ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΕΝΑ ΒΙΟΛΙ
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ «ΝΤΥΘΗΚΕ» ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟ 3ο ΔHMOTIKO AΛΙΜΟΥ
Βλέποντας πως ζούμε σε μια πολιτεία άχρωμη και άφωνη η μουσικός και συγγραφέας Μαριβίτα Γραμματικάκη αποφάσισε να γράψει το «Μαγικό βιολί».Αυτός ήταν ένας τρόπος να καταλαγιάσει τους φόβους της και να μας κάνει να καταλάβουμε πως η μουσική μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο που ζούμε.
«Τι είναι το παραμύθι; To παραμύθι έχει μουσική ή η μουσική κρύβει κάποιο παραμύθι; Ό,τι κι αν ισχύει είναι το ίδιο σωστό.Κάθε λέξη έχει μια μελωδία και κάθε μελωδία ένα συναίσθημα,άρα κρύβει κάποια λέξη.Και τα δυο μαζί γεννούν τις εικόνες».Το εργαστήρι δημιουργίας και αφήγησης μουσικού παραμυθιού πέρσι με την δωρεά του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και το επιμορφωτικό πρόγραμμα «Μουσική για όλους», απευθύνθηκε σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Έχοντας στόχο να αναπτύξουν τα παιδιά την φαντασία τους,να επικοινωνήσουν με τα συναισθήματα τους, να υποκριθούν τους ρόλους της ιστορίας, να αναπτύξουν την εκφραστικότητα τους και να βρούν την μουσική που ταιριάζει σε κάθε ήρωα μέσα από την χρήση κρουστών οργάνων (ντέφι, ταμπούρο, ξύστρα, καμπανούλες) και τον ήχο της βιόλας.
«Κόκκινη κλωστή τραγουδά ένα βιολί».Το παραμύθι «ντύνεται» με μουσική από γνωστά κλασσικά κομμάτια έτσι τα παιδιά μαθαίνουν τον ρόλο της μουσικής στις εικόνες, στους ήρωες, στην εξέλιξη της ιστορίας.Γιατί όπως σωστά λέει και η Μαριβίτα «Αν ξέρει το μικρό παιδί ότι στο σχολείο θα μπορεί να μαθαίνει ανάγνωση, γραφή, αριθμητική χωρίς να χάνει την χαρά για το παιχνίδι, την έκφραση, την δημιουργία,την επικοινωνία, την δράση, την επιβράβευση, το μοίρασμα, την ασφάλεια, την αποδοχή-σίγουρα το σχολείο γίνεται ένα ταξίδι γνώσης που σε πάει στο νησί της χαράς και της αρμονίας»
Ο ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΝΤΕΛΑΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
«Κάνω πάντα ότι μπορώ,την χαρά και την αγάπη να σκορπώ/αφού τώρα πια γνωρίζω,ό,τι κρύβει ένα αστέρι και την ανθρώπινη φωνή πολύ καλά ακούει/Όταν πέφτει ένα αστέρι κάνε μια ευχή/και το αστέρι της καρδιάς θα την βγάλει αληθινή.
Ο καλοκάγαθος γίγαντας Ντελασύ επιστρέφει τα αστέρια στον ουρανό γιατί πιστεύει ότι πέφτοντας θα σπάσουν.Οι φοβισμένοι άνθρωποι νομίζοντας ότι οι ευχές τους θα χάνονταν, τον απομονώνουν.Μέσα στην μοναξιά και την απομόνωση του ένα μικρό κορίτσι με το τραγούδι του θα αλλάξει για πάντα την ζωή του.Η διαφορετικότητα, η απομόνωση, η μοναξιά μέσα από μια εσωτερική δύναμη αλλάζουν.
Η μουσική μπορεί να γίνει η δύναμη και η ομορφιά της ζωής που γεμίζει γλυκά αισθήματα την καρδιά μας.Το εργαστήρι μουσικού παραμυθιού πραγματοποιήθηκε όταν το Αττικό Ωδείο στο Παγκράτι που διδάσκει βιόλα η Μαριβίτα της έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο της και να δημιουργήσει έναν παραμυθένιο χώρο.Σε αυτό το ταξίδι μεταξύ μουσικής και συγγραφής η ίδια αναθεώρησε αξίες και ανάγκες.Άκουσε τον ήχο της σιωπής και κατάλαβε πως « το χρυσό κλειδί της ευτυχίας το έχουμε μέσα μας και δεν χρειάζεται κανείς να μας το δώσει.»
Όσο αφορά τα παιδία « τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο και απαιτητικό κοινό. Γιατί είναι ειλικρινές και αυθόρμητο και δεν ξέρει να κρύβεται πίσω από καλυμμένες ευγένειες. Κάθε στιγμή της παράστασης πρέπει να γίνει δική τους. Να νιώσουν πως το θέατρο ή η παρουσίαση που βλέπουν τους αφορά. Να τα κάνεις συνένοχους και συνεργούς της ίδιας της ιστορίας. Βοηθούς στην λύση του προβλήματος. Υποστηρικτές στη δράση του ήρωα. Αν δεν το πετύχεις αυτό, δηλαδή αν δεν τα καθηλώσεις, δεν τα κερδίσεις με τις αλήθειες που έχεις να πεις, το παιδί εύκολα θα καταλάβει ότι αυτό που λες ή κάνεις, ή προσπαθείς να του δείξεις είναι ψέμα και θα αντιδράσει, θα βαρεθεί ή θα δυσανασχετήσει. Με δυο λόγια, στα παιδιά πρέπει να μιλάς με αλήθειες, και να τα κοιτάς στα μάτια. Να γίνεις μαζί τους παιδί. Τότε τα έχεις κερδίσει.»
