ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ ΑΛΙΜΟΥ…ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ
ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΠΡΙΝ Η ΟΘΟΝΗ ΚΛΕΙΣΕΙ
Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
«Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι/ μες τα θερινά τα σινεμά/νύχτες που περνούν/που δεν θα ξαναρθούν/μ΄αγιόκλημα και γιασεμιά».Το 1978 ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τραγουδά με νοσταλγία για τα θερινά σινεμά. Η νοσταλγία έγινε πραγματικότητα, ζήσαμε ξανά με χαλίκια κάτω από τα πόδια, καρέκλες σκηνοθέτη, γεύσεις από γρανίτα και μυρωδιές από ποπ κορν, το δικό μας σινεμά. Με μαγεία από τους παλιούς σταρ του κινηματογράφου και τις ντίβες του Χόλιγουντ, από τους σπουδαίους Έλληνες κωμικούς και πρωταγωνιστές της Finos, με το κύμα να σκάει δίπλα στα πόδια μας και το ιώδιο της θάλασσας να μας γαργαλά τις αισθήσεις.
Από την Κυριακή 10 Ιουλίου καταλάβαμε ότι «ο θεός αγαπάει το χαβιάρι» και οι Αλιμιώτες το θερινό σινεμά. Προβολές των 20:45 με επιλεγμένες παιδικές ταινίες ,δωρεάν είσοδο και τα παιδιά να παίρνουν θέση…λίγο πριν σουρουπώσει εκεί που η ταινία ξεκινά, στην αρχή οι ήρωες να φαίνονται αμυδρά και κάποια μικρά να διαμαρτύρονται να σβήσουν τα φώτα του ουρανού για να βλέπουν καλύτερα.Ύστερα κάτω από τον έναστρο ουρανό παιδικές φωνές ,γέλια και αγωνία για τους παιδικούς τους ήρωες.Λίγο μετά τις 22:00 να ξεκινά η δεύτερη προβολή με ταινίες για ενήλικες.
Σε αυτή την αρμονική συγχορδία συναισθημάτων,η πίστη και η χαρά στο πρόσωπο των παιδιών, η ικανοποίηση και η ισορροπία συναισθημάτων βλέποντας μια καλή ταινία στα πρόσωπα των μεγάλων, μας απέδειξαν πόσο απλά μπορούν να αποκτήσουν νόημα τα καλοκαίρια μας.Το «μαγικό» παιδί μέσα μας μπορεί να υπάρχει χωρίς τα βασανιστικά ερωτήματα της εποχής «ποιος είμαι:;…που πάω::;; και που θα φτάσω».
Η ζωή είναι στιγμές μαγικές όπου όλα είναι δυνατόν να συμβούν αρκεί να αφήσεις το συναίσθημα να σε οδηγήσει για τα νιώσεις.Η κατάκτηση της μαγείας της ζωής μπορεί να γίνει βλέποντας ακόμα και μια σπουδαία κλασική ταινία.Μέσα από αναπάντεχες εκπλήξεις και προκλήσεις που σβήνουν την ανία της μουντής καθημερινότητας.
Μια τεράστια οθόνη στήθηκε και οι ήρωες των ταινιών ήρθαν μέσα στην όποια απομόνωση του πνεύματος να μας κάνουν συντροφιά μέσα στην βαθύτερη ερημιά που ζούμε.Πριν η οθόνη σβήσει ας καταλάβουμε πως το να βλέπουμε είναι αντίληψη, το να αισθανόμαστε είναι αλήθεια.Ας δούμε επιτέλους φως ,εκεί που κάποιοι επιμένουν πως δεν υπάρχει…
