Σεμινάριο για την «Θετική πειθαρχία στο σπίτι και στο σχολείο»
Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
«Ποια είναι η διαφορά μεταξύ οδηγίας και εντολής;» ,«Πότε είναι δυνατόν να εισακουστεί μια συμβουλή από τα παιδιά;», «Πως μπορώ το παιδί μου να αναλάβει ευθύνες :;», « Πόσο βοηθά ο έπαινος;», «Ποιες συνέπειες είναι αποτελεσματικές για την μη επιθυμητή συμπεριφορά των παιδιών;».Μια σειρά από ερωτήματα, ευτυχώς όχι αναπάντητα χάρη στον σκοπό των προγραμμάτων Αγωγής Υγείας, που στοχεύουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και την υιοθέτηση υγιεινών στάσεων συμπεριφοράς των παιδιών.
Στα πλαίσια της προαγωγής της ψυχικής υγείας των παιδιών και στο να βελτιώσουν οι γονείς την επικοινωνία με τα παιδιά τους και την διαχείριση των συναισθημάτων τους, πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Διδασκόντων και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Αλίμου «Λεωνίδας Κωνσταντάρας», ομιλία-σεμινάριο με ομιλήτρια την Κυρία Αθηνά Καραβόλτσου, εκπαιδευτικό Αγωγής Υγείας με θέμα: «Θετική πειθαρχία στο σπίτι και στο σχολείο: όρια, συνέπειες, θετική ανατροφοδότηση».Η Κα Καραβόλτσου με απτά παραδείγματα και διάλογο με τους γονείς κατάφερε να τους βοηθήσει να κατανοήσουν ποια είναι η διαφορά μεταξύ τιμωρίας και συνέπειας, του ολοκληρωμένου επαίνου για την ενίσχυση της επιθυμητής συμπεριφοράς των παιδιών, τον ρόλο των αμοιβών, την διαφορά μεταξύ φυσικών και λογικών συνεπειών.
Η πειθαρχία δεν είναι συνώνυμη με τις λέξεις τιμωρία και καταπίεση αλλά με την θέσπιση ορίων .Ανάμεσα στην αυταρχική τιμωρία και την ανεξέλεγκτη επιτρεπτικότητα υπάρχει και η θετική πειθαρχία. Μέσα από μια σχέση τρυφερότητας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν πότε πρέπει να είναι αυστηροί αλλά και τρυφεροί και ευέλικτοι τις κρίσιμες στιγμές. «Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη του παιδιού να απαιτεί από τους άλλους και στην ικανότητα να αναγνωρίζει τις απαιτήσεις των άλλων».Οι γονείς δεν θα πρέπει να είναι επιτρεπτικοί αλλά ούτε αυταρχικοί και τιμωρητικοί .Ανάμεσα σε 3 προσεγγίσεις πειθαρχίας, την Δημοκρατική, την επιτρεπτική και την αυταρχική, σίγουρα κέρδος έχει ο Δημοκρατικός γονέας όπου με υπευθυνότητα και συνεργασία με το παιδί του, το παιδί μαθαίνει να λύνει μόνο τα προβλήματα του,ενθαρρύνεται, μαθαίνει από τις συνέπειες των επιλογών του. Υπάρχει θέσπιση ορίων και θερμή ενθαρρυντική στάση που εκφράζεται με αποδοχή από το παιδί.
Το περιβάλλον αγάπης αλλά και τα συνετά πρότυπα ταύτισης και μίμησης είναι ο χρυσός κανόνας. Άλλωστε ο «μόνος τρόπος για να εκδηλώσει ένα παιδί, μια συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι η ενίσχυση της».Μην ξεχνάτε πως τα παιδιά αξιολογούν τους κανόνες και τους περιορισμούς που θέτουν οι γονείς .Τα παιδιά χρειάζονται αρκετές ευκαιρίες για να συμμορφωθούν με σαφήνεια και δίχως απαγορευτικές εντολές, υπενθυμίστε τους ποιο είναι το σωστό.Η Επικοινωνία ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς είναι βασικό συστατικό στην λύση προβλημάτων και αποτελεί την ενδεδειγμένη προληπτική προσέγγιση στον χώρο της εκπαίδευσης.
ΑΘΗΝΑ ΚΑΡΑΒΟΛΤΣΟΥ «ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ,ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ»
Μετά την ομιλία της είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με την κα Αθηνά Καραβόλτσου η οποία ήταν πρόθυμη να μας λύσει κάθε απορία,τονίζοντας μας κάθε φορά πως ο σεβασμός στην προσωπικότητα κάθε παιδιού είναι ο χρυσός κανόνας για την υγιή σχέση γονιού με παιδί.
-Τι έχει δείξει μέχρι τώρα η πείρα σας ως ομιλήτρια «Αγωγής Υγείας»,υπάρχει συμμετοχή των γονέων ;
Συνήθως στις ομιλίες συμμετέχει ένα 10% -15% επί του συνόλου των μαθητών σε ένα σχολείο.
- Πόσο έτοιμοι είναι οι γονείς να δεχτούν ότι κάνουν λάθη με τα παιδιά τους και να αναζητήσουν λύσεις;
Η ετοιμότητα στους γονείς για αλλαγή της συμπεριφοράς τους στη σχέση τους με τα παιδιά, ποικίλει και εξαρτάται, κυρίως, από το επίπεδο αυτογνωσίας τους. Οι περισσότεροι όμως γονείς επιδιώκουν, τουλάχιστον, να ενημερωθούν από ειδικούς, προκειμένου να βελτιώσουν την επικοινωνία με τα παιδιά τους.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αφομοιώσει ένας γονιός τα σεμινάρια σας και να τα κάνει πράξη;
Η γνώση στα σεμινάρια συμβουλευτικής γονέων έχει αποδειχθεί ότι αφομοιώνεται κυρίως με βιωματικό τρόπο (παιχνίδια ρόλων, παραδείγματα, διάλογο) και αυτό επιδιώκω κι εγώ προσωπικά.
- Yπάρχει «χρυσός κανόνας» ώστε οι γονείς να κατανοήσουν την έννοια της θετικής πειθαρχίας και να την διδάξουν στα παιδιά τους;
Ο χρυσός κανόνας είναι ο σεβασμός στην προσωπικότητα του παιδιού
Πόσο εύκολο είναι οι γονείς να απεγκλωβιστούν από τα προβλήματα της καθημερινότητας τους και να είναι επί της ουσίας κοντά στα παιδιά τους;
Γενικά, δεν είναι εύκολο, γίνεται όμως ευκολότερο αν οι γονείς βάλουν προτεραιότητα τις ανθρώπινες σχέσεις, όχι μόνο με τα παιδιά τους, αλλά με τους φίλους, τους συντρόφους τους και με τον ίδιο τους τον εαυτό.
- Aν έχετε οικογένεια, υπάρχει κάτι από τις ομιλίες σας που εσείς δεν έχετε καταφέρει να περάσετε στα παιδιά σας;
Ειδικοί και μη ειδικοί, παλεύουμε με τα ίδια εμπόδια, καθώς οι περισσότεροι σημερινοί γονείς μεγαλώσαμε λιγότερο μέσα σε κλίμα σεβασμού, κατανόησης και ενσυναίσθησης και περισσότερο μέσα στον έλεγχο, την υπερπροστατευτικότητα και το φόβο. Επομένως, και για μένα το καθημερινό στοίχημα με την κόρη μου είναι ο αλληλοσεβασμός.
- Πολλοί αμφισβητούν τον ρόλο των συμβούλων Ψυχικής Υγείας που δεν έχουν παιδιά αφού θεωρούν ότι δεν μπορούν θεωρητικά, μόνο με τις γνώσεις τους και χωρίς να έχουν βιώσει ανάλογα περιστατικά με αυτά που παρουσιάζουν στα σεμινάρια τους να έχουν αντικειμενική άποψη.Τι τους απαντάτε;
Το πιο σημαντικό κριτήριο για έναν ειδικό στο χώρο της ψυχικής υγείας, σε σχέση με το πόσο καλός επαγγελματίας είναι, κατά τη γνώμη μου, το κατά πόσο έχει εμβαθύνει στον εαυτό του και το αν αγαπάει βαθιά αυτό που κάνει, και όχι το αν είναι ο ίδιος γονιός ή όχι.
