«…Κάποτε, η Διδώ ξεκίνησε να μαζεύει ψωμί και να το μοιράζει σε φτωχούς. Ψωμί σκέτο ζυμωτό ή με γλυκάνισο και πασπαλισμένο με ζάχαρη και κανέλα. Και για τα παιδιά είχε καραμέλες λεμόνι. Κρυφά το έκανε αλλά και λίγο φανερά. Άλλωστε, κάθε απόγευμα βγαίνανε οι παραδουλεύτρες και καθαρίζανε έξω από τα σπίτια και βάζανε πολυθρόνες και κάθονταν οι κυρές και βγάζανε γλυκίσματα και κερνιόντουσαν αναμεταξύ τους. Γιορτή γινότανε κάθε απόβραδο έξω από τα σπίτια.»
Η φωνή της Μαριάννας Κουμαριανού συνάντησε την φωνή των μαθητών του 3ου Δημοτικού Αλίμου, για να τους μεταφέρει εικόνες, μυρωδιές και την αρχοντιά της Σμύρνης μέσα από τα μάτια της Διδώς Σωτηρίου, με απόλυτο σεβασμό για όσα έζησε φεύγοντας από το Αϊδίνη για να εγκατασταθεί στη Σμύρνη έως την καταστροφή της.
«Δέλτα όπως Διδώ» οι αναμνήσεις να μας ξυπνούν από την λήθη του σήμερα και να ανασταίνουν στην μνήμη μας ανθρώπους και τόπους, να μας μεταφέρουν μια ολόκληρη εποχή στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα των Μικρασιατών.
Το βιβλίο της Μαριάννας Κουμαριανού «Δέλτα όπως Διδώ- Μικρασιατικές Μνήμες» με τα ασπρόμαυρα ατμοσφαιρικά σκίτσα του Φίλλιπου Φωτιάδη, έρχεται εκατό χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 να διαβαστεί στους μαθητές διδάσκοντας τους μνήμες μιας ζωής στα Μικρασιατικά παράλια και θέλοντας να τους θυμίσει ότι εκείνη η εποχή υπήρξε, όπως και τα δεινά των ανθρώπων εκείνης της περιόδου. Μικρασιατική Καταστροφή, ξεριζωμός και κυνηγημένες ψυχές. Ο χρόνος δεν μπορεί και δεν πρέπει να σβήσει την ιστορία, γιατί απλά όταν τα ανθρώπινα λάθη ξεχνιούνται, επαναλαμβάνονται.
Η Μαριάννα Κουμαριανού ήταν εκεί με θαυμασμό για τα παιδιά, να τα κοιτάξει κατάματα, να αφουγκραστεί τις ανάγκες τους και να τα ταξιδέψει διαβάζοντας. Ήταν εκεί ως συγγραφέας ,αφήνοντας μας παρόλα αυτά να μην ξεχνάμε, το έργο της εκπαιδευτικού και τα λόγια της που πάντα συγκινούν.
Κλείνοντας ,δανείζομαι μια φράση της, από παλαιότερη συνέντευξη της στον αγαπημένο φίλο μου Κωνταντίνο Σύρμο
«… Αν μπορούσα στη σχέση μου με τα παιδιά να τους έδινα τα εφόδια που χρειάζονται ώστε να γίνουν ενήλικες χωρίς σπασμένα φτερά, με δύναμη, αυτοπεποίθηση, όνειρα, αυτό θα ήταν για μένα το ιδανικό!»