Τα παιδιά του Γ2 του 3ου Δημοτικού Αλίμου μας μιλούν για την χαρά, τον θυμό,την λύπη και τον φόβο
Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Ένα παλάτι συναισθημάτων με μαθητές πρωταγωνιστές στον πιο σπουδαίο ρόλο της ζωής τους, σε αυτόν που δεν φοβούνται να δείξουν τα αισθήματα τους.Θυμός, θλίψη, φόβος, χαρά.Η έκφραση ζωής τους ένα ταξίδι συναισθημάτων όπου οφείλουμε να ακούμε και να σεβόμαστε.
Αυτή η βιωματική δράση μέσα από την ποίηση, την μουσική ,τα παραμύθια και τα τραγούδια έγινε θεατρικό έργο για τους μαθητές του Γ1 στο 3Ο Δημοτικό Αλίμου.Έγινε δρόμος αναζήτησης των συναισθημάτων και των αναγκών τους.Μέσα από το έργο τους είπαν αλήθειες.
Φόβος…θαραλλέος είναι αυτός που αναγνωρίζει τον φόβο του και όχι που δεν αισθάνεται φόβο.Θυμός… αυτός ο ασυνείδητος φόβος που τους επιτρέπει να υπερασπιστούν τις ιδέες, τις αξίες και την ακεραιότητα τους.Θλίψη… δεν δηλώνει αδυναμία αλλά ότι υπάρχει χώρος για δάκρυα χωρίς ενοχές και ντροπή.Χαρά, αυτή η έμφυτη χαρά των παιδιών που πρέπει απλά να διατηρηθεί.Τελικά το να είσαι ευτυχισμένος είναι επιλογή.Μάθημα ζωής, πως η χαρά που μπορούμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας είναι η πιο ωραία κληρονομιά που μπορεί να λάβουν.
Χωρίς υπερβολές και περιττές φανφάρες τα παιδιά αποφάσισαν να μοιραστούν μαζί μας κάτι σημαντικό και ουσιαστικό, έμαθαν απενοχοποιημένα ότι επιτρέπεται να βιώσουν όλα τα συναισθήματα γιατί απλά θα πρέπει να παίρνουν την θέση που τους αξίζουν.Τα παιδιά ήρθαν να μας διδάξουν αυτό που εμείς ως ενήλικες ξεχνάμε,κάθε συναίσθημα είναι ξεχωριστό και οδηγεί σε μια εξίσου ξεχωριστή δράση.Η φωνή τους μέσα από το έργο τους μας είπε απλά ότι όσο περισσότερο προσπαθούμε να τα ακούσουμε τόσο ερχόμαστε πιο κοντά τους και δημιουργούμε μια σχέση ζωής μαζί τους.
Η Δασκάλα τους η κυρία Ευαγγελία Κονδύλη, με πολύ ευαισθησία ,μας μίλησε για αυτό το ταξίδι συναισθημάτων και την ολοκλήρωση του.Πηγή έμπνευσης του θεατρικού τα ίδια τα παιδιά, οι μαθητές της και τα συναισθήματα τους μέσα από την σχολική ζωή.
«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ»
-Πόσο ξεχωριστός είναι ο ρόλος των μαθητών σας σε αυτό το παλάτι συναισθημάτων;
Τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές.Αυτά μου έδωσαν την έμπνευση για να επιλέξω αυτό το θέμα, στα πλαίσια του μαθήματος της Ευέλικτης Ζώνης.Τα παιδιά και οι διαπροσωπικές τους σχέσεις χάραζαν καθημερινά την πορεία του ταξιδιού.Μαζί διαλέξαμε και το υλικό της εκδήλωσης ,αφού ήταν βιωματικό
-Πως αποκωδικοποιήσατε κάθε συναίσθημα και καταλήξατε στο συγκεκριμένο βιωματικό έργο;
Η αποκωδικοποίηση κάθε συναισθήματος γινόταν βιωματικά μέσα από την σχολική ζωή,τις χαρές, τους θυμούς, τις φιλίες,τις συγκρούσεις… Με αφορμή αυτά συζητούσαμε, διαβάζαμε, ζωγραφίζαμε, τραγουδούσαμε.Βοήθησαν πολύ και τα μαθήματα όπως η Γλώσσα, η Ιστορία και τα Θρησκευτικά, γιατί κάθε φορά αναγνωρίζαμε τα συναισθήματα των ηρώων.
-Πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά στο σχολείο να μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους αλλά και να τα διαχειριστούν;
Είναι πολύ σημαντικό, γιατί τα παιδιά εκφράζοντας τα συναισθήματα τους αβίαστα, έρχονται κοντά,γνωρίζονται, βελτιώνουν τις σχέσεις τους, αναγνωρίζουν τα όρια τους, βελτιώνονται στις μαθησιακές τους δραστηριότητες.
–H εμπειρία σας ως δασκάλα σας έχει «διδάξει» πως είναι μέσο αποφόρτισης των μαθητών από επώδυνες εμπειρίες η έκφραση συναισθημάτων;
Ναι είναι, γιατί όσο δυσάρεστο κι αν είναι ένα συναίσθημα αν βιωθεί θα μας γλιτώσει απ’ το να κάνουμε οποιαδήποτε πράξη η οποία θα προκαλέσει ζημιά και θα μας κάνει να νιώσουμε πιο άσχημα.
-θυμός, θλίψη, φόβος, χαρά.Είναι λυτρωτικό για ένα μαθητή να ξέρει ότι ο δάσκαλος του τον ακούει και σέβεται τα συναισθήματα του;
Είναι λυτρωτικό για κάθε παιδί που μπορεί να μοιραστεί με το δάσκαλο του, δυσάρεστα συναισθήματα.Βέβαια για να φτάσει η σχέση μαθητή-δασκάλου σε τέτοιο επίπεδο χρειάζεται πολλή δουλειά από τον εκπαιδευτικό.Πρέπει να εμπνεύσει στο μαθητή σεβασμό και εμπιστοσύνη.Κάποιες φορές αυτό είναι πολύ δύσκολο και γίνεται δυσκολότερο όταν το παιδί έρχεται στο σχολείο συναισθηματικά φορτισμένο.
-Επιλέξατε μέσα από μια βιωματική δράση να μιλήσετε με τους μαθητές σας για συναισθήματα.Σε αυτό το ταξίδι τι ήταν αυτό που ακούσατε από τους μαθητές σας και σας εντυπωσίασε;
Εντυπωσιάστηκα όταν ξεκίνησαν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα τους και να τα μοιράζονται με το σύνολο του τμήματος.Επίσης όταν παιδιά που στην αρχή θύμωναν και γίνονταν επιθετικά, άρχισαν να διαχειρίζονται την έκφραση του θυμού τους και να δίνουν ιδέες και στους άλλους πως μπορούν να θυμώνουν χωρίς να γίνονται απειλητικοί.
-Μετά από έρευνες « έξυπνος δεν θεωρείται μόνο ο μαθητής που έχει τον γνωστικό τομέα αλλά αυτός ο μαθητής που διαχειρίζεται τα συναισθήματα του».Συμφωνείτε;
Βέβαια και συμφωνώ, γιατί αυτό δείχνει ότι το παιδί που είναι καλά συναισθηματικά, μπορεί να είναι δημιουργικό σε δράσεις που του αρέσουν.
-Τι θέλει να διδάξει αυτή η δράση τους γονείς και τι είναι αυτό που με απλά λόγια λένε τα παιδιά και οφείλουμε να τα ακούσουμε;
Τα παιδιά μας διδάσκουν ότι έχουν συναισθήματα και το δικαίωμα να τα εκφράσουν.Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι όχι απλά ν’ ακούν αλλά να αφουγκράζονται τα παιδιά τους και να έχουν ουσιαστικό χρόνο μαζί τους καθημερινά.Να τα κοιτούν στα μάτια και να μην βιάζονται να απαντήσουν.
