«Ω, τι καλά που’ ναι σ’ αυτό τον κόσμο,
κάτω απ΄ τη ρόδα του ήλιου που δε χάνει
ούτε ένα χιλιοστό καθώς γυρίζει
απ΄ το πρωί ως το βράδυ πάνωθέ μου!
Ω, τι καλά που ΄ναι σ΄αυτό τον κόσμο,
τον κόσμο που ’ναι γιομάτος μάγια
και βρυσούλες φωτός!…»
Νικηφόρος Βρεττάκος! Ο Υμνητής του Ήλιου και της Αγάπης! Φως, Ειρήνη, Αγάπη, οι αστείρευτες πηγές έμπνευσης του για την γραφή του αθάνατου και μεγαλόπνοου έργου του. Το αστραφτερό, επίμονο και αβασίλευτο έργο του να καθοδηγεί για πάντα ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ένας ποιητής που δεν ήταν ξεκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο… «Ένας ποιητής δεν μπορεί να νοηθεί έξω από τη ζωή από τα φαινόμενα, από τα γεγονότα, από τις παραστάσεις της. Είτε το θέλει είτε όχι είναι φτιαγμένος από τη «μοίρα» του να είναι ευαίσθητος δέκτης τους»
