Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Η ημέρα του Πατέρα γιορτάστηκε για πρώτη φορά στο Μόνογκα της Δ.Βιρτζίνιας τον Δεκέμβριο του 1907.Η Grace Golden Glayton θέλησε με την διοργάνωση μιας τελετής να τιμήσει τους 210 νεκρούς πατέρες που χάθηκαν μετά το θανατηφόρο ατύχημα στο ορυχείο που εργάζονταν. Η συγκεκριμένη γιορτή επισκιάστηκε από μια σειρά άλλων δυσάρεστων γεγονότων, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη προσπάθεια να μην καρποφορήσει και να μην εορταστεί ξανά η ημέρα του πατέρα.
Δυο χρόνια αργότερα η Sonora Dodd από το Σπόκεν της Ουάσινγκτον θέλοντας να τιμήσει τον Βετεράνο πατέρα της που πολέμησε στον Αμερικανικό Εμφύλιο και όλους τους βετεράνους διοργάνωσε γιορτή του πατέρα. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες επισημοποίησης της γιορτής του πατέρα,ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον το 1966 εξέδωσε το πρώτο Προεδρικό διάταγμα που τιμούσε τους πατέρες και καθιέρωσε την Τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως ημέρα του πατέρα.Το 1972 ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον ψήφισε την γιορτή ως μόνιμη Εθνική Εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Στην Ελλάδα η γιορτή του πατέρα γιορτάζεται κάθε δεύτερη Κυριακή του Ιουνίου.Η γιορτή καθιερώθηκε από τους διαζευγμένους πατεράδες μέσω του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥ.ΓΑ.ΠΑ) και τον ιδρυτή της Νίκο Σπιτάλα σε μια προσπάθεια του Συλλόγου και των 35.000 μελών του να σταματήσουν την απαξίωση των πατεράδων μέσα από τα διαζύγια και να καταφέρουν να αναθεωρήσουν χάρη στους επίμονους και επίπονους αγώνες τους το οικογενειακό δίκαιο.
Με μότο τους τα λόγια του Φρουντ «Δεν μπορώ να σκεφτώ καμμιά άλλη ανάγκη στην παιδική ηλικία τόσο δυνατή όσο η πατρική προστασία»,δίνουν τον δικό τους αγώνα με ένα από τα κύρια αιτήματα τους την Συνταγματική κατοχύρωση του Πατρικού ρόλου και την παραδοχή ύπαρξης του Πατρικού φίλτρου.Παλεύοντας για την Γονεική ισότητα και την παιδική υπερηφάνεια,δίνουν δυναμικό παρόν.Τα παιδιά χρειάζονται τον πατέρα τους ως στήριγμα αγάπης, ασφάλειας και σύνδεσης με τον εξωτερικό κόσμο.Η επιτυχημένη κηδεμονία απαιτεί και τους δυο γονείς.Η αγάπη του πατέρα είναι αυτή που δημιουργεί μια υγιή σχέση και επιτρέπει στα παιδιά να αποδεχθούν την καθοδήγηση του.
Οι πατεράδες πρέπει να έχουν συνεπή συμπεριφορά και να διατηρούν σταθερές συνήθειες στην ανατροφή των παιδιών.Ο ρόλος του πατέρα μπορεί να διαφέρει απ’ αυτόν της μητέρας αλλά παραμένει εξίσου σημαντικός στην ανάπτυξη, την φροντίδα και την εκπαίδευση των παιδιών.
