Νίκος Τουλιάς: «Επικίνδυνο παιχνίδι» μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης στο Πολιτιστικό του Δήμου Αλίμου

Tης Ζέτας Φλισκανοπούλου

Η γνωριμία του με τον συγγραφέα και ποιητή Λάμπρο Λώλο καθόρισε ως ένα βαθμό αυτό που είναι. Ο σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας Νίκος Τουλιάς, ξεκίνησε τότε ένα εσωτερικό ταξίδι με τα θέλω του. Όπως χαρακτηριστικά έχει πει, συνήθιζε μέχρι τότε «να τα κρύβει σε ένα παλιό σεντούκι της μητέρας του, με σπασμένο το ένα πόδι». Όταν το σεντούκι άνοιξε χρόνια μετά, βγήκε ένας θησαυρός.

Το πρώτο του βιβλίο, ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο: «Κάθαρση σε φόντο κόκκινο»,  από τις εκδόσεις Δημητρόπουλος, με ήρωες που διηγούνταν, μπαίνοντας σ’ ένα παιχνίδι κάθαρσης και τον ίδιο να χώνεται στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής, να αποτινάζει βαρίδια και σκιές του παρελθόντος γνωρίζοντας καλά ότι «όταν το παρελθόν γίνεται ισχυρή ανάμνηση, το παρόν κοιμάται, και το μέλλον καταδικάζεται σε μια διαρκή ανυπαρξία», είχε μια ιδιαίτερα συναρπαστική και καλά δομημένη πλοκή.

Το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο: « Επικίνδυνο παιχνίδι», από τις ίδιες εκδόσεις, παρουσιάστηκε το Σάββατο 29 Νοεμβρίου, στο Πολιτιστικό  Κέντρο του Δήμου Αλίμου, αποδεικνύοντας ότι ο εκδοτικός οίκος έχει αγκαλιάσει το έργο του με πρωτόγνωρη τρυφερότητα.

Το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αλίμου, σε μια ακόμα προσπάθεια στήριξης των σύγχρονων ελλήνων συγγραφέων και της λογοτεχνικής δημιουργίας, παρουσίασε το βιβλίο που προλόγισαν η γεωπόνος Βασιλική Τσόρβα Διευθύντρια του Τμήματος Περιβάλλοντος και ο Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος του Δήμου Αλίμου, Γιάννης Αντωνάκης.

Ένα ακόμα βιβλίο ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας, με έντονη αφηγηματική πλοκή και σασπένς, που μελετά ανθρώπινες συμπεριφορές που φτάνουν τα όρια τους και τα ξεπερνούν. Το «παιχνίδι» μεταξύ της πραγματικότητας, της ψευδαίσθησης και το τι φαίνεται έναντι του τι είναι, ένα κλειστοφοβικό αγωνιώδες παιχνίδι μυαλού, στο οποίο ο αναγνώστης καλείται να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα. Μυστήριο και έκπληξη, μ’ έναν πάντα έξυπνο γρίφο που πρέπει να λυθεί, και τον συγγραφέα Νίκο Τουλιά  να αποδεικνύει πως ό,τι πόθησε πολύ το κατάφερε, κάνοντάς μας απλά να κοιτάξουμε την ψυχή του μέσα από τη συγγραφική ματιά του.

Φώτο- ΦΩΝΗ του Αλίμου