ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΣΤΟ 3Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΑΛΙΜΟΥ
Το πρώτο ραντεβού με την Εκπαιδευτικό Αγωγής Υγείας κα. Αθηνά Καραβόλτσου είχε δοθεί στο 3ο Δημοτικό Αλίμου την περσινή σχολική χρονιά.Τότε στα πλαίσα της προαγωγής της ψυχικής υγείας των παιδιών και την βελτίωση της επικοινωνίας με τους γονείς τους, είχε δώσει μια ενδιαφέρουσα ομιλία, για «την θετική πειθαρχία και τα όρια».
Αυτή την φορά σε συνεργασία με τον Σύλλογο Διδασκόντων , τον Σύλλογο Γονέων και κηδεμόνων και την παρακίνηση της Συντονίστριας Εκπαιδευτικού Έργου,κυρίας Καμπούρμαλη Ιωάννας, προχώρησε σε μια ενημερωτική ομιλία σχετικά με την «Διαχείριση λύπης και θυμού των παιδιών» απαντώντας σε ερωτήματα όπως: «Πώς μπορώ να συμπαρασταθώ στην λύπη του παιδιού;», «Τι σημαίνει λειτουργώ με ενσυναίσθηση στην λύπη του παιδιού;» «Με ποιο τρόπο συνδέεται ο σεβασμός και ο φόβος;» « Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να βρει μια λύση στα προβλήματα του χωρίς να το «καπελώσω» με τις δικές μου ιδέες;»
ΑΘΗΝΑ ΚΑΡΑΒΟΛΤΣΟΥ «Πρέπει να δείχνουμε αυτοσεβασμό και αλληλοσεβασμό προκειμένου να μας μιμηθούν τα παιδιά μας»
Η κα Καραβόλτσου ήταν έτοιμη να αναλύσει και να εξηγήσει πόσο μεγάλη σημασία έχει στο υποστηρικτικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης τα παιδιά να μην φοβούνται αλλά να σέβονται. «Όταν θυμώνουμε και εκφράζουμε τον θυμό μας όχι απλώς με λόγια αλλά με ένταση και φωνές εισβάλουμε στον προσωπικό χώρο του άλλου, τον φοβίζουμε.Αυτό είναι ένα παλαιότερο μοντέλο διαπαιδαγώγησης το λεγόμενο αυταρχικό, που βασίζονταν στον φόβο και την κατάχρηση εξουσίας.Όταν διαπαιδαγωγούμε με θυμό και επιθετικότητα ο άξονας της σχέσης βασίζεται στον φόβο και όχι στον σεβασμό».Το να δείχνουμε αυτοσεβασμό και αλληλοσεβασμό είναι το κλειδί σε μια αρμονική και υγιή σχέση. «Δεν πρέπει να υποτιμούμαι ούτε να υποβαθμίζουμε αυτό που αισθάνεται το παιδί.Η κατάλληλη αντιμετώπιση είναι να δείχνεις κατανόηση στο πρόβλημα του, εκφράζοντας τα δικά σου συναισθήματας ως γονιός.Προσφέρουμε έμπρακτη βοήθεια για την συζήτηση και την επίλυση του προβλήματος, ηρεμώντας και συζητώντας μαζί του»
Είναι σημαντικό η συζήτηση μεταξύ γονιού και παιδιού να γίνεται σε ήρεμους τόνους,ο έλεγχος και η έκφραση του θυμού να δείχνει αυτοσεβασμό.Αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε «παρατηρώντας τον εαυτό μας, παίρνοντας τον χρόνο μας, αναλογιζόμενοι τι αισθανόμαστε, αναγνωρίζοντας το συναίσθημα μας,εκφραζόμενοι με αυτοσεβασμό» Με αυτούς τους τρόπους οριοθετούμε τον εαυτό μας για να εκφράσουμε αλληλοσεβασμό και αυτοκυριαρχία. « Πρέπει να δείχνουμε αυτοσεβασμό και αλληλοσεβασμό προκειμένου να μας μιμηθούν τα παιδιά μας.Στο ίδιο το παιδί ο θυμός του γονιού δημιουργεί φόβο και αγωνία.Το παιδί μιμείται επιθετικές συμπεριφορές και μαθαίνει να τις χρησιμοποιεί και σε άλλες καταστάσεις. Μόνο ο αυτοέλεγχος των γονιών μπορεί να αποτελέσει θετικό παράδειγμα για το παιδί»
Ιδιαίτερα εύστοχη με τα παραδείγματα και την εμπεριστατωμένη ανάλυση της ήταν και στο θέμα της διαχείρισης της λύπης του παιδιού «Η κατάλληλη διαχείριση της λύπης του παιδιού είναι η ενσυναίσθηση. Η ενσυναίσθηση είναι μια ψυχοκοινωνική δεξιότητα που καλλιεργείται σταδιακά μέσα στα χρόνια. Το παιδί θα πρέπει να νιώθει ότι το καταλαβαίνουμε, του συμπαραστεκόμαστε, μπαίνουμε στη θέση του…Θα πρέπει όμως να βρίσκει μόνο του λύσεις στα προβλήματα της ζωής του με δικές του ιδέες χωρίς να τα παρατάει, να απογοητεύεται ή να αποφεύγει να δει το πρόβλημα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να χτίζουμε την σχέση με τα παιδιά μας σε κλίμα αλληλοσεβασμού»
