Με κάθε λαμπρότητα γιορτάστηκαν και φέτος τα Εισόδια της Θεοτόκου στην ομώνυμη ιστορική εκκλησία που βρίσκεται μέσα στο κτήμα Γερουλάνου στους Τράχωνες και είναι παρεκκλήσι της ενορίας Ζωοδόχου
Όπως έχει αναφερθεί κι άλλες φορές, στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, καταγράφοντας από κοντά όλες τις προσπάθειες του Αλιμιώτικου λαού, κατέστη πλέον εφικτή η πρόσβαση στο εκκλησάκι αυτό (11ος – 13ος αι.
μ. Χ. ). Το μοναδικό ακέραια σωζόμενο μνημείο στα νότια προάστια της Αθήνας, ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του ελεύθερου σταυρού με τρούλλο, με προεξέχουσα κόγχη ιερού και εκτεταμένες κεραίες, που το καθιστά μοναδικό σε ολόκληρη τη χώρα μ’ αυτή τη μορφή.
Ο Δήμαρχος Αλίμου με τους Γιάννη Βέργη και Π. Παπαδημητρόπουλου (μέλη του ΘΟΠΑΑ). Δίπλα του, αριστερά, ο Πρόεδρος του ΘΟΠΑΑ Στέφανος Διαμαντής.
Σ’ αυτόν τον μοναδικό από αρχιτεκτονικής πλευράς βυζαντινό ναό, το απόγευμα της Κυριακής 20 Νοεμβρίου, παρουσία του δημάρχου Αλίμου Ανδρέα Κονδύλη, τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και κήρυγμα από τον πατέρα Διονύσιο.
Το εορταστικό διήμερο ολοκληρώθηκε την επομένη (Δευτέρα 21 Νοεμβρίου), με την πρωινή θεία λειτουργία και το απόγευμα με παράκληση και λιτανεία της εικόνας.
Κλείνοντας αξίζει να σημειώσουμε την ιδιαίτερα μεγάλη προσέλευση του κόσμου, μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, καθώς επίσης, και την ικανοποίηση των πολιτών προς την κατανόηση που δείχνει ο νέος ιδιοκτήτης του κτήματος (Σκλαβενίτης), συνδράμοντάς τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τόσο στην ασφαλή τους πρόσβαση όσο και στην παραμονή τους, κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεών τους.
Στέφανος Διαμαντής, Αριστείδης Θωμόπουλος.
Εκτός του δημάρχου κυρίου Κονδύλη που προαναφέραμε, το “παρών” έδωσαν και οι Χρήστος Καπάταης (αντιπεριφερειάρχης Αττικής), Μαρία Νερούτσου (περιφερειακή σύμβουλος), Εύη Δουδωνή και Αρτέμης Καραμολέγκος (αντιδήμαρχοι Αλίμου), οι δημοτικοί σύμβουλοι Γιάννης Μαριόλης (πρόεδρος Επιτροπής Παιδείας), Ταξιάρχης Δήμου, Νίκος Παπανικολάου, Ελένη Μπελιά, Αμαλία Αθανασοπούλου και Αλέκα Γιαννούτσου.
Επίσης, ο πρόεδρος του ΘΟΠΑΑ Στέφανος Διαμαντής, ο αντιπρόεδρος του ΘΟΠΑΑ Νίκος Αλβανός, καθώς και ο π. δήμαρχος Κώστας Μαντζουράνης και ο π. πρόεδρος του Δ. Σ. Αναστάσιος Κεφαλάς.
Το κήρυγμα του πατέρα Διονυσίου
Ατενίζοντας την εικόνα της αποψινής εορτής, αγαπητοί μου αδελφοί, της Θεομητορικής εορτής των Εισοδίων, παρατηρούμε ένα ηλικιωμένο ανδρόγυνο να παραδίδει στα χέρια ενός σεβάσμιου ιερέα μια τρίχρονη κόρη.
Είναι η στιγμή που οι γονείς της Θεοτόκου, ο άγιος Ιωακείμ και η αγία Άννα, την αφιερώνουν στον ναό των Ιεροσολύμων, όπως είχαν τάξει στον Θεό πριν από τη γέννησή της. Και από εκείνη τη στιγμή, η Παναγία μας παραμένει για να ανατραφεί στα άγια των αγίων, μέχρι τα 15 της χρόνια, όταν δέχτηκε το κοσμοσωτήριο μήνυμα του Ευαγγελισμού, το οποίο οδηγεί στη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Όλα αυτά τα γεγονότα είναι μεγάλες εορτές της πίστεώς μας, διότι συμβαίνουν για χάρη μας, για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιτύχει τον σκοπό για τον οποίο ζούμε, για να επιτύχουμε τη θέωση.
Η θέωση, δηλαδή η κατά χάριν ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά και με τους υπόλοιπους ανθρώπους που αγάπησαν τον Θεό, είναι ο σκοπός της ζωής μας, είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός έγινε άνθρωπος, μέσα από τα σπλάχνα της αειπαρθένου Μαρίας, η οποία με την είσοδο και την παραμονή της στον ναό θα ετοιμαστεί να γίνει η ίδια ναός του Θεού.
Επομένως, η σημερινή εορτή είναι υπόθεση χαράς για κάθε Χριστιανό, ιδίως για όλους εμάς που συγκεντρωθήκαμε απόψε εδώ, σε αυτόν τον ιστορικό και ευλογημένο ναό των Εισοδίων. Η πνευματική αυτή χαρά,όμως, έρχεται σε αντίθεση με τη θλίψη που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, με τα ποικίλα δυσάρεστα γεγονότα που συμβαίνουν τόσο στην Ελλάδα, όσο και ευρύτερα στον κόσμο.
Δυστυχώς, όλοι εστιάζουμε την προσοχή μας στην οικονομική κρίση, στα δεινά που επέφερε στη χώρα μας το επαίσχυντο μνημόνιο. Υπολογίζουμε διαρκώς πόσο έχει μειωθεί ο μισθός ή η σύνταξή μας, ξεχνάμε, ωστόσο, να υπολογίσουμε πόσο έχει λιγοστέψει η αγάπη στις καρδιές μας.
Και όταν λέμε αγάπη, δεν εννοούμε ένα ευχάριστο συναίσθημα, αλλά ενέργεια, πράξη, δράση. Ο Χριστός μάς εξήγησε ότι αγάπη είναι να κάνεις στους άλλους όλα όσα θα ήθελες να σου κάνουν. Και η αγάπη του Χριστού δεν γνωρίζει όρια.
Ξεκινά από την οικογένεια, εξαπλώνεται στους συγγενείς, στους φίλους, στους συνεργάτες και στο τέλος αγκαλιάζει τα πάντα, τα ζώα, τα φυτά, κάθε δημιούργημα του Θεού. Το μόνο που μένει μακριά από την αγάπη είναι η αμαρτία.
Και τί είναι αμαρτία;
Οτιδήποτε είναι αντίθετο στο θέλημα του Θεού. Το ότι αγαπάμε τους ανθρώπους, δεν σημαίνει ότι αγαπάμε τις αμαρτίες των ανθρώπων. Αγαπάμε τον εχθρό μας, μισούμε τις αμαρτωλές του πράξεις. Αγαπάμε τον αιρετικό, μισούμε την αίρεση.
Αγαπάμε τον εαυτό μας, γιατί είμαστε εικόνες του Θεού, αλλά αντιστεκόμαστε στις αμαρτωλές σκέψεις και επιθυμίες μας. Αν οι Έλληνες είχαν αληθινή αγάπη μέσα τους, όλη η Ελλάδα θα ήταν ένας επίγειος παράδεισος.
Αλλά τί βλέπουμε;
Δεν έχουν αγάπη τα ανδρόγυνα και εύκολα χωρίζουν. Τα διαζύγια κινδυνεύουν να ξεπεράσουν σε αριθμό τους γάμους. Δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους οι άνθρωποι που εργάζονται στον ίδιο χώρο, με συνέπεια η εργασία να είναι χώρος τυραννίας. Δεν έχουμε αγάπη για πολλά άλλα θέματα, για την ιστορία μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Δεν αγαπάμε την αρχαία μας γλώσσα, γι’ αυτό και τα παιδιά μας θα μάθουν αγγλικά από την Α’ Δημοτικού, αλλά την αρχαία ελληνική μας γλώσσα δεν θα τη μάθουν ποτέ σωστά. Όλοι, πιστεύω, συμφωνούμε ότι η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα δεν είναι αυτή που θα θέλαμε.
Και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι τα δεινά αυτής της χώρας δεν έχουν τελειώσει, αλλά περιμένουμε ένα ακόμη πιο δύσκολο έτος. Το ερώτημα είναι τί μπορούμε να κάνουμε.
Η απάντηση είναι απλή. Να πάρουμε ξανά το όπλο της αγάπης στα χέρια μας.
Να πάψει να είναι η αγάπη μια ρομαντική θεωρία, να γίνει τρόπος ζωής. O Δήμαρχος Ανδρέας Κονδύλης ανάμεσα στις κυρίες Αθανασοπούλου, Μπελιά, Νερούτσου, Γιαννούτσου και τον αντιπεριφερειάρχη Νοτίου Τομέα Χρήστο Καπάταη.
Αν, απόψε, έχουμε τη δυνατότητα να βρισκόμαστε σε αυτό το χιλιόχρονο εκκλησάκι της Παναγίας μας, να βρισκόμαστε σε αυτό το υπέροχο φυσικό περιβάλλον που γλίτωσε από την ανεξέλεγκτη τσιμεντοποίηση της Αθήνας, το οφείλουμε στην αγάπη κάποιων ανθρώπων της περιοχής μας.
Άνθρωποι που αγάπησαν τόσο τον ιστορικό μας ναό, όσο και την αξία αυτού του κτήματος, που κατοικείται αδιάκοπα από την Πρώιμη εποχή του Χαλκού. Και αγωνίστηκαν ανιδιοτελώς, με αγάπη και ζήλο, από τη δεκαετία του ’90 μέχρι σήμερα, για να αναστηλωθεί ο ναός των Εισοδίων, που ήταν ετοιμόρροπος, και να λειτουργεί και ως ορθόδοξος ναός και ως πολιτιστικός φάρος της περιοχής μας.
Αν αυτοί οι δραστήριοι πολίτες, που συνέστησαν την εταιρεία Εισόδια – Τράχωνες, κατάφεραν τόσα επιτεύγματα, με όπλο την αγάπη για τα ιδανικά τους, φαντάζεστε τί θα πετυχαίναμε όλοι οι Έλληνες μαζί, αν αφήναμε στην άκρη τον εγωισμό μας και όλοι μαζί αγαπημένοι και ενωμένοι παλεύαμε να φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι δεν είναι φτωχή. Η χώρα μας έχει το ιερόν θησαύρισμα, την ευλογία του Θεού, τις προσευχές της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έχει την επίγνωσιν της αληθείας, γνωρίζουμε την αλήθεια, την αποκάλυψη του Θεού, μέσω της αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η πλειοψηφία των αγίων μαρτύρων της Εκκλησίας, ανδρών και γυναικών, ήταν Έλληνες και το αίμα όλων αυτών των μαρτύρων δεν θα πάει ποτέ χαμένο. Και αξίζει να θυμόμαστε ότι οι περισσότεροι μάρτυρες προήλθαν από τους μικρασιάτες Έλληνες.
Επιπλέον, έχουμε έναν ακόμη θησαυρό. Την αρχαία ελληνική σοφία, με την οποία μπολιάστηκε και καρποφόρησε σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Αλίμονο, όμως, εμείς οι Νεοέλληνες απομακρυνόμαστε και από τους δύο θησαυρούς μας. Αδιαφορούμε για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που είναι σαν το ατόφιο χρυσάφι, που δεν είναι ψεύτικη σαν τις αιρέσεις και τις θρησκείες που προήλθαν από τις γνώμες και τις διδασκαλίες των ανθρώπων. Και είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπουμε Έλληνες να λαχταρούν να θέσουν την Ορθοδοξία στο περιθώριο, να καταντήσει μια ξεθωριασμένη εικόνα του παρελθόντος.
Αδιαφορούμε, εξίσου, για την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τα μνημεία μας, την εθνική μας συνείδηση. Και φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ότι όλα αυτά δεν μας αφορούν, αλλά ανήκουν σε μεμονωμένες ομάδες.
Η ιστορία στους καθηγητές, ο πολιτισμός στην ηγεσία του ομώνυμου Υπουργείου, τα μνημεία στους αρχαιολόγους και η εθνική συνείδηση σε ακροδεξιές παραφυάδες. Αγαπήστε τον Χριστό και την Ελλάδα, φώναζε στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στους υπόδουλους Έλληνες.
Αυτό θα φωνάξουμε και πάλι, αυτό μας λείπει. Με το όπλο της αγάπης θα φύγουν τα μνημόνια, θα λυθούν τα προβλήματα, θα δούμε φως στον ορίζοντα.
Και όπως έλεγε ο νέος άγιος της Εκκλησίας μας, ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:
Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τί έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Και, αντίστοιχα, αντί να περιμένουμε να διορθωθεί ο κόσμος, ας διορθώσουμε τον εαυτό μας και τότε αμέσως ένα κομματάκι του κόσμου θα είναι διορθωμένο. .
Πηγή: vimaonline.gr
