Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
«Χάρη σε μια βάρκα που μου έχει ζωγραφίσει, κατάφερα πολλές φορές κοιτώντας την άδεια, να πλέξω το κυματώδες συχνά πέλαγος της μοναχικότητας μου χωρίς να αναποδογυρίσει και να πνιγεί η φυγή μου. Αυτό κάνει βέβαια κυρίως η τέχνη» (Κική Δημουλά για τον Σωτήρη Σόρογκα)
Αυτό κάνει εδώ και δεκαετίες με την καλλιτεχνική παρουσία του ο εικαστικός Σωτήρης Σόρογκας. Με πνεύμα ασκητικό οδηγεί τα πινέλα του στον επιλεγμένο εικαστικό του κόσμο, όπου το πνεύμα κυριαρχεί της ύλης. Βιώνοντας ως παιδί ένα είδος δημιουργικής μοναξιάς, οδηγούσε τον εαυτό του μέσα από την ζωγραφική στον κόσμο της υπέρβασης, πραγματώνοντας την δική του υπόσταση. Η αγάπη του για την ποίηση ήταν το ψυχικό του στήριγμα, που του επέτρεπε να μπαίνει σε μια ατμόσφαιρα που του μεγάλωνε την επιθυμία της εξομολόγησης μέσα από τα έργα του.
Αυτός ήταν ο πυρήνας για κάθε δημιουργική του έκφραση, αυτή η επιθυμία του να ανακοινώνει αυτό που νιώθει. Με το λευκό να επικρατεί και να περικυκλώνει το κεντρικό του θέμα, σκοτεινό ή και μαύρο. Η συγκίνηση για την απεικόνιση των αντικειμένων μεγάλη και αρκετή για να τον κάνει να απομονώσει τον φόβο, κάνοντας τα έργα του να αποπνέουν μια μελαγχολική και νοσταλγική διάθεση. Με αναφορές σε ρίζες, τόπους, συνθήκες μας συγκινεί οδηγώντας μας σε ξεχασμένους καιρούς και τόπους και μας αφήνει να συνομιλούμε με το παρελθόν δείχνοντας μας ταυτόχρονα τον δρόμο στο παρόν και στο μέλλον.
Με την έντονη καλλιτεχνική παρουσία του και το προσωπικό του ύφος να κυριαρχεί στην εικαστική ζωή της χώρας, ο Σωτήρης Σόρογκας εκφράζει ζωγραφικά αυτά που δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις και μας λέει πως είναι «Ζήτημα Φωτός» η διατήρηση των ηθικών αξιών της ζωγραφικής.
Την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου στις 19:00 έρχεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Αλίμου για να μας παρουσιάσει την ζωγραφική του σε αμφίδρομη σχέση με την ποίηση του Σεφέρη, του Ελύτη, του Κάλβου, του Εγγονόπουλου, του Εμπειρίκου, του Ρίτσου, της Κικής Δημουλά. Συμπορεύεται και συνυπάρχει ζωγραφικά γιατί είναι «Ζήτημα Φωτός» γιατί όπως μας λέει: « Το φως παίζει τεράστιο ρόλο αλλά και τα χρώματα έχουν ένα ποσοστό φωτός μέσα τους, το οποίο καθορίζει και την ταχύτητα τους. Εγγενές σε κάθε χρώμα είναι το φως. Από κει και πέρα φτάνουμε μέχρι την ποίηση για το άσπρο και το μαύρο, το «αγγελικό και μαύρο φως» του Σεφέρη»
Ο Σωτήρης Σόρογκας στα 86 του χρόνια με δυο γραμμές, δυο χρώματα, με την τέχνη του, μπορεί να μας κοιτά στα μάτια και να εξομολογείται ότι λατρεύει την ζωή και ό,τι την εκφράζει, γι’ αυτό άλλωστε συνεχίζει να ζωγραφίζει, γιατί ξέρει πως αν κάποτε σταματήσει θα πεθάνει.
Είπες εδώ και χρόνια:
«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς
στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου
ακόμη κι όταν σε ποντίζουν
στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου
ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο
έχει τριφτεί και δεν αντέχει
αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη
την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου
για να την ανοίξει στο φως. (Γιώργος Σεφέρης)
