Δρ. Νίκος Ξανθούλης- Συνθέτης: « Η λύρα είναι ένα μαγικό όργανο»

Άλιμος Live24/05/2021

10 λεπτά ανάγνωσης

Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου

«Τα σήματα σου οι αοιδοί ακολουθούνε,
όταν τα προοίμια
με τον χορδών σου τον παλμό αντικρούεις
που του χορού δηλώνουν την αρχή»

Μπορεί κανείς ποτέ να μην άκουσε τους αρχαίους ραψωδούς, υπάρχει όμως ένας άνθρωπος που μπόρεσε να αναπαράγει την ατμόσφαιρα, τον ήχο, το νόημα και την ουσία της αρχαίας μουσικής.

Ο συνθέτης Νίκος Ξανθούλης μελετώντας πάνω από 2.500 χιλιάδες αγγειογραφίες και τους αρχαίους μουσικούς δρόμους κατάφερε μέσα από την δημιουργική περιέργεια του, να δώσει «φωνή» και να αναβιώσει την τεχνική της αρχαίας εφτάχορδης λύρας.

2.000 χρόνια σιωπή και η απλότητα και η ομορφιά του ήχου επέστρεψε από τον γνωστό συνθέτη, ερευνητή, ερμηνευτή, με διεθνή αναγνώριση, Νίκο Ξανθούλη. Με συνοδοιπόρους του το μουσικό σύνολο «Χρυσέα Φόρμιγξ», μας ταξιδεύει σε αιώνια όργανα που δεν αγγίζει ο χρόνος.

Δεν θα σας καταθέσω το βιογραφικό του, γιατί ένας μουσικός όπως δηλώνει δεν το χρειάζεται, μιλάει με το έργο του. Σε μια απολαυστική συνέντευξη μου εξομολογείται ότι «η πρόσδεση με την ιστορία μας είναι εξαιρετικά βασανιστική και εμείς πολύ μακριά για να υποστηρίξουμε το αφήγημα που στηρίζεται στο κλασικό ιδεώδες» παρόλα αυτά «σε κάθε εποχή χρειάζεται ένα αφήγημα, αν δεν υπάρχει ας το εφεύρουμε».

Μεταξύ άλλων μου εκμυστηρεύεται πόσο πολύ τον βασανίζει η εξαιρετική μουσικός και συγγραφέας Μαριβίτα Γραμματικάκη «για κακή μου (ή καλή) μου τύχη είναι εξαιρετική μουσικός και έχει άποψη για κάθε μελωδία που σκαρώνω» κάτι που με οδηγεί να καταλάβω, γιατί έχουν μια τόσο επιτυχημένη συνεργασία. Μου μιλά για τον ρόλο του ενεργού, παθιασμένου συνδικαλιστή που έζησε ως πρόεδρος της ΕΛΣ και για τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ που « άλλοτε λειτουργούν εξαιρετικά και άλλοτε σε περίοδο υποχώρησης.» Για τους πολιτικούς μας «που οι γνώσεις τους και η ευαισθησία τους για την μουσική είναι προβληματικές».

Μας ταξιδεύει από τις «Αρχαίες μελωδίες που φτιάχνουν νέες μουσικές» στο τρίτο Πρόγραμμα και από τον Δελφικό Λόγο-αφιέρωμα πάνω στο κείμενο του Άγγελου Σικελιανού, στους Δελφούς όπου στις 11 Ιουνίου θα παρουσιάσουν τον «Ευριπίδη Μαινόμενο».

Τον αποχαιρετώ κρατώντας κάθε του λέξη και τον αφήνω να μελετά την λύρα του και να ψάχνει την αγάπη, αναζητώντας την αρμονία του σύμπαντος, που ένα βράδυ ήρθε για λίγο στις χορδές της και από τότε την κυνηγά όπως ο Απόλλωνας την Δάφνη.

-Συνθέτης μουσικής δωματίου, συμφωνικής μουσικής, για αρχαία τραγωδία, για παιδικές παραστάσεις, μελετητής της αρχαίας ελληνικής μουσικής,συγγραφέας και δάσκαλος της αρχαίας λύρας, παρόλα αυτά δεν δηλώνετε τίποτα περισσότερο από μουσικός.
Oι πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι δεν είναι μόνο σεμνοί, αλλά αφήνουν να μιλούν οι άλλοι για εκείνους. Παρόλα αυτά νιώσατε ποτέ την ανάγκη να υπερασπιστείτε το μουσικό σας έργο στην Ελλάδα;

Η σεμνότητα δεν προβάλλεται. Ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Δεν είμαι παραπονούμενος στην Ελλάδα. Αυτή είναι η χώρα μου. Με τα καλά της και τα κακά της. Είναι μικρή η χώρα μας και αυτό από μόνο του είναι πρόβλημα. «Κακό χωριό τα λίγα σπίτια» έλεγαν οι παλιοί. Όταν αποφασίζεις ότι θέλεις να είσαι μέρος της μην παραπονιέσαι. Αγωνίσου να βελτιώσεις τα πράγματα τουλάχιστον για τους επόμενους. Αλλά μην ξεχνάμε «Είμαστε η εποχή μας» όπως είπε ο Άγιος Αυγουστίνος

–To 1956 o Τάσος Κυπραίος πήγε στην Ακαδημία της Βιέννης να πάρει πτυχίο τρομπονιού, έχουν περάσει 65 χρόνια και Ακαδημία μουσικής δεν έχει ιδρυθεί στην Ελλάδα, όταν στην θεωρητικά «υπανάπτυκτη» για εμάς Τουρκία υπάρχει Ανώτατη Ακαδημία Τουρκικής Μουσικής. Δεν είναι ανάγκη της κοινωνίας η δημιουργία της ή των πολιτικών μας;

Όχι δυστυχώς δεν είναι ανάγκη των πολιτικών μας. Περιέργως, η σχέση των Ελλήνων πολιτικών δεν είναι καλή. Μπορείς να συναντήσεις πολιτικούς που να ξέρουν από ποίηση ή ακόμη και από εικαστικά (σπάνια και τα δύο, αλλά πιθανά). Για τη Μουσική όμως, οι γνώσεις τους και η ευαισθησία τους είναι προβληματικές

-Το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης «ζωντάνεψε» την αρχαία ελληνική μουσική η οποία δεν έχει ακουστεί χιλιάδες χρόνια και όλα τα πανεπιστήμια της Ευρώπης διδάσκουν ότι ο μουσικός πολιτισμός μας συνόδευε την αρχαία ελληνική ιστορία, δείχνοντας τον σεβασμό τους σ’ αυτή την αλήθεια. Τα δικά μας πανεπιστημιακά μουσικά τμήματα, τι πορεία ακολουθούν;

Δεν νομίζω ότι τα Ελληνικά πανεπιστήμια υστερούν. Κάνουν τον αγώνα τους με τα μέσα και τους καθηγητές που έχουν.

-Πιστεύετε ότι είμαστε διαποτισμένοι από το κλασικό ιδεώδες ως επαναπροσδιορισμός της έννοιας της ελληνικότητας;

Είναι προφανές ότι ολόκληρο το αφήγημα της νέας Ελλάδας έχει στηθεί στο Κλασικό ιδεώδες του Χρυσού Αιώνα. Η αλήθεια είναι πως η εποχή αυτή είναι πολύ μακριά για να υποστηρίξουμε ένα τέτοιο αφήγημα και πολλά θέματα προκύπτουν από αυτό. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι στην Ελλάδα (και στην Ιταλία ακόμη περισσότερο) αυτή η πρόσδεση με την Ιστορία μας είναι εξαιρετικά βασανιστική. Μην απορείτε που το λέω εγώ (με θητεία αποδεδειγμένης αρχαιοφιλίας). Είναι πολλές οι στιγμές που θέλω να ξεφύγω από αυτά τα δεσμά της ιστορικότητα και να δω με άλλο μάτι ακόμη και τη λύρα μου. Κάποιες φορές τα καταφέρνω αλλά τυχαίνει να είμαι μόνος και μετά δεν αποφασίζω να το μοιραστώ εύκολα…..

-Γιατί πιστεύουμε ότι ως έλληνες έχουμε περισσότερα δικαιώματα πάνω στον Πλάτωνα και τους αρχαίους φιλοσόφους απ’ άλλες εθνικότητες. Γιατί η όπερα πρέπει να απέχει από την αρχαία ελληνική τραγωδία;

Δεν πιστεύω ότι έχω περισσότερα δικαιώματα πάνω στον Πλάτωνα από ότι ένας ξένος. Ο Μπετόβεν ανήκει το ίδιο σε μένα όσο και σε έναν Γερμανό. Έχουμε ένα αβαντάζ στην προσέγγιση και αυτό είναι η γλώσσα αλλά πρέπει να μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να είναι αβαντάζ.
Δεν πιστεύω ότι η όπερα απέχει από την αρχαία τραγωδία. Είναι και αυτή Μουσικό Θέατρο. Το Θέατρο είναι η ουσία της Τέχνης, η Μουσική είναι κομμάτι της.

–H μουσική είναι πανανθρώπινη, παγκόσμια, διαχρονική, πολιτισμική αξία και ανήκει σε όλους. Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ότι δεν έχει εθνική ταυτότητα και σημαία;

Σιγά που είναι δύσκολο, όποιος θέλει το κατανοεί με την καρδιά του.

–O Πλάτων και ο Αριστοτέλης διαμόρφωσαν την ψυχολογία της μουσικής και διαμόρφωσαν την θεωρία του ήθους και την ηθική θεωρία της μουσικής. Οι φορείς στην Ελλάδα, από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ που είναι μόνο για κονσέρτα και ηχογραφήσεις μέχρι και την δημόσια ραδιοτηλεόραση που θα μπορούσε να είναι ιδεολογία και να άγει την ψυχή, ποιο μουσικό ταξίδι έχουν ακολουθήσει;

Η έννοια του ήθους στη Μουσική ξεκινά από τον Πυθαγόρα και φτάνει μέσω μεγάλων δασκάλων όπως του Δάμωνα και του Λάμπρου στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Από αυτούς η αντίληψη αυτή περνά μέσα από τα Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια (που θεμελιώνονται και αναπτύσσονται στον ύστερο Μεσαίωνα) στην σύγχρονη εποχή.

Γνωρίζω τα προβλήματα των Μουσικών Συνόλων τόσο στην ΕΡΤ όσο και στους άλλους χώρους, από μέσα. Για πολλά χρόνια υπήρξα συνδικαλιστής ενεργός και παθιασμένος (κυρίως από την θέση του Προέδρου της Ορχήστρας της ΕΛΣ). Πολλές φορές πήρα θέσεις ευθύνης και προσπάθησα να «διορθώσω» δύσκολες καταστάσεις. Αλλού τα κατάφερα αλλού όχι. Πάντως το πάλεψα…. Εδώ θέλω να σας επισημάνω ότι ο αγώνας βελτιώσεων είναι συνεχής. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ναι υπάρχουν μουσικά σύνολα στην ΕΡΤ, και αυτό δεν είναι λίγο. Υπάρχουν περίοδοι που λειτουργούν εξαιρετικά και περίοδοι υποχώρησης. Όμως, κανείς πολιτικός δεν τολμά να αμφισβητήσει την ύπαρξή τους ανοιχτά. Περιθώρια βελτίωσης; Πολλά, και μάλιστα με επιτακτικές ανάγκες αυτής της βελτίωσης. Χρειάζεται πολιτιστική πολιτική αλλά και χρήμα. Μήπως από την έλλειψη αυτού ξεκινούν όλα τα προβλήματα;

-Λάβατε τιμητική διάκριση Kress Lectureship από το Aρχαιολογικό Iνστιτούτο της Αμερικής που δεν δίνεται σε ερευνητές πλην αρχαιολόγων. Στην Αμερική δηλώνουν ότι κάνετε «εμπειρική αρχαιολογία». Είχατε πότε θέμα αμφισβήτησης από τους δικούς μας αρχαιολόγους;

Ναι, έλαβα το Kress Lectureship δύο φόρες (το 2012 και το 2017) και το χρωστώ σε δύο αρχαιολόγους που πίστεψαν σε αυτό που κάνω, τους John Hale και John Camp. Είμαι τυχερός που έχω δουλέψει με μεγάλους αρχαιολόγους τόσο Έλληνες όσο και ξένους. Όχι, κανένας δεν αμφισβήτησε την δουλειά μου, τουλάχιστον στο επίπεδο της σοβαρότητας με την οποία την αντιμετωπίζω. Διαφωνίες πάντα μπορούν να ανακύψουν αλλά και από αυτές, λίγες αντιμετώπισα.
« H Αρχαία Ελλάδα είναι ζωντανή όσο μπορεί να μιλήσει στον σύγχρονο άνθρωπο»

–H μουσική της αρχαίας Ελλάδας επηρέασε την αισθητική και τη φιλοσοφία των μεταγενέστερων εξελίξεων της μουσικής στην Eυρώπη. Στην Ευρώπη το γνωρίζουν, εμείς ως έλληνες το ξέρουμε;

Όταν λέτε στην Ευρώπη, τι εννοείτε; Ότι αν σταματήσετε έναν άνθρωπο τυχαία στον δρόμο θα το γνωρίζει; Ενώ στην Ελλάδα είναι πιο απίθανο; Σας βεβαιώνω ότι για τον καθημερινό άνθρωπο ό,τι ισχύει στην Ελλάδα ισχύει και στην Ευρώπη. Στα πανεπιστήμια ναι, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να βρεις έναν μηχανικό στην Ευρώπη που να το γνωρίζει παρά έναν αντίστοιχο μηχανικό στην Ελλάδα. Θέλουμε δουλειά πάνω σε αυτό. Μια βασική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο αρχαιοελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και το σύγχρονο (στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το νεοελληνικό) είναι ότι στην αρχαιότητα η εκπαίδευση ήταν κυρίως καλλιτεχνική ενώ σήμερα η εκπαίδευση είναι κυρίως επιστημονική. Κοιτάχτε τα κύρια μαθήματα: Στην αρχαιότητα ήταν η Μουσική που περιελάμβανε τον χορό και την ποίηση ενώ σήμερα είναι τα μαθηματικά και η γλώσσα. Αυτή η διαφορά πιθανώς δημιουργεί και άλλες συνειδήσεις, καλύτερες ή χειρότερες; Ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα.

-«Επιστήμη των ήχων στην αρχαία Ελλάδα», «χρυσέα Φόρμιγξ» και σπαράγματα της αρχαίας ελληνικής μουσικής, από την «λύρα στην λυρική» εκπαιδευτικά προγράμματα στην ΕΛΣ. Προσωπική αναζήτηση. Ποια είναι η αποκάλυψη λοιπόν αυτού του κόσμου;

Όλα αυτά είναι η αφορμή για την ανακάλυψη του εαυτού μας. Η αρχαία Ελλάδα είναι ζωντανή όσο μπορεί να μιλήσει στον σύγχρονο άνθρωπο. Αν πάψει να μιλάει σε αυτόν με όρους που μπορεί να καταλαβαίνει τότε αυτή η αρχαία Ελλάδα θα πεθάνει. Το θέλουμε; Φαντάζομαι όχι. Αλλά αν δεν το θέλουμε, πρέπει να ξέρουμε γιατί, και να εργαστούμε σκληρά γι αυτό. Σε κάθε εποχή χρειάζεται ένα αφήγημα. Κι αν δεν υπάρχει ας το εφεύρουμε.

-Η «μαγική φόρμιγγα» μπορεί να ημερεύσει τα «άγρια ζώα» σήμερα που βρίσκονται ανάμεσα μας, να μετακινήσει «δέντρα και βράχους;»

Η Λύρα είναι ένα μαγικό όργανο. Το πιστεύω ακράδαντα! Ναι έχω δει ανθρώπους να ηρεμούν κάτω από τους ήχους της. Με λιοντάρια δεν έχω δοκιμάσει αλλά το ψιλοφοβάμαι….

-Αρχαία ελληνική λύρα. Κάποιοι που δεν γνωρίζουν έχουν μπει ποτέ στην διαδικασία να σας ρωτήσουν τι όργανο είναι αυτό;

Στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη η Λύρα παραμένει το σύμβολο της Μουσικής στο συλλογικό ασυνείδητο του κόσμου. Με έναν τρόπο το καταλαβαίνουν αλλά και όχι. Ναι πολλές φορές με ρωτούν.

–Tελικά είμαστε μουσικά αμαθής χώρα, απαίδευτοι και « ανεπίδεκτοι μαθήσεως»;

Είμαστε μια χώρα όπως και οι άλλες, με πολλές ελλείψεις στην μουσική μας παιδεία, με την ίδια με αντίστοιχη αναλογία ταλέντων, τα οποία λόγω του προβληματικού συστήματος δεν αποκαλύπτονται εύκολα. Έχουμε ευαισθησίες στη μουσική στον ίδιο βαθμό που έχει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος οποιασδήποτε χώρας.

– Oι αρχαίοι έλληνες έστελναν τα παιδιά τους πρώτα στην μουσική και μετά στα γράμματα. Εμείς ένα χρόνο τώρα δεν τα στέλνουμε πουθενά.To κράτος οφείλει να δώσει εκπαίδευση, ψυχαγωγία και να άγει την ψυχή των ανθρώπων. Τι έχει πετύχει απ’ όλα;

Επιτρέψτε μου να μην είμαι απαισιόδοξος. Το κράτος μας κάνει ό,τι μπορεί. Έχουμε ένα καλό κράτος, καλύτερο από όσο νομίζουμε. Όποιος έχει δουλέψει στο εξωτερικό γνωρίζει ότι παντού υπάρχουν προβλήματα, πολλές φορές διαφορετικά αλλά πάντα υπάρχουν. Σας παρακαλώ μην το θεωρήσετε πολιτική τοποθέτηση. Δεν θεωρώ ότι το κράτος μας λειτουργεί καλύτερα με το ένα κόμμα ενώ με το άλλο όχι. Είμαι βαθιά πατριώτης παρόλο που συνειδητοποιώ τα μειονεκτήματά μας ως λαός αλλά και ως κράτος. Χρέος μου να δουλέψω για την βελτίωση της χώρας μας χωρίς γκρίνια (τη βαριέμαι αφόρητα…)

–Tα παιδιά που πρέπει να τα γαλουχήσουμε στην ιστορία και τη μουσική μας, πρέπει να τα διδάξουμε μέσα από θεατρικές παραστάσεις, μια και ασχολείστε με το παιδικό θέατρο, πιστεύετε ότι υπάρχει η σοβαρότητα που θα έπρεπε να απευθύνεται κάποιος στους ενήλικες, προς τα παιδιά θεατές;

Πιστεύω πολύ στη θεατρική παιδεία. Θεωρώ ότι το ανέβασμα μιας αρχαίας τραγωδίας ή ενός έργου του Σαίξπηρ ή και άλλων έργων κατάλληλων, από μια τάξη σχολείου είναι σημαντικότερο από οποιαδήποτε θεωρητική ανάλυση μέσα σε μια τάξη. Τα παιδιά θεατές είναι το ίδιο (αν όχι περισσότερο) σοβαρά με τους μεγάλους (αλλά το τι σημαίνει σοβαρότητα είναι μεγάλο θέμα)

-Έχετε δηλώσει ότι «ένα παιδικό έργο είναι σαν τον Αστερίξ, μπορεί να απευθυνθεί σε όλα τα επίπεδα της αντίληψης, άρα μπορεί να έχει πολλά επίπεδα κατανόησης». Αυτό είναι κάτι που με βεβαιότητα έχει κατακτήσει η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Μαριβίτα Γραμματικάκη και έχει μεταφερθεί στο θέατρο. Η συνεργασία σας βασίζεται στην αμοιβαία αγάπη και την εκτίμηση. Ποιο άλλο είναι το συστατικό της επιτυχίας της;

Τι όμορφο είναι που θεωρείτε ότι η συνεργασία μας με τη Μαριβίτα είναι επιτυχημένη! Εμείς πάντως ψάχνουμε να βρούμε αφορμή να έρθει σπίτι μου να κάτσουμε να δουλέψουμε. Όμως, εδώ πρέπει να σας πω ότι η Μαριβίτα μου με βασανίζει πολύ…. Για κακή μου (ή καλή μου) τύχη είναι μια εξαιρετική μουσικός (παίζει βιόλα στην ορχήστρα της Λυρικής) και έχει άποψη για κάθε μελωδία που σκαρώνω. Μην φαντάζεστε όμως, ότι και εγώ της χαρίζομαι. Όταν δεν μου αρέσει κάτι της το λέω ευθέως. Ξέρετε πόσες φορές την έχω κάνει να σκίσει σελίδες επί σελίδων; Όμως εκτός από υπέροχα κείμενα κάνει και φοβερές μακαρονάδες. Πάντα όταν έρχεται σπίτι θα μου φέρει κάτι, μια κολοκυθόπιτα, μια τουλούμπα, μια νουγκατίνα, ένα βιβλίο…. Αν δεν μου φέρει (πράγμα σπάνιο) τη μαλώνω αυστηρά και μετά καθόμαστε και δουλεύουμε. Κάνουμε υπέροχες συζητήσεις που άλλοτε βγαίνουν κάπου και άλλοτε πάνε στα σκουπίδια μαζί με τα αποφάγια (πάντα κάτι καλό θα φάμε δουλεύοντας όπως καταλάβατε). Όταν τελειώνουμε και πρέπει να φύγει στενοχωριόμαστε και φροντίζουμε να βρούμε μια αφορμή να ξαναβρεθούμε.

-Η μουσική σας ευτυχία κρύβεται καθημερινά σε 24 πρελούδια και φούγκες για πιάνο;

Αχ! Ουκ εά με καθεύδειν το του Μπαχ τρόπαιον!

-Θα μπορούσατε να σκεφτείτε την ζωή σας χωρίς μουσική

Ούτε μου έχει περάσει από το μυαλό

-Ποιο είναι για εσάς το ήθος της μελωδίας των αρμονιών;

Ένα βράδυ συνέχισα να μελετάω τη λύρα μου μέχρι πολύ αργά. Κάποια στιγμή σταμάτησα να παίζω συγκεκριμένα κομμάτια και αυτοσχεδίαζα πειραματιζόμενος με διάφορα ακούσματα. Κάποια στιγμή έπαιξα μια αρμονία που είχα την αίσθηση ότι κάπως έτσι θα είναι η αρμονία του σύμπαντος. Δεν μπόρεσα να την ξαναπαίξω όσο και να το προσπάθησα. Από τότε την κυνηγώ όπως ο Απόλλωνας τη Δάφνη κι όλο μου φεύγει….

–Η λύρα του Ορφέα κάθε βράδυ στον ουρανό, τραγουδάει την αληθινή αγάπη, τη ζωή και το πραγματικό της νόημα. Η αρχαία λύρα του Νίκου Ξανθούλη, τι τραγουδά;

Μόνο την αγάπη αναζητώ

-Στην μουσική της Αρχαίας Ελλάδας η έννοια μούσα και μουσική εξέφραζε ένα τρόπο ύπαρξης και ζωής. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες ζωής έχουμε έναν οδηγό αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης;

Δεν θεωρώ ότι οι συνθήκες του σήμερα είναι χειρότερες από άλλες εποχές. Σας παραπέμπω στην Μικρή Ιστορία του Κόσμου του Ε. Γκόμπριχ.

-Ποιο είναι το μέλλον της Aρχαίας λύρας στο εξωτερικό;

Ευοίωνο…..

-«Ευριπίδης Μαινόμενος» έργο του Χριστοφόρου Χριστοφή που κινηματογραφήθηκε μέσα σε πέντε μέρες στη σπηλιά του Ευριπίδη στη Σαλαμίνα με πρωταγωνίστρια την Βερόνικα Αργέντζη, 3.000 χρόνια ελληνικό τραγούδι, το έπος της ελληνικής μουσικής. Ευαισθησία, λεβεντιά, θάλασσα. Ποιο ταξίδι ακόμα θα μας συνεπάρει;

Μόλις ολοκληρώσαμε με το συγκρότημά μας και την χορωδία της ΕΡΤ μια σειρά ηχογραφήσεων με τίτλο «Αρχαίες Μελωδίες φτιάχνουν Νέες Μουσικές» με μουσική της αρχαιότητας και δική μου. Διεύθυνε ο Νίκος Βασιλείου. Σύντομα θα το ακούσετε στο Τρίτο Πρόγραμμα.

Στις 11 Ιουνίου θα παρουσιάσουμε τον Ευριπίδη Μαινόμενο στους Δελφούς. Λίγο πριν θα παίξω ένα νέο έργο που έγραψα και δεν είναι άλλο από τον Δελφικό Λόγο-Αφιέρωση πάνω στο κείμενο του Άγγελου Σικελιανού. Ευελπιστώ ότι θα το βιντεοσκοπήσουμε μέσα στο Αρχαίο Θέατρο (όνειρο;).