Παιδιά που στερήθηκαν κάθε ψυχολογική ελευθερία υπό την επίδραση του φόβου, της ανασφάλειας, του άγχους. Δυο χρόνια με κοινωνικές αποστάσεις, απαγορεύσεις και απειλές στερημένα από κάθε κοινωνική ελευθερία.
Παιδιά που παρουσιάζουν πια «μεγαλύτερη αβεβαιότητα, φόβο απομόνωση και δυσκολίες στον ύπνο» αναφέρει σε έρευνα του ο καθηγητής ψυχιατρικής, διευθυντής της Β΄ Ψυχιατρικής κλινικής του ΑΠΘ, Βασίλειος- Παντελεήμων Μουζίκας.
Παιδιά που παρόλα αυτά, όταν έχουν την δυνατότητα, έχουν δυο χέρια ανοικτά να «αγκαλιάσουν» τη ζωή. Γιατί ελεύθερος είναι τελικά εκείνος που βρίσκει την ομορφιά στα απλά πράγματα που τολμά να ζήσει.
Παιδιά που τελικά, σ’ αυτή την μεταβαλλόμενη κοινωνία που θα κληρονομήσουν, θα ανοίξουν τα χέρια στη ζωή, έχοντας ισχυρές απόψεις, ένδειξη αυτοπεποίθησης και αδιάσειστη αποφασιστικότητα.
Παιδιά που φτάνει να τα κοιτάξεις για να τα θαυμάσεις, γιατί έχουν μια μοναδική προσωπικότητα που δεν έχει καμία σχέση με το πώς «πρέπει» να φαίνονται ή να ενεργούν. Φτάνει που ξέρουν πώς να ζουν!
