Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Η Λένα Μαντά έγινε ευρέως γνωστή στο αναγνωστικό κοινό με το βιβλίο της «Το σπίτι δίπλα στο Ποτάμι» από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, το 2007. Ήταν το πρώτο μυθιστόρημα που μεταφράστηκε από την Amazon και πούλησε περισσότερα από 100.000 αντίτυπα στην Αγγλική έκδοση.
«Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι», είναι ένα βιβλίο που η Λένα Μαντά αγαπά πολύ, γιατί όπως αναφέρει «είναι εκείνο το βιβλίο που ουσιαστικά με σύστησε στους αναγνώστες και του οφείλω την ανακάλυψη μου από τον κόσμο».
Η Λένα Μαντά ζητούσε τότε από το αναγνωστικό κοινό της να μην ξεγελαστεί από την ηρεμία που έκρυβε ο τίτλος του βιβλίου, γιατί όπως χαρακτηριστικά δήλωνε: « ένα ποτάμι είναι πάντα απρόβλεπτο και ποτέ δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει».
Η Μελισσάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή οι ηρωίδες του βιβλίου, μεγάλωσαν με τη μητέρα τους σ΄ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα στο ποτάμι. Αυτό που επιθυμούσαν και οι πέντε ήταν να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους και το κατάφεραν. Η μοίρα της έστειλε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα. Μόνο που, τα όνειρα έγιναν εφιάλτες τις στοίχειωσαν και τις κυνήγησαν.
Είκοσι χρόνια μετά, έρχεται και πάλι Μάιο, να μας θυμίσει ότι ο χρόνος κύλησε σαν το ποτάμι. Το σπίτι δίπλα σ΄ αυτό κρατάει το τέλος μιας εποχής για τις πέντε αυτές γυναίκες και η Λένα Μαντά, έρχεται να μας μιλήσει για αυτή ακριβώς την εποχή. Την Τετάρτη 22 Μαΐου, στις 20:00 στο βιβλιοπωλείο Mafalda, (Λ.Ιωνίας 111, Άλιμος)έρχεται να δημιουργήσει μια μεγάλη παρέα με τους αναγνώστες της, σ΄ένα ταξίδι ψυχής και μυαλού, ένα ταξίδι γαλήνης.
Εμείς πάλι είκοσι χρόνια μετά θυμόμαστε όλοι, ότι η Λένα Μαντά με πείσμα και αντοχές, υπομονή και επιμονή έχει καταφέρει να είναι η πρώτη σε πωλήσεις συγγραφέας στην Ελλάδα με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 2,5 εκ. αντίτυπα. Πρώτη στις λίστες των μπέστ σέλερ, αλλά όχι των βιβλιοκριτικών, το 2 010 παρέλαβε το βραβείο «Γυναίκα της χρονιάς» από τα χέρια του Βασίλη Βασιλικού, που προλόγισε την ίδια και το σύνολο του έργου της με απόλυτη υποστήριξη, αγάπη και παραδοχή.
Η ίδια δέχτηκε μεγάλο πόλεμο, αλλά ποτέ δεν μίλησε για αυτόν. Αντίθετα μίλησε για τα βιβλία της, χωρίς ποτέ να δηλώσει ότι γράφει βαριά λογοτεχνία και δύσκολα βιβλία, ξέρει άλλωστε ότι υπάρχουν ομότεχνοι με γνώσεις που το κάνουν καταπληκτικά. Μίλησε όμως με ειλικρίνεια, για την δύναμη της να βάλει τον αναγνώστη στο βιβλιοπωλείο και να τον μάθει να αγαπάει το βιβλίο. Μίλησε για την δύναμη να γίνει το σκαλοπάτι, για να αγαπήσει κάποιος την εσωτερική διεργασία της ανάγνωσης, ώσπου κάποιος να οδηγηθεί να γίνει αναγνώστης. Για την δύναμη της, να αναφέρει πάντα συγγραφικά, αξίες που έχουν χαθεί όπως η οικογένεια, η φιλία, η αγάπη.
Θυμόμαστε είκοσι χρόνια τώρα, να μιλά για τον εκδότη της Θάνο Ψυχογιό με λόγια αγάπης, εμπιστοσύνης, σεβασμού. « Ο κύριος Θάνος Ψυχογιός ήταν για μένα το Α και το Ω της συγγραφικής μου πορείας και όσο ζω θα του λέω ευχαριστώ και πάλι δεν θα είναι αρκετό, πιστέψτε με. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι ο εκδότης σου να είναι τόσο καλός, τόσο έντιμός, τόσο εμψυχωτικός, να πιστεύει σε σένα και να σε στηρίζει σε κάθε βήμα σου.»
Η Λένα Μαντά μιλάει πολύ, γελάει πολύ, κλαίει πολύ, τρώει πολύ, γράφει πολύ και πουλάει πολύ, όσο και αν κάποιοι δεν μπορούν να το αποδεχτούν. Είκοσι χρόνια τώρα, έχει αποδείξει ότι ανήκει στην καρδιά των αναγνωστών της και ότι δεν την αφορά καμιά άλλη κατάταξη. Στην ζωή της Λένας Μαντά, όλα είναι πολύ. Αυτό το «πολύ», μας το παραδίδει δίχως δεύτερες σκέψεις, ίσως γιατί τελικά «η δική μας η ψυχή, των ενηλίκων, έχει ανάγκη μια καραμέλα για να γλυκάνει, όταν στην καθημερινότητα δεν παίρνουμε ανάσα».
