Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Για ταπεινωτική στάση και εκδίκηση των εταίρων μίλησε ο ξένος τύπος μετά την αποφυγή του GREXID και την νέα συμφωνία που υπέγραψε η «κουρασμένη» Ελλάδα.
Μέχρι να υπογραφή η νέα συμφωνία ακούσαμε τον Μάρτιν Σούλτς να λέει «ότι δεν είναι κακή ιδέα όλο αυτό το εργαλείο» που πρότεινε ο Γιούνγκερ και δεν ήταν τίποτα άλλο από την γνωστή ποια πρόταση «ο εθνικός πλούτος της Ελλάδας να πάει σε ένα Εθνικό ταμείο με έδρα το Λουξεμβούργο, που δεν θα ανήκει στην Ελλάδα», άσχετα αν κανείς δεν είπε ότι η πλήρης ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ είναι ήδη υποθηκευμένη από το 2011. Ανακαλύψαμε επίσης το βαθύ ρήγμα στην Ευρωζώνη, ανακαλύψαμε όμως και πολλά άλλα…μετά την συμφωνία. Ο Πάνος Σκουρλέτης μίλησε για πρόωρες εκλογές ενω ο Νίκος Φύλης είπε ότι «όσοι διαφωνούν με τα νέα μέτρα μπορούν να παραιτηθούν». Οι κομματικοί αρχηγοί που ήθελαν «πάση θυσία συμφωνία και να μείνουμε στο ευρώ» εξουσιοδοτώντας τον Πρωθυπουργό για αυτό , τώρα απλά δηλώνουν «ότι η νέα συμφωνία είναι απλά ευθύνη του κύριου Τσίπρα».
Πολιτικός αναλυτής δεν είμαι, ρεπόρτερ πολιτικού ρεπορτάζ δεν είμαι. Είμαι όμως πολίτης αυτής της χώρας και συνειδητοποιώ πως η πολιτική σκηνή του τόπου όσο ο Πρωθυπουργός διαπραγματευόταν ήταν σκηνή ενός μεγάλου τσίρκου, που οι πρωταγωνιστές του δεν μπορούσαν όχι μόνο να ισορροπήσουν σε τεντωμένο σκηνή αλλά να βγάλουν και το «νούμερο»τους εις πέρας.
«Το να κυβερνάς σημαίνει να προβλέπεις» δίδασκε ο Αλκιβιάδης,και ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον δεν είχε προβλέψει τις καταστάσεις που θα ακολουθήσουν.Μίζεροι, θλιβεροί, ανύπαρκτοι κάποιοι εκ των πολιτικών του κοινοβουλίου, με τις ανυπόστατες εκρήξεις πολιτικής αλήθειας αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού. Η αλήθεια έρχεται από πολλές πλευρές αλλά αρνούνται να την ακούσουν, να την βιώσουν. Με σύνθημα τους « ότι δεν με αγγίζει δεν με αφορά» προχωρούν. Η πολιτική αλήθεια έχει πρόσωπο και ας προσπαθούν να την κρύψουν. Οι μικροί πολιτικοί μας, μικρότεροι των περιστάσεων μας «υποδηλώνουν» σε μια στείρα πραγματικότητα. Ο πολιτικός απολογισμός τους που ποτέ δεν έγινε και οι φωνές τους που γίνονται ακόμα πιο πυκνές και αβέβαιες με αντιπαραθέσεις για γέλια μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ποια δική τους πραγματικότητα βιώνουν. Στο μικροκομματικό βάθρο τους, νιώθουν βασιλιάδες χωρίς στέμμα, χωρίς έργο, χωρίς επιβράβευση, χωρίς όραμα.Πολιτικά ανίκανοι και φτωχοί με έντονα τα σημάδια βαρηκοίας, απέναντι στις φωνές των πολιτών τους, του λαού τους.
Το 61,3% του πληθυσμού ψήφισε «ΟΧΙ» σε νέα μέτρα λιτότητας.Ποιός τους άκουσε και ποιος έκανε το καλύτερο θα το δείξει η ιστορία.Το επισφράγισμα της όποιας πολιτικής αντιπαράθεσης στα τηλεοπτικά παράθυρα που δεν θα ακούσετε, έρχεται από τους ίδιους τους πολίτες που μιλούν για φτώχια, για ανάγκες που στοιχειωδώς καλύπτονται, για αξιοπρέπεια που πολεμά καθημερινά τα εκάστοτε πολιτικά λάθη.Έρχεται από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία που μιλά για αυτοκτονίες που αυξήθηκαν κατά 10%. Διεθνώς αυτές οι αυτοκτονίες χαρακτηρίζονται ως «αυτοκτονίες του ΔΝΤ» μια και οι αυτόχειρες φαίνεται να πιστεύουν ότι η απώλεια της εργασίας και των πόρων προς το ζην οφείλεται στην μεταρρυθμιστική πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ο αναπληρωτής καθηγητής κοινωνικής Ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κύριος Στέλιος Στυλιανίδης επισφραγίζει αυτή την θέση τονίζοντας «την στιγμή κατά την οποία ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός αποδομείται, η επισφάλεια και η ανασφάλεια «σημαδεύουν» ψυχικά και κοινωνικά με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη ελπίδας.
Για τον επίλογο θα δανειστώ τα λόγια του πάτερ Χαράλαμπου Παπαδόπουλου από το βιβλίο του «Ο κινέζος, ο θεός και η μοναξιά» «…Κόμματα και ιδεολογίες μου σακάτεψαν την ζωή, μου στέγνωσαν την ψυχή.Όλοι τους πήραν εξουσία και μπαστάρδεψαν τις αξίες μας.Τις ιδέες για τις οποίες παλέψαμε…Πούλησαν ακριβά την επαναστατικότητα τους.Οι χειρότεροι τύρρανοι είναι αυτοί που κάποτε μιλούσαν για επανάσταση.Οι μεγαλύτεροι γδάρτες ονείρων είναι όλοι αυτοί που κάποτε έγραφαν ποιήματα και έπαιρναν όρκους στα όνειρα της ουτοπίας.Μας πούλησαν, αδέλφια.Μας πούλησαν για τριάκοντα αργύρια εξουσίας και προβολής.
Αν οι όποιες καλές προθέσεις και η καθαρότητα του βλέμματος και του λόγου του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ήταν αρκετές για να δω πιο μακριά, πιο καθαρά θα διάλεγα αυτόν τον επίλογο. «Η αληθινή ιστορία και η πραγματική πολιτική πορεύονται πάντα αθέατες.Αυτό που βλέπουν οι πολλοί είναι απλά η σκιά ενός υπαρκτού αλλά αόρατου σώματος. (Ανδρέας Παπανδρέου)»
