«…Μονάχα
Που πιάνεται κάπως η ανάσα σου αν μείνεις έτσι περισσότερη ώρα,
γι’ αυτό σηκώνεις πάλι το κεφάλι σου στον αέρα
ή ανοίγεις αυτό το παράθυρο (ξέροντας όμως τώρα) ή βγαίνεις από την πόρτα
και πια δεν είναι τίποτα που να λυγίζει τη ζωή σου και τα μάτια σου
και τίποτα δεν είναι που να μην μπορείς να το δείξεις περήφανα και να το τραγουδήσεις
και τίποτα δεν είναι που να μην μπορείς να στρέψεις τη μορφή του προς τον ήλιο» (Γιάννης Ρίτσος)
Ένα παράθυρο ανοικτό ανασαίνει βράδυ …και κάποιοι συνάνθρωποι μας ζητούν μια ανάσα οξυγόνου, όταν νοσούν από Covid. Στέλνουμε ένα ανοικτό παράθυρο ανάσας σε όσους το χρειάζονται και ένα φως ελπίδας σε όσους νοσούν και βρίσκονται σε απομόνωση, με την προτροπή. «Μην λυγίζετε. Παλέψτε»
