Πολλές πόλεις της χώρας μας αλλά περισσότερο αυτές που είχαν στρατηγική θεση υπέφεραν από τον κατοχικό ζυγό. Εκτός από την Αθηνά με τους πολλούς κάτοικους, φρόντισε να καταλάβει και τον αερολιμένα της, που εκείνη την εποχή δεν είχε την σημερινή ανάπτυξη, όποτε έγινε η μεταφορά του στα Σπάτα. Πρώτο μέλημα ήταν η οργάνωση του αεροδρομίου με βελτίωση για παροχή υπηρεσιών , απαραίτητη στους Γερμανούς, που θα εξυπηρετούσε επιθετικές και αμυντικές ανάγκες.
Ο κύριος διάδρομος Βορρά-Νότου έπρεπε να μεγαλώσει για να δέχεται μεγάλα αεροπλάνα. Η επέκταση του έγινε από την πλευρά του Άλιμου χρησιμοποιώντας μπάζα από έναν λόφο που ήταν μεταξύ ρέματος Άγιου Νικολάου και σημερινών πρώτων υπόστεγων επισκευής αεροπλάνων Ολυμπιακής (πάνω από το μικρό λιμανάκι και την παραλιακή). Ίσως με την ενέργεια τους αυτή να κατέστρεψαν ότι είχε απομείνει από τον Αρχαίο ναό του Απόλλωνα του Δήμου Αλιμούντος όπως αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς -ιστορικοί που τον περιγράφουν ως ένα μεγαλόπρεπη ναό που τον που τον ξεχώριζαν όταν περιέπλεαν τα παράλια του Σαρωνικού. Οι προσχώσεις ήταν εμφανείς μέχρι το 1960 (παλαιά μάρμαρα, τετραγωνισμένοι λίθοι κ.λ.π), οπότε εξαφανίστηκαν με τη νέα επέκταση σκεπάζοντας αυτά αλλά και το ρέμα.
Η φρουρά του αεροδρομίου ήταν κατανεμημένη στον Άλιμο ως εξής: Μέσα στο αεροδρόμιο ήταν Γερμανοί έχοντας ως στρατηγείο τους την οικία Τογκλη (ανατολικά του γήπεδο ΣΟΚ). Φρουρούς είχαν Αυστριακούς με βάση τους την οικία Σταμούλη (βόρεια του αερολιμένα και κοντά στον κεντρικό διάδρομο) παρατηρητήριο της οικίας Υφαντίδη (κοντά στην παράλια) το είχαν οι Ιταλοί που κατά μεγάλο ποσοστό εξυπηρετούσαν και τα παράλια πολυβολεία. Αυτα ήταν εγκατεστημένα στον Αγ.Κοσμα, στον Ζέφυρο (πάνω από την σημερινή πλαζ, αρκετά υπερυψωμένα την εποχή εκείνη πριν την διαμόρφωση τους όπως είναι σήμερα) και των λόφων Πανός – Αγ.Άννας .
Στο σημερινό Καλαμάκι είχαν επιταχθεί την οικία Μπολοβινου (Θουκυδιδου και Αθανάσιου Διάκου). Η κομαντατουρα ήταν επί της Αθ.Διακου σχεδόν. Η δε τεχνική υποστηρικτιριο για τα οχήματα τους ήταν στο Δημοτικο Σχολείο επί των Φαν Βαικ και παραλιακής . Επιπλέον χρησιμοποιήσουν και κτήρια επί της οδού Τον Βαικ και Θουκυδιδου για στρατόπεδα και μαγειρεία. Όλες όμως οι υπηρεσίες και η Διοίκηση αυτών των μονάδων ήταν στο Ανατολικό τμήμα του αερολιμένα.
Αλησμόνητες θα παραμείνουν οι αερομαχίες και βομβαρδισμοί των σύμμαχων για την κατάληψη του στρατηγικού αυτού σημείου. Πριν γίνουν οι βομβαρδισμοί χτυπούσαν οι σειρήνες και μετά από λίγο άκουγες τον βόμβο των συμμαχικών αεροπλάνων που με τις φωτοβολίδες τους έκαναν τη νύχτα μερα. Οι γύρω κάτοικοι έντρομοι έτρεχαν να προφυλαχτούν στο ρέμα που εκβάλλει δίπλα στην σημερινή πλαζ Άλιμου, στο καταφύγιο που υπήρχε και πήγαινε σε αρκετό βάθος.
Πρώτο σημείο απελευθέρωσης την η περιοχή Άλιμου που αποβιβάστηκαν οι πρώτοι σύμμαχοι (Άγγλοι , Αυστραλοί, Ινδοί) με πλοία που είχαν αράξει στον κόλπο του παλαιού Άλιμου. Με αυτό τον τρόπο οι σύμμαχοι ήθελαν να ελέγχουν και να επισκευάζουν τις ζημίες από τους βομβαρδισμούς του αερολιμένα για να μπορέσουν να μεταφερθούν αεροπορικώς εφόδια και Στράτος .
Επιπλέον φρόντισαν μόλις άραξαν τα πλοία να καλέσουν ορισμένα παιδία από τον Άλιμου για να τους προσφέρουν γάλα και σοκολάτες. Πολλά παιδιά της περιοχής θυμούνται ότι τότε δοκίμασαν για πρώτη φορά τα αγαθά που είχαν στερηθεί λόγο της κατοχής. Αργότερα στον Δήμο μας εγκαινίασαν το Συμμαχικό Κοιμητήριο (μεταξύ Εδέμ και Άλιμου) για να τιμήσουν όσους έπεσαν κατά την διάρκεια του πόλεμου στην Ελλάδα .
Το χαμόγελο όμως της απελευθέρωσης δεν κράτησε πολύ. Η χαρά σταμάτησε και ακολούθησε η λύπη και η απόγνωση, από τον αδερφοκτόνο πόλεμο, που δεν άφησε περιθώρια να διεκδικήσει η Ελλάδα μερίδιο από τη μοιρασιά των νικητών.
Πηγή: alimos.wikispaces.com