Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Παραλιακή. Ένας δρόμος υψηλών ταχυτήτων και μια νησίδα να σταθείς διασχίζοντας τον δρόμο, με κίνδυνο την ζωή σου. Πολλά τα θανατηφόρα με πεζούς που προσπαθούν να διασχίσουν τον δρόμο. Καταγράφονται περίπου 16 τροχαία ατυχήματα τον χρόνο στα οποία εμπλέκονται πεζοί, εκ των οποίων το 70% έχουν ως αποτέλεσμα σοβαρούς ή θανάσιμους τραυματισμούς .Είναι ανέφικτό να γίνει συντονισμός των οχημάτων με το πέρασμα των πεζών και σε αυτό μεταξύ άλλων, ευθύνεται η απόσταση που βρίσκονται μεταξύ τους τα φανάρια, τονίζουν οι υπεύθυνοι του τμήματος Σηματοδότησης και Οδικής Ασφάλειας.
Στο φανάρι που βρίσκεται στο ύψος της Ακτής του Ήλιου και στο σημείο που βρίσκεται το κατάστημα Μαρμαρίδη, πατάς το κουμπί στο φανάρι των πεζών « όχι για να περάσεις, αλλά για να γεράσεις» όπως λένε χαρακτηριστικά όσοι υπομονετικά περιμένουν να ανάψει το πράσινο, χωρίς ποτέ να προλάβεις να διασχίσεις την παραλιακή, αφού στο δεύτερο βήμα σου έχει ανάψει κόκκινο.
Ευαισθητοποιημένοι πολίτες εδώ και πέντε χρόνια έχουν επισημάνει το πρόβλημα, στέλνοντας επιστολές προς όλους τους αρμόδιους φορείς χωρίς ανταπόκριση. Απευθύνθηκαν στην Αρμόδια Υπηρεσία Σηματοδότησης και έφεραν οι ίδιοι μηχανολόγο. Η μέτρηση στα συγκεκριμένα φανάρια, έδειξε ότι ο χρόνος διάρκειας του πράσινου σηματοδότη, είναι ανεπαρκής μπροστά στον χρόνο που χρειάζεται κάποιος για να διασχίσει την παραλιακή.
Η ζυγαριά μεταξύ αυτοκινήτων και πεζών γέρνει υπέρ των αυτοκινήτων
Υπολογίζοντας την μέση ταχύτητα του αυτοκινήτου, τις αποστάσεις ανάμεσα στα φανάρια, κάνοντας τις διαιρέσεις βρίσκουν πόσα δευτερόλεπτα πρέπει να παραμένει πράσινο ένα φανάρι για την διέλευση των πεζών. Οι μελετητές πρέπει να ισορροπήσουν την ζυγαριά μεταξύ αυτοκινήτων και πεζών. Έχοντας υπολογίσει ότι περνούν 2.000 οχήματα ανά ώρα, αν τα φανάρια αλλάξουν θα περνούν 600 αυτοκίνητα. Ο συντονισμός διέλευσης των οχημάτων, δείχνει λοιπόν ότι η μη διακοπή της πορείας τους ,επιτυγχάνει την προβλεπόμενη ροή που πρέπει να έχουν τα αυτοκίνητα σε μια παραλιακή λεωφόρο ώστε να μην υπάρξει μποτιλιάρισμα.
Αν λοιπόν στην ζυγαριά βάλουμε αυτοκίνητα και πεζούς σίγουρα η ζυγαριά δεν θα ισορροπήσει μια και οι μελέτες αποδεικνύουν ότι η ταχύτητα και ροή που πρέπει να έχουν τα αυτοκίνητα σε έναν παραλιακό δρόμο υψηλής κυκλοφορίας είναι πολύ πιο σημαντικός από τους πεζούς που προσπαθούν να τον διασχίσουν.
Λειτουργία διάβασης πεζών
Ορισμένοι σηματοδότες τοποθετούνται κοντά σε διαβάσεις πεζών σε πολυσύχναστους δρόμους. Στην καθομιλουμένη λέγονται “πεζοφάναρα”. Είναι ρυθμισμένοι να δείχνουν πάντοτε το πράσινο φως. Αν όμως κάποιος πεζός θελήσει να διασχίσει με ασφάλεια το δρόμο, τότε διακόπτει την κυκλοφορία των οχημάτων πιέζοντας ένα ηλεκτρικό (κουμπί) στο στύλο των σηματοδοτών (και στις δύο πλευρές τις διάβασης), το οποίο μετά από λίγα δευτερόλεπτα ενεργοποιεί τον ερυθρό σηματοδότη των οχημάτων (το πράσινο σηματοδότη των πεζών, αντίστοιχα). Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, όσα χρειάζεται ένας μέσος άνθρωπος, για να διασχίσει κάθετα όλο το οδόστρωμα (και αφού ο σηματοδότης των πεζών γίνει ερυθρός, ώστε να διακόψει τη διέλευσή τους), επανέρχεται ο πράσινος σηματοδότης των οχημάτων έως ότου το κουμπί πιεστεί ξανά από κάποιον άλλο πεζό.
Ο χρόνος, που απαιτείται, για να γίνει η εναλλαγή των σηματοδοτών μετά την πίεση του κουμπιού, δεν είναι συνήθως σταθερός, αλλά εξαρτάται από τη χρονική απόσταση δύο διαδοχικών ενεργοποιήσεων.
Όπως άλλωστε είχε δηλώσει και σε παλαιότερη συνέντευξη του ο Κύριος Δημήτρης Κεφαλληνός ηλεκτρολόγος, μηχανικός και υπεύθυνος του τμήματος Σηματοδότησης και Οδικής Ασφάλειας στην Περιφέρεια Αττικής «οι πεζοί δεν πρέπει να φοβούνται. Αν ξεκινούν με πράσινο και στο δεύτερο βήμα τους ανάβει κόκκινο, να ξέρουν ότι υπάρχει πάντα περιθώριο ασφάλειας»
Μετρητές αντίστροφης μέτρησης στα φανάρια
Σύμφωνα με το Υπουργείο Υποδομών, η μονάδα αντίστροφης μέτρησης για πεζούς είναι μια ηλεκτρονική συσκευή οπτικού σήματος η οποία συνδέεται με τον φωτεινό σηματοδότη πεζών και απεικονίζει με φωτεινά αριθμητικά ψηφία το εκάστοτε υπολειπόμενο χρονικό διάστημα πριν από την εκπνοή της διάρκειας κάθε χρωματικής ένδειξης του σηματοδότη.
Κάποιοι Δήμοι για να είναι σίγουροι για το περιθώριο ασφάλειας που διαβεβαίωσε ο κύριος Κεφαλληνός, μεταξύ αυτών και ο πρώην Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης, είχαν καταφέρει μετά από εισηγήσεις τους να μπουν στα φανάρια μετρητές αντίστροφης μέτρησης για να καταλαβαίνουν οι πεζοί για πόσο θα παραμείνει πράσινο το φανάρι και να γνωρίζουν πότε πρέπει να βιαστούν να διασχίσουν τον δρόμο.
Το Υπουργείο Υποδομών τονίζει ότι θα αξιολογηθούν και άλλα στοιχεία εφαρμογής εξοπλισμού συστημάτων αντίστροφης μέτρησης, θα εξαχθούν συμπεράσματα ως προς τη βέλτιστη θέση τοποθέτησής τους στον ιστό των σηματοδοτών με γνώμονα αφενός την ορατότητά τους από τους πεζούς και αφετέρου να μη δημιουργείται σύγχυση στους οδηγούς, καθώς και σε σχέση με τις τελικές ενδείξεις της μονάδας αντίστροφης μέτρησης. Το έργο «Μελέτη φωτοτεχνικών απαιτήσεων για τους φωτεινούς σηματοδότες ανά την ελληνική επικράτεια» ανατέθηκε στο Εργαστήριο Φωτοτεχνίας της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, το οποίο θα αναλάβει να διερευνήσει τις απαιτήσεις των φωτεινών σηματοδοτών τύπου LED.
Εμείς χτίζουμε πεζογέφυρες… στις Ευρωπαϊκές πόλεις τις γκρεμίζουν
Ενώ λοιπόν οι πεζογέφυρες στην συμβολή Λεωφόρων Ποσειδώνος και Καλαμακίου, καθώς και στην παραλιακή Λεωφόρο Ποσειδώνος κρίνονται ως έργα μεγάλης σημασίας για την ασφάλεια των πεζών και την αποφυγή ατυχημάτων και ενώ αξίζει να σημειωθεί, ότι ήδη από το έτος 2010, ο Δήμος Παλαιού Φαλήρου, απευθυνόμενος στους αρμόδιους φορείς ζήτησε την επίλυση του προβλήματος της ασφαλούς σύνδεσης του πολεοδομικού ιστού της πόλης με το παραλιακό μέτωπο και πρότεινε την συγκεκριμένη λύση η οποία και εν τέλει έγινε αποδεκτή. Πρόσφατα οι καθηγητές ΕΜΠ συγκοινωνιολόγων – πολεοδόμων, Θάνος Βλαστός και Ευθύμιος Μπακογιάννης, έστειλαν άρθρο τους στην εφημερίδα «Χαϊδάρι σήμερα» με τίτλο: “Οδική ασφάλεια, ταχύτητα και ανάποδες λογικές” ,μεταξύ άλλων τόνιζαν στους συναδέλφους.
«Η πόλη των υψηλών ταχυτήτων, παρέχοντας το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου στο αυτοκίνητο, διαμορφώνεται εις βάρος της ποιότητας ζωής. Για να χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο η τελευταία χρειάζεται άνεση χώρου. Παράδειγμα υποδομής για να αναπτύσσονται υψηλές ταχύτητες αποτελούν οι πεζογέφυρες. Επηρεάζουν πολύ αρνητικά το αστικό περιβάλλον.
Κατασκευάζονται για να δίνουν τη δυνατότητα στον πεζό να περνά απέναντι χωρίς να διακόπτεται με φωτεινή σηματοδότηση η κυκλοφορία. Έτσι παύει ο πεζός να αποτελεί εμπόδιο στα αυτοκίνητα και ενθαρρύνεται η ανάπτυξη υψηλών ταχυτήτων. Όμως δρόμοι με υψηλές ταχύτητες, λόγω θορύβου και επικινδυνότητας, δεν είναι επιθυμητοί από τους πεζούς, απομακρύνονται και μαζί με αυτούς δραστηριότητες που απευθύνονται σε αυτούς.
Κατά συνέπεια οι δρόμοι υψηλής ταχύτητας δεν συνδέουν, αντίθετα προκαλούν ρωγμές στην πόλη. Απέναντι σε αυτό, και στη μη αποδοχή πια υψηλών ταχυτήτων στο εσωτερικό τους, κάποιες πόλεις άλλαξαν τις προτεραιότητες και κατεδάφισαν πεζογέφυρες. Στη θέση τους εγκατέστησαν φωτεινή σηματοδότηση και σχεδίασαν διαβάσεις πεζών. Εκ των πραγμάτων η μέση ταχύτητα περιορίστηκε σημαντικά και έτσι ο δρόμος, από ξένο σώμα, ενσωματώθηκε ομαλότερα στο αστικό περιβάλλον.
