Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Μόνο με χιούμορ και καλή διάθεση θα μπορούσε κάποιος να αντιμετωπίσει την εκλογική παράνοια των συγκεκριμένων τριπλών εκλογών, Δημαρχιακών, Περιφερειακών και Ευρωεκλογών που ξεκίνησαν για Δικαστικούς και Εφορευτική στις 6:00 το πρωί και τελείωσαν μετά τις 03:30 και ως τις πρώτες πρωινές ώρες στα εκλογικά τμήματα.
ΠΡΩΙΝΟΣ ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΩΡΑ 5:30
Oταν ξεκίναγες από το σπίτι σου σαν ευυπόληπτος και υπεύθυνος πολίτης να πας Εφορευτική, δεν ήξερες τι σε περιμένει .Όλοι μίλαγαν για μια ωραία, παρείστικη χαλαρή διαδικασία. Αμ …δε! Εδώ κολλάει το… δεν ήξερες ,δεν ρώταγες;
7:05 έσκασε ο πρώτος βιαστικός ψηφοφόρος και από εκείνη την στιγμή πέρασαν από το εκλογικό τμήμα άλλοι 300, όχι μόνο βιαστικοί αλλά και με ψηφοδέλτια στις τσέπες, σακάκια, πορτοφόλια που δεν έβρισκαν. Γιαγιάδες και παππούδες με καταρράκτη στα μάτια, με μπαστούνια, με πατερίτσες, με ζωγραφισμένη την απόγνωση στα μάτια τους, με παιδιά που τους έφερναν να ψηφίσουν σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρίσκονταν .Με φακέλους που επέμεναν να τους σαλιώνουν ακόμα κι όταν τους έλεγες ότι έχουν ταινία και κολλάνε, με το άγχος της Δικαστικού να τον ρίξουν στην σωστή κάλπη, γιατί έπαιρναν φόρα και έτρεχαν με τον φάκελο να τον ρίξουν όπου να ’ναι. Με παραβάν που δεν έκλειναν, με στυλούς κρεμασμένους που δεν έβρισκαν, με ψηφοδέλτια που τους έπεφταν από τα χέρια.
Μετά ήταν και εκείνοι που δεν μπορούσαν να ανέβουν τα σκαλιά και ήταν παρκαρισμένοι σε αμάξια, που έπρεπε να κατέβει η δικαστικός, για να ψηφίσουν και σταμάταγε η διαδικασία με την αστυνομία στην πόρτα και καλά το αμάξι με τον ψηφοφόρο να ήταν κοντά, άμα δεν έβρισκε να παρκάρει και ήταν στο άλλο τετράγωνο, εκεί τι γίνεται; Eδώ σε θέλω κάβουρα. Σε μια τέτοια περίπτωση χτύπησε το πρώτο silver alert «Εξαφάνιση δικαστικού. Βγήκε από την αίθουσα για να πάει να ψηφίσει υπερήλικας ψηφοφόρος και έκτοτε αγνοείται…»
Και αυτά τα ψηφοδέλτια …αχ αυτά τα ψηφοδέλτια. «Μέτραγες, έφτιαχνες, έδινες» Εργάτης σε φάμπρικα να ήσουν, θα έκανες και ένα διάλειμμα, θα έπαιρνες μια ανάσα .Καλά τα νερά, οι χυμοί, τα σάντουιτς, το μεσημεριανό φαγητούλι και ο καφές, αλλά για να φας και να πιείς θες χρόνο που πιστέψτε με, ποτέ δεν έβρισκες. Αν πάλι δεν έβρισκες χρόνο για αυτό, δεν έβρισκες και για καμιά άλλη σου ανάγκη. Σίγουρα κάποιοι δικαστικοί και της εφορευτικής έχουν επισκεφτεί ουρολόγο και παίρνουν ειδική αγωγή για τα νεφρά τους.
Όλα αυτά στην αρχή τα αντιμετώπιζες στωικά και με χιούμορ ,το διασκέδαζες όσο μπορούσες. Κάπου εδώ να ευχαριστήσω το άλλο μου μισό στο εκλογικό τμήμα (είχα περιφέρεια εγώ, δημαρχία εκείνη) την υπέροχη ατακαδόρισσα , χαρά της ζωής Φωτεινή. «Βλέπεις αυτόν τον παππούλη .Έχει προλάβει να ψηφίσει σίγουρα και για τον Καποδίστρια» , «Σας κλείνω το παραβάν και έχουμε και άλλα μεγέθη small, medium και extra large»,στις δε ερωτήσεις των ψηφοφόρων «Να μπούμε στο παραβάν:;» η απάντηση της ήταν «Μπείτε .Μην φοβάστε. Πατάτε! Πατάτε!»
Δίπλα μας, σε διπλό πόστο, Ευρωεκλογές και 41 ψηφοδέλτια, η ήρεμη δύναμη Κυρία Χρυσάνθη και ο μεθοδικός, τακτικός και gentleman Κύριος Κώστας .Αν δεν ήταν εκεί, δεν θα ήμασταν οι υπόλοιποι ακόμα σπίτια μας.
19:15 ΤΕΛΟΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ
Η πόρτα σφραγίζει. Ηθικόν ακμαιότατον. Ανοίγει η πρώτη κάλπη, η διαδικασία κρατά ώρες, η δεύτερη πιο πολλές ώρες, η τρίτη είναι το τελειωτικό χτύπημα. Ώρα 02:30 είμαστε όλοι εκεί .Έχουμε όλοι ρετάρει. Εντάξει μωρέ, δεν κάναμε και τίποτα σπουδαίο, μοίρασμα χιλιάδων ψηφοδελτίων και καταμέτρηση εκατοντάδων. Έξι άτομα και πάλι καλά να λέμε. Αέρα το είχαμε…
Μια ώρα μετά, τα χλωμά πρόσωπα σε τρελό Ινδιάνικο χορό, πρησμένα πόδια, πόνους στην μέση, τυμπανισμό, κεφάλι καζάνι, αλλά είπαμε… είμαστε ακόμα εκεί. Γιατί ο ιθύνων νους του Υπουργείου Εσωτερικών, τόνιζε και ξανατόνιζε , αυτές οι εκλογές δεν έχουν ξαναγίνει αλλά μπορούν γιατί όλοι είναι πανέτοιμοι, το σύστημα, το Υπουργείο, οι δικαστικοί ,αυτοί που θα εκτελέσουν χρέη εφορευτικής. Τώρα βέβαια αν εκ των υστέρων κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει την μεγάλη καθυστέρηση των αποτελεσμάτων γενικότερα, ακόμα και 40 ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης ,δεν έχει καμιά σημασία. Τα αποτελέσματα έφταναν στην singular και στην συνέχεια ανέβαιναν στο σύστημα σε real time.Αυτό που δεν γνώριζαν ήταν ότι πριν από αυτή την διαδικασία, έπρεπε να είσαι ρομπότ, για να βγάλεις τα αποτελέσματα σε real time.
Το τηλέφωνο χτυπά και ο σύζυγος της δικαστικού την αναζητά. Η Φωτεινή λαμβάνει και πάλι δράση. «Πες του να δείχνει φωτογραφίες στο παιδί για να σε θυμάται …μέχρι να πάει φαντάρος θα έχεις γυρίσει». Πονεμένα γέλια ακούγονται στο εκλογικό τμήμα. Ούτε κουράγιο να γελάσεις δεν υπάρχει πια .Κάποια γέλια ακούγονται ξανά όταν η Φωτεινή στο διάβασμα των ψήφων καθιερώνει το «Υπέρ Αναπαύσεως» σε ψηφοδέλτια που δεν έχουν σταυρό.
Ερείπια που παραπαίουν ,κρεμόμαστε από τα χείλια της Δικαστικού. Με απεγνωσμένο βλέμμα ,περιμένουμε να μας δώσει την λήξη συναγερμού ,να ανοίξει την πόρτα και να φύγουμε τρέχοντας δίχως να κοιτάξουμε πίσω. Άλλωστε εκείνη έχει πολύ δρόμο μπροστά της …δεν ξέρω αν έχει φτάσει ακόμα σπίτι της.
Στο δρόμο της επιστροφής βλέπω και κάποια άλλα ζόμπι, με αφυδατωμένα χείλη και τυμπανισμένες κοιλιές .Ψιθυρίζουν συνδυασμούς και μετράνε ακόμα σταυρούς. Α… καλά!!!
Κοιτάς πίσω σου και τρέχεις. Κάποιοι άλλοι τρέχουν να πάνε για δουλειά ,την άδεια που δικαιούνταν βάση νόμου , δεν την πήραν ποτέ .Ανοίγεις με το κλειδί την πόρτα, κάθεσαι στον καναπέ και συνειδητοποιείς ότι όλο αυτό το έζησες, δεν ήταν στην σφαίρα της φαντασίας σου .Ωχ!… ξαφνικά συνειδητοποιείς και κάτι ακόμα. Έχεις και την άλλη Κυριακή .Όχι ,ρε φίλε!
