«Όλοι μαζί σε αέναες κυκλικές διαδρομές, κυκλικές κινήσεις των ψυχών μας πάντα στην καθορισμένη διαδρομή…ιστορίες αμέτρητες, συναρπαστικές, περιπετειώδεις, η μια ζωή διεισδύει μέσα την άλλη, η μια ζωή συνεχίζει έπειτα από μια άλλη. Κι όλοι μαζί συμπτυγμένοι, μια συμπαγής μάζα ψυχών λουσμένη από αγάπη»
Η Μαργαρίτα- Ασπασία Θεοδωράκη, η κόρη του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, με τον ιδιαίτερο ποιητικό της λόγο, μέσα από το βιβλίο της «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» από τις εκδόσεις Ιανός, έρχεται να μας μιλήσει για τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις αναμνήσεις της. Για στρατιωτικές εφόδους, εκτοπίσεις και φυλακίσεις. Για εκθαμβωτικές αναμνήσεις ,που παραπέμπουν σε χορούς αρχαίας τραγωδίας.
Έρχεται με βιωματικό τρόπο να μιλήσει για τους αγώνες, την προσφορά, την προσωπικότητα και τις διώξεις του σπουδαίου Μίκη Θεοδωράκη. « Η ανάμνηση μια μυστήριας ξεχωριστής ατμόσφαιρας κρυφής, μόνο δικής μας, που μας περιέβαλλε». Μέσα από τον τρυφερό τρόπο που έζησε και έχει επιλέξει να ζει η Μαργαρίτα Θεοδωράκη καταφέρνει μέσα από την παιδική της αθωότητα να περιγράψει την ζωή του πατέρα της Μίκη, πρόσωπα πράγματα και καταστάσεις που καθόρισαν την ίδια και έναν ολόκληρο λαό.
Όσο για τα ακόρντα του Μίκη, δεν μεγάλωσαν μόνο εμάς αλλά και τα παιδιά του … «σαν καθημερινές, διαρκείς γλυκές ενεσούλες με αθάνατο νερό. ..Πάταγες τα πλήκτρα και διασκορπίζονταν βροντερά ακόρντα κι ακόρντα κι ακόρντα κι ακόρντα….γκραν-γκρούν-γκραν γκρουν, τραγούδαγε το πιάνο. Πάταγες τα πλήκτρα και διασκορπίζονταν βροντερά ακόρντα κι ακόρντα κι ακόρντα κι ακόρντα….γκραν-γκρούν-γκραν γκρουν, τραγούδαγε το πιάνο.
Κάποτε, πιο απαλά! Λυρισμός. Ανατριχιάζαμε. Τι ωραία ακόρντα τα ακόρντα σου μπαμπά! Γαληνεύαμε, μας υπνώτιζες…»
Όλος ο κόσμος μιλά για τον Μίκη και εκείνη για τις δικές της γεμάτες φως και του αδελφού της μέρες εξορίας, με τους γονείς της στη Ζάτουνα. Ο κυνηγημένος, εξόριστος στην διάθεση κάθε χωροφύλακα Μίκης Θεοδωράκης. « Ήμασταν πολύ μικρά παιδιά και ζούσαμε τη διαρκή βίαιη τυραννία παράνομων εξουσιαστών. Κι όμως, τίποτα δεν μας ενοχλούσε από την καθημερινή καταπίεση. Είχαμε προσαρμοστεί στην έλλειψη ελευθερίας. Αλλά βρίσκαμε και τρόπους φυγής. Σαν τραγοπόδαρα αγρίμια,σαν μικρές νύμφες, εξαφανιζόμασταν στ΄απέραντα δάση της Αρκαδίας. Όλη η ιστορία απλωνόταν γύρω μας.»
Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη ειλικρινής, με τρυφερότητα και αγάπη έρχεται στο Κάρολος Κουν, την Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024 στις 18:30, για να μας μιλήσει για τις αναμνήσεις της, να μας πει πως « ήρθε η ώρα να σταματήσει να είναι στην αληθινή ζωή η ηρωίδα ενός μυθιστορήματος και να γίνει η συγγραφέας της ηρωίδας ενός μυθιστορήματος.»
