600true dots bottomright 100true false 800none
  • 16000 fade false 60 bottom 30 https://www.facebook.com/localsmarketcafe/
    Slide2 
  • 5000 fade false 60 bottom 30 https://www.alimoslive.gr/probalete-thn-epixeirhsh-sas-sto-alimoslivegr
    Slide3 

Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου

Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης υπήρξε ένα παιδί στα Ιωάννινα, που μετά από μια περίεργη συγκυρία, βρέθηκε για λίγο να σκαλίζει πέτρες και να βόσκει πρόβατα .Ίσως τότε δεν γνώριζε ακόμα και ο ίδιος ότι η τέχνη του θα τον διάλεγε και θα τον συγκατάλεγε ανάμεσα στους σπουδαίους γλύπτες.

Οι δάσκαλοι του τον παρότρυναν να δώσει εξετάσεις ως εξαίρετο ταλέντο στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Ήρθε πρώτος στις εξετάσεις, πήρε 3 χρόνια υποτροφία ΙΚΥ και ντοκτορά. Μελέτησε τους αρχαίους έλληνες γλύπτες και γοητεύθηκε από την ζωή τους, που την μετουσίωναν με σοφία και την έκαναν τέχνη. Με πείσμα, αντοχή και συστηματική δουλειά, άφησε την εσωτερική του ανάγκη να γίνει έκφραση στον χρόνο. Σκοπός ζωής του να βάλει την τέχνη δίπλα στον πολίτη, να περάσει μηνύματα, να αφυπνίσει συνειδήσεις.

Το ηπειρώτικο εκρηκτικό γονίδιο του, έκανε τον Θεόδωρο Παπαγιάννη μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής γλυπτικής. Βιώματα , μνήμες αναδύονται από την ζωή στην Ήπειρο και όλα τα έργα του, έρχονται να μιλήσουν στην ψυχή. Κάθε έργο του γίνεται κύτταρο της κοινωνίας. Γεννημένος γλύπτης, τα βιώματα της ζωής του έγιναν μορφές αυτού του κόσμου και της καλλιτεχνικής ζωής του.

Τα έργα του, που μιλούν για την Ήπειρο και την ιστορία της βρήκαν τον χώρο τους, λες και ήρθαν να καθαγιάσουν το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης «Θόδωρος Παπαγιάννης» στο Ελληνικό Ιωαννίνων του Δήμου Κατσανοχωρίων . Καλλιτέχνες-μάστορες της πέτρας έχτισαν το σχολείο το 1930, που μεταμορφώθηκε σε μουσείο για να προστατεύσει τα γλυπτά του. Η λαϊκή παράδοση της πατρίδας του υπήρξε αστείρευτη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Τα έργα του τα δημιούργησαν οι μνήμες που τον σημάδεψαν.

Τα χρόνια πέρασαν αλλά ο ίδιος συνεχίζει  να αναζητά τον μύθο σε μια εποχή που πολλοί κάνουν προσπάθεια να «απομυθοποιήσουν» , ο ίδιος αναζητά την τέχνη όπως δηλώνει, σαν μια φυγή από μια πραγματικότητα που δεν αντέχει… προσπαθεί να ξαναβρεί τον μίτο από κάτι που μοιάζει άπιαστο, υπερβατικό, μαγικό.

Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης παραμένει ο ίδιος άνθρωπος, που το 1991 όταν το Μετσόβιο Πολυτεχνείο που χτίστηκε με δωρεές Ηπειρωτών κάηκε κατά την διάρκεια διαδήλωσης, ως ηπειρώτης ένιωσε θλίψη και θυμό. Τότε ως άνθρωπος και γλύπτης που σκάλιζε την πέτρα και αναγνώριζε την αξία των τεχνιτών θέλησε να αντιδράσει. Μάζεψε τα απομεινάρια της καταστροφής μιας άλλης εποχής, πήρε τα ξύλα, τα τετράγωνα καρφιά 200 ετών, πήρε τα αποκαΐδια, ότι έσωσε από το Πολυτεχνείο και δημιούργησε.

Κάθισε σ΄ ένα σκαμνί με τα έργα πίσω του και τα άδεια σκαμνιά γύρω του να δηλώνουν την απουσία όλων, κράτους, πρυτανικών αρχών, καθηγητών. Ήταν η δική του διαμαρτυρία για την καταστροφή των διαμαντιών της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής.. «Εγώ είχα ζήσει, είχα περπατήσει μέσα σε αυτά τα κτίρια, στους διαδρόμους, στις αίθουσες, είχα χαϊδέψει τις δωρικές κολόνες, τις πονούσα. Ξέρω πολύ καλά τον κόπο που χρειάστηκε για να φτιαχτούν. Εμείς που σκαλίζουμε την πέτρα ξέρουμε τους τεχνίτες που τις έφτιαξαν, την αξία τους. Θέλει κόπο, χρόνο κι αξιοσύνη το μάρμαρο. Ήταν έργα τέχνης» έλεγε σε συνέντευξη του το 2019 στο etsi magazine.

Δούλεψε 20 χρόνια μέχρι την πρώτη του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη με τοτέμ μεγάλων διαστάσεων… «Φαντάσματα»… μήπως κάποιος σκιαχτεί, μήπως κάποιος αφυπνιστεί αλλά τίποτα δεν έγινε …Ναι, τα φαντάσματα αυτά με εκφράζουν, είναι η δική μου αντίδραση σε ένα έθνος που μοιάζει υπνωτισμένο. Θέλω να φωνάξω πως δεν μπορώ άλλο να ζω ανάμεσα σε διάφορους, εμπρηστές και οικοπεδοφάγους. Τον τόπο αυτό τον πονάω. Γνωρίζω το μεγαλείο και το δράμα του, δεν είμαι ρηχοφυτεμένος, κι ας ξέρω πως οι άγριοι δεν σκιάζονται, ούτε πως οι εμπρηστές θα σταματήσουν.»

Πέρασαν 30 χρόνια από τότε και μοιάζει σαν τίποτα να μην άλλαξε, τίποτα από τη μετέπειτα θητεία του στην τέχνη να μην μπόρεσε να εμποδίσει τα έργα του, που ήρθαν να αναδείξουν την ηπειρωτική πολιτιστική κληρονομιά, στο σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα.

Tην Παρασκευή 29 Οκτωβρίου στις 19:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου, (Λ.Ιωνίας 96, Άλιμος) ο Δήμος Αλίμου εγκαινιάζει την έκθεση του ηπειρώτη γλύπτη που θα διαρκέσει μέχρι τέλος Νοέμβρη με τίτλο: «Όταν τα πρόσωπα κοιτούν κατάματα την ιστορία τους» γιατί «δίχως τέχνη δεν υπάρχει ζωή, η άλλη λύση είναι η βαρβαρότητα. Η τέχνη πρέπει να είναι δίπλα στον άνθρωπο. Είναι η εκλεπτυσμένη μορφή της ζωής.

Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά με περιορισμένο αριθμό θέσεων. Για να κρατήσετε θέση επικοινωνείτε στο 213 200804

 

Bolivar

Διαφημίσεις
Διαφημίσεις