Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Χωρίς το Θουκυδίδη, δε θα γνωρίζαμε αυτά που ξέρουμε σήμερα για την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (431 – 404 π.Χ.), μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης . Ο μεγάλος ιστορικός ακόμα και αν έφυγε από τη ζωή λίγο πριν ολοκληρώσει το έργο και έγραψε μέχρι το 411, κατάφερε να συγκεντρώσει πολύτιμες γνώσεις σε ένα σημαντικό ιστορικό έργο το οποίο μας βοηθάει να ξεκλειδώσουμε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας.
Όλες οι πληροφορίες που γνωρίζουμε για τον σπουδαίο ιστορικό προέρχονται από αναφορές του ίδιου σε γεγονότα της ζωής του, αλλά και σε Βίους που έγραψαν άλλα πρόσωπα, όπως ο Μαρκελλίνος. Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι πως η σπουδαία αυτή προσωπικότητα της Ιστορίας είναι πως καταγόταν από τον Άλιμο (για αυτό και ονομάζεται Αλιμούσιος), ενώ είχε συγγενικές σχέσεις με τον στρατηγό Μιλτιάδη και το γιο του, Κίμωνα.
Ο πατέρας του ήταν ο Όλορος και ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων.
Έζησε και ο ίδιος την αρχή του Πελοποννησιακού Πολέμου, ενώ ασθένησε και ο ίδιος από τον λοιμό που έπληξε την Αθήνα μεταξύ του 430 και 427 π.Χ, ο οποίος είχε ως θύμα και τον Περικλή.
Το 424 έγινε και ο ίδιος στρατηγός, ενώ του δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβει τη διοίκηση πλοίων που αγκυροβολούσαν στη Θάσο.
Ο Θουκυδίδης αναγνωρίζεται ως ο πρώτος μεγάλος ιστορικός της αρχαιότητας. Προσεγγίζει την ιστορία με έναν τρόπο τόσο επιστημονικό και ακριβές, εισάγοντας μέσα σε αυτή την έννοια της ιστορικής αιτιότητας, δηλαδή της θέασης των γεγονότων και των αιτιών σε βάθος. Ένα ακόμα γνώρισμά του, είναι το γεγονός πως έδωσε έμφαση μόνο στα γεγονότα του πολέμου, δίχως να αναφέρεται σε καλλιτεχνικά ή πολιτιστικά γεγονότα, καθώς τον ενδιέφερε ένα και μόνο συγκεκριμένο γεγονός.
Μελετώντας το έργο του Θουκυδίδη, μπορούμε να διαπιστώσουμε τις σημαντικές επιρροές που δέχτηκε και ο ίδιος, με πρώτους και καλύτερους τους Σοφιστές, σε συνέχεια με την τραγωδία μέχρι τον Ιπποκράτη. Αυτό διαφαίνεται από το γεγονός πως βλέπουμε στο έργο του να υπάρχει ανάλυση του λοιμού που έπληξε τους Αθηναίους με ανάλυση ιατρικών όρων, γεγονός που δείχνει την επιρροή που δέχτηκε από τον μεγάλο ιατρό.
Ο Θουκυδίδης με τη σειρά του, ενέπνευσε πολλούς μεταγενέστερους από εκείνον ιστορικούς, όπως τον Λουκιανό, τον Πολύβιο και τον Κριτόβουλο.
Ο Άλιμος μπορεί να είναι χαρούμενος, διότι από αυτόν προέρχεται ο σπουδαίος ιστορικός που θεμελίωσε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιλαμβάνεσαι την ιστορία.
