Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Χριστούγεννα και όμως οι αφηγήσεις δεν τελειώνουν ποτέ, ακόμα και όταν ο χρόνος «παγώνει». Το χιόνι γίνεται το σύμβολο των παιδικών μας χρόνων και εμείς ξαναζούμε την χαμένη παιδικότητα μας.
Τα ατμοσφαιρικά Χριστούγεννα, η γαλήνη, η απλότητα έρχονται να μας αφυπνίσουν συναισθηματικά. Η ηχώ από τα άσματα των αγγέλων μας ταξιδεύει σε «Χριστουγεννιάτικες ιστορίες» όπου ένας «Καρυοθραύστης» πολεμά με μια στρατιά ποντικιών, παραμονές Χριστουγέννων. Στην γωνιά του ίδιου δρόμου «ένα κοριτσάκι προσπαθεί να ζεσταθεί ανάβοντας το τελευταίο σπίρτο της» και ένα «Χριστουγεννιάτικο δέντρο» που θέλησε να «ταξιδέψει» από το δάσος, συνειδητοποιεί πως μετά το κόψιμο του και τον εντυπωσιακό στολισμό του, τίποτα δεν είναι όπως το περίμενε. Από την απλότητα, την καλοσύνη και την αγάπη του Παπαδιαμάντη στον «Δικό μας Άγιο Βασίλη», που μοίρασε γλυκές πίτες και φλουριά σε όλο το χωριό κι έφυγε για να πάει και σε άλλα παιδιά που τον είχαν ανάγκη.
Χριστουγεννιάτικα κλασσικά παραμύθια. «Η Χριστουγεννιάτικη ιστορία» η νουβέλα του Άγγλου συγγραφέα Κάρολου Ντίκενς, με τα τρία πνεύματα Χριστουγέννων, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος να θυμίζουν στον φιλοχρήματο και σκληρό Εμπενίζερ Σκρουτζ, ότι όσα άδικα κέρδισε στην ζωή εις βάρος των άλλων ,θα το πληρώσει. Η κοινωνική αδικία και η φτώχεια της Βικτωριανής Αγγλίας ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Η ηθική και συναισθηματική μεταστροφή του τσιγγούνη Σκρούτζ μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης και συμπόνοιας.
Σε ένα άλλο σπίτι Παραμονή Χριστουγέννων η Κλάρα δέχεται από τον νονό της για δώρο ένα μικρό ξύλινο Καρυοθραύστη. Την νύχτα τα παιχνίδια ζωντανεύουν και ο γενναίος Καρυοθραύστης καλείται να πολεμήσει με μια στρατιά ποντικιών. Ο Καρυοθραύστης μεταμορφώνεται σε πρίγκιπα και ταξιδεύει με την Κλάρα στην Βασίλισσα του Χιονιού, στην χώρα των Ζαχαρωτών και την Νεράιδα της Ζάχαρης. Το όνειρο όμως δεν κρατά πολύ, ξημερώνοντας Χριστούγεννα η Κλάρα ξυπνά κρατώντας στο χέρι της τον ξύλινο Καρυοθραύστη.
Κάπου εκεί στολισμένο σε ένα άλλο σπίτι βρίσκεται στολισμένο το «Χριστουγεννιάτικο δέντρο» τους Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, το μικρό δέντρο που βιάστηκε να μεγαλώσει, να φύγει από το δάσος, να ταξιδέψει. Δεν άκουσε τα λόγια του αέρα, της φωτιάς και του ήλιου «Νιώσε την αγαλλίαση μαζί μας, απόλαυσε την λαμπερή σου ζωή στον φρέσκο αέρα» Όμως αυτό δεν ένιωθε αγαλλίαση «Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, καθώς το τσεκούρι έκοβε τον κορμό του διαχωρίζοντας την ψίχα, το δέντρο έπεσε με ένα βογγητό στην γη, γεμάτο πόνο και αδυναμία ξεχνώντας όλη την ανυπομονησία του για ευτυχία, πονώντας που άφηνε το σπίτι του στο δάσος». Όταν τα Χριστούγεννα πέρασαν έμειναν οι αναμνήσεις να του θυμίζουν την αδυναμία των ανθρώπων να απολαύσουν τις στιγμές, μέχρι να είναι πολύ αργά. Τόσο αργά όσο άφησαν στο κρύο να παγώσει «το κοριτσάκι με τα σπίρτα». Εκεί που και το τελευταίο σπίρτο δεν ήταν αρκετό να το ζεστάνει αλλά η ψυχούλα του ταξίδεψε για να την ζεστάνει η αγκαλιά της γιαγιάς του.
Γιορτινά διηγήματα, ένας κόσμος μαγικός, με διάχυτη την ομορφιά και την καλοσύνη. Τα διηγήματα της Πρωτοχρονιάς του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, είναι ένας μικρός απολογισμός σε «ένα κόσμο γεμάτο θρησκευτική κατάνυξη και ανέμελες παιδιάστικες θύμησες, ψαράδες και γλαροπούλια, ανεμόδαρτα βράχια…πονεμένες φτωχομάνες, απλούς, φτωχούς καλοσυνάτους ανθρώπους που προσφέρουν απλόχερα την αγάπη κερδίζοντας την «συμπάθεια» του Θεού.
Ας αναζητήσουμε τον άνθρωπο μέσα μας και ας δείξουμε αγάπη και κατανόηση Ας ξεφυλλίσουμε τις σελίδες της ζωής μας, αδιόρατα μελαγχολικά αλλά και ελπιδοφόρα σε μια οδυνηρή εποχή για την Ελλάδα όπου στον τόσο θόρυβο επικρατεί η σιωπή του κόσμου. Ας ακούσουμε τον «Δικό μας Άγιο Βασίλη» που επισκέφτηκε ένα βράδυ το φτωχικό του μικρού Ιωάννη κι έσωσε αυτόν και τις αδελφές του από το κρύο και την πείνα. Τον Άγιο Βασίλη από την Καισαρεία της Καππαδοκίας, απ΄τα βάθη της Μικράς Ασίας να μας διαβάζει την δική του έμμετρη αλφαβήτα με ευχές.
« Από άλφα η αγάπη αρχίζει,
Από βήτα η βοήθεια
Κι η ψυχή που τις χαρίζει
Συναντάει την Αλήθεια
Για το γάμα θες γαλήνη
Για το δέλτα δωρεά
Για το έψιλον η ελπίδα
Να΄ναι πάντα στην καρδιά»
