Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
«Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης πολυπλοκότητας, στρέφουμε την προσοχή μας στην ανάπτυξη ήπιων δεξιοτήτων και δεξιοτήτων ζωής, για να εφοδιάσουμε τους μαθητές μας με την ικανότητα να σκέφτονται πιο σφαιρικά, να αξιοποιούν καλύτερα την παρεχόμενη γνώση, να αλληλοεπιδρούν πιο ενεργά και δημιουργικά με τον κοινωνικό τους περίγυρο. Η πρωτοβουλία μας αυτή εξυπηρετεί και μια νέα φιλοσοφία: αλλαγή από «κάτω προς τα πάνω», με μεθοδικότητα και σταθερά βήματα»(Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως)
Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης αδιαφορίας ,μεθοδεύσεων και λαθών μετράμε τις μέρες από «κάτω προς τα πάνω» και από «πάνω προς τα κάτω» και έχουμε φτάσει 1 Οκτώβρη, με τάξεις των 27 μαθητών να κάνουν «διαλείμματα μάσκας» στην τάξη όπως το ΦΕΚ ορίζει και ενώ καθημερινά ενημερωνόμαστε ότι η μετάλλαξη Δέλτα καλπάζει, με τον ΕΟΔΥ να ανακοινώνει «6.000 κρούσματα στην πληθυσμιακή ομάδα των ανηλίκων, όπου κυριαρχούν οι μαθητές της προσχολικής και της σχολικής εκπαίδευσης» ενώ υπολογίζεται ότι μεσοσταθμικά μέχρι τέλος του χρόνου «το 44% των νέων κρουσμάτων θα είναι παιδιά σχολικής ηλικίας, με βάση τα ισχύοντα μέτρα».
Την ίδια ώρα οι μαθητές δεν έχουν ακόμα εβδομαδιαίο πρόγραμμα, υπάρχουν ελλείψεις δασκάλων και καθηγητών και τα εργαστήρια δεξιοτήτων δεν έχουν ενταχθεί καν στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα που δεν έχει δοθεί, γιατί οι διευκρινήσεις του Υπουργείου για την λειτουργία τους, ποτέ δεν ήταν επαρκής.
Όλοι ασχολούνται πια με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την επιβράβευση, όσων αριστεύσουν, κάτι που θα μεταφραστεί σε ειδικά μπόνους (οικονομικά και άλλα). Η διαδικασία θα γίνει σε δύο φάσεις: « συνολική αξιολόγηση για τα στελέχη εκπαίδευσης και διαμορφωτική αξιολόγηση για τους εκπαιδευτικούς, με στόχο την επιβράβευση της προσπάθειας και τη βελτίωση της απόδοσής τους όπου χρειαστεί. Με τα δεδομένα αυτά, κάθε εκπαιδευτικός θα αξιολογείται από τουλάχιστον δύο αξιολογητές, θα εκτιμάται το ακαδημαϊκό του προφίλ και τα μέσα που χρησιμοποιεί στη διδασκαλία του (νέες τεχνολογίες, μέθοδοι συνεργατικής κ.λπ.). Από την πλευρά τους, οι σχολικοί σύμβουλοι θα έχουν στις αρμοδιότητές τους και το να παρακολουθούν περιοδικά τη διδασκαλία των εκπαιδευτικών στις τάξεις.
«Bλάβη στην κυβερνητική πολιτική» δημιουργούν οι δάσκαλοι κατά το Υπουργείο Παιδείας
« Νέες δεξιότητες, καινοτόμες μέθοδοι διδασκαλίας, για να χτίσουμε το σχολείο του αύριο.» Στο σχολείο του σήμερα πάντως οι εκπαιδευτικοί μιλούν για την επίθεση της κυβέρνησης στην δημόσια εκπαίδευση και στην καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Το σχολείο του αύριο της κυρίας Κεραμέως, στηρίζεται στην δίωξη των εκπαιδευτικών σήμερα, με την αγωγή που κατέθεσε εναντίον των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών της ΔΟΕ,ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ, ΠΟΣΕΕΠΕΛ και με τους συνηγόρους του Δημοσίου να επικαλούνται ότι η απεργία-αποχή από την αξιολόγηση γίνεται για να «προκληθεί βλάβη στην κυβερνητική πολιτική». Η αγωγή δικάστηκε, ακολουθώντας η έφεση της ΟΛΜΕ.
Όσο συμβαίνουν αυτά, η σχολική τάξη παραμένει τάξη και η κοινωνία παραμένει έξω από αυτή, με τις συγκρούσεις και τις αντιφάσεις της. Τα παιδιά μας παραμένουν θεατές σε μια συρρικνωμένη σχολική ζωή όπου η σχολική μάθηση με τεράστιες δυσκολίες κυριαρχεί της κοινωνικής. Δημοκρατία, αλληλεγγύη, συνεργασία… τι να διδάξει ένας εκπαιδευτικός που διώκεται από ένα Υπουργείο Παιδείας, που δεν αγαπά ούτε τους εκπαιδευτικούς του. Ανθρώπους που υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο και την εργασία τους. Που αντιτίθενται σε ένα σχολείο πολλαπλών ταχυτήτων όπου θα αναζητά για να λειτουργήσει από εδώ και στο εξής, χορηγούς και οικονομικούς πόρους, θα διοικείται από διευθυντές-manager και θα έχει εκπαιδευτικούς που θα περνούν από διπλή αξιολόγηση υπό την απειλή καθολικών κυρώσεων.
Η μετατροπή του δημοσίου σχολείου σε επιχείρηση, θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο το σχολικό σύστημα που δημιουργεί απλά «παραμελημένα παιδιά».
Ποιος ο σκοπός της αξιολόγησης, ποια τα κριτήρια και ποιοι την κάνουν;
Οι παθογένειες της εκπαίδευσης είναι γνωστές, ελλιπής χρηματοδότηση, αίθουσες χωρίς υποδομές, απαρχαιωμένα αναλυτικά προγράμματα, απουσία επιμόρφωσης, έλλειψη διορισμών.
Κανείς λοιπόν δεν λέει όχι στην αξιολόγηση, λέει όχι στην συγκεκριμένη αξιολόγηση που γίνεται πιθανότατα για να αποκτήσει η εκπαίδευση τεχνοκρατικό περιεχόμενο και για να πιάσουμε τους δείκτες που υπαγορεύουν οι οργανισμοί του Ο.Ο.Σ.Α και η PISA.
Δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί αν θυμούνται αναξιόπιστες κυβερνητικές τακτικές που έχουν συμβεί και στο παρελθόν, τότε που ο σημερινός Πρωθυπουργός, ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης απέλυσε σ’ ένα βράδυ 2.500 εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδικοτήτων των ΕΠΑΛ και τώρα δείχνουν να μην εμπιστεύονται.
To non paper που είχε διαρρεύσει τότε έλεγε μεταξύ άλλων ότι « Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης υιοθέτησε και υποστήριξε αποτελεσματικά τις τεκμηριωμένες θέσεις του Υπ. Παιδείας στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις. Παράλληλα και οι εκπρόσωποι της TASK Force συμφώνησαν με τη μεθοδολογική επάρκεια και συνεπώς με τα ποσοτικά αποτελέσματα του staffing plan, ήτοι 2.000 εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα…»
« Η φερόμενη ως «αξιολόγηση» που σαν πανάκεια θα βελτιώσει την απόδοση του σχολείου στη λογική όρων οικονομίας και με στείρα εξέταση δεικτών και αριθμών, δεν μπορεί να λύσει προβλήματα και παθογένειες του εκπαιδευτικού συστήματος, είτε αυτή είναι η τιμωρητική αξιολόγηση (σύνδεση μισθού – βαθμού ή και ο φόβος της απόλυσης), είτε η επιβραβευτική (μπόνους, κλιμάκια – κατηγοριοποίηση, ανταγωνισμός εκπαιδευτικών), ή η αξιολόγηση που θα χειραγωγεί την εκπαιδευτική διαδικασία υπό την παρακολούθηση δεικτών των επιτροπών «σοφών» της εκπαίδευσης.
Εξάλλου, δεν μπορεί να οριστεί η έννοια της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού γιατί η εκπαιδευτική δυνατότητα αλληλεπίδρασης με τους μαθητές μας δεν ποσοτικοποιείται, ούτε μετριέται με αριθμούς. Είναι επίσης δεδομένο ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροφοδότησης του εκπαιδευτικού έργου και αναπροσδιορισμού στόχων και λειτουργιών του σχολείου, δεν μπορεί να αποτελεί ατομική μέτρηση αλλά κοινωνική και συλλογική κατεύθυνση» (Νεκτάριος Κορδής, Αιρετός εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο του Υπουργείου Παιδείας)
