Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Όσο κι αν γελάς, τίποτε στον «Καστράτο» δεν είναι γελοίο.Όλοι είναι φυσικοί φορείς του εαυτού τους.Κι αυτό επειδή ο δημιουργός δεν υποδύεται την γλώσσα τους, την γνωρίζει ο ίδιος από μέσα.΄Ετσι ενώ στις συγκρούσεις τους οι ήρωες είναι κωμικοί, ο καθένας τους, ως μοναχική υπόσταση ομιλίας είναι γνήσια μελαγχολικός.
Ο πατέρας του «Καστράτο» προσέρχεται στην σειρά αυτή (όπως άλλωστε και ο εδώ υπογράφων) ως φίλος. Φίλος των οδοιπόρων της ζωής, τόσο των ασθενών όσο και…των ασθενών,επίσης. Προσέρχεται ως φίλος τους μ’ ένα αόρατο χαμόγελο συμπάθειας και ίσως και συνενοχής.Χαμόγελο θωπευτικό, επιμελέστατα κρυμμένο πίσω από μια μάσκα που μορφάζει, μάσκα απέραντα τρυφερή αλλά και άτεγκτα αξιοπρεπή, ώστε να προτιμά τον καγχασμό από το δάκρυ» (Γιάννης Βαρβέρης ποιητής κριτικός θεάτρου και μεταφραστής)
Φίλος των οδοιπόρων της ζωής ο γνωστός σκιτσογράφος Αρκάς ,μετά την αναστολή των αναρτήσεων του στο παρελθόν στο διαδύκτιο, έδωσε οριστικό τέλος στις σαθρές πολιτικές αντιπαραθέσεις και την διαδυκτιακή διαφωνία που ξέσπασε με τα σκίτσα του «Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.Είναι άνθρωποι που πατάνε γερά στον αέρα», «Ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να αποτρέψει μια καταστροφή η οποία δεν θα ερχόταν αν δεν κυβερνούσε» .Άτεγκτα αξιοπρεπής προτίμησε τον καγχασμό από το δάκρυ.
«Η σελίδα δεν πρόκειται να ανεβάσει ξανά καινούργια σκίτσα όσο υπάρχουν σελίδες σαν και αυτή που εκμεταλλεύονται το όνομα του Αρκά και αναδημοσιεύουν αυθαίρετα ότι ανεβάζουμε χωρίς να αναφέρουν καν την πηγή» Αυτό έγραψαν οι διαχειριστές της Arkas-the original page αναφερόμενη στην ανεπίσημη σελίδα που δημιουργήθήκε με το όνομα «Αρκάς-Σελίδα φίλων του Αρκά»,στο παρελθόν.
Τώρα βέβαια ζούμε μια άλλη πραγματικότητα, αυτή που το facebook μπλόκαρε την επίσημη σελίδα του Αρκά, έπειτα από αναφορές χρηστών που ενοχλήθηκαν από το περιεχόμενο αναρτήσεων και σκίτσων του. Σχεδόν 850.000 άνθρωποι ακολουθούν τον Αρκά μέσω της επίσημης σελίδας του στο Facebook, όπου δημοσιεύονται συχνά τα σκίτσα του,για 7 ημέρες απλά δεν θα έχουν την δυνατότητα να το κάνουν. Ο Αρκάς πιθανότατα θα συνεχίζει να διχάζει με τα σκίτσα του και κάποιοι θα μιλούν για τη «θλιβερή κατάπτωση μιας μεγαλοφυΐας». Χαρακτηριστικό ήταν και το άρθρο της Έλενας Ακρίτα στα «Νέα» για την «περίπτωση Αρκά». «Ο παλιός και ο καινούργιος. Αυτός που αγαπήσαμε. Κι ο άλλος. Που μας γύρισε την πλάτη», έγραφε, μεταξύ άλλων.
Η αλήθεια έχει όνομα και έχει και υπογραφή «Κάποιοι ανόητοι διακινούν πλαστά σκίτσα του Αρκά στο internet με ηλίθιες ατάκες και κάποιοι πιο ανόητοι, τα παίρνουν για αυθεντικά και τα αναδημοσιεύουν».Όσοι πίστεψαν ότι μπορούν να ευνουχίσουν τον Έλληνα καλλιτέχνη Αρκά ,γελάστηκαν.Η άγνωστη ταυτότητα του παρόλο που έχει αναφερθεί ως Αντώνης Ευδαίμων και Γεράσιμος Σπανοδημήτρης σε πολλά κόμικς δεν θα αποκαλυφθεί όσο και αν κάποιοι «διαρρηγνύουν τα ιμάτια» τους τελευταία και διαδίδουν κακοήθειες για δήθεν πολιτική εμπλοκή του μέσα από τα σκίτσα του.Τρεις δεκαετίες δράσης και όμως κάποιοι τον ξέρουν τόσο λίγο.Τόσο λίγο που δεν δίστασαν να τον αμφισβητήσουν, να τον λοιδωρήσουν, ακόμα και να τον απειλήσουν.
Τον Αρκά που «εδώ και τριανταπέντε χρόνια κάνει ένα και μόνο πράγμα:χιούμορ.Παίζει με τις λέξεις, με τα στερεότυπα και τις κοινωνικές συμβάσεις για να παράγει αυτό το συγκεκριμένο έργο.Δεν κάνει ούτε σάτυρα, ούτε κοινωνική παρέμβαση, ούτε κατάθεση γνώμης.Κάνει απλά χιούμορ.Το αν το κάνει καλά ή όχι ας το κρίνουν οι χιλιάδες αναγνώστες των δεκάδων βιβλίων του»
Για το φινάλε «Μετά την καταστροφή»… «Εγω όμως,έχω καθήκον, σαν διανοούμενος, να διασώσω την υπόληψη του πολιτισμού μας! Δεν μπορώ να αφήσω τις επόμενες γενιές να βγάλουν συμπεράσματα για την εποχή μας με βάση μόνο αυτά τα σκουπίδια…» «…Ξέρω τι θα κάνω! Θα καθίσω και θα γράψω ένα κείμενο όπου θα περιγράφω όλες τις πνευματικές αξίες που υπήρχαν πριν την καταστροφή…» «Μετά θα βάλω το κείμενο μέσα σε ένα κουτί και θα θάψω το κουτί στην γη, με την ελπίδα ότι θα το βρουν οι άνθρωποι του μέλλοντος»
«… ¨Όμως τι να πρωτογράψω; Πώς να δώσω όλη την δύναμη και τον πλούτο της πνευματικής και καλλιτεχνικής μας πορείας μέσα σε ένα απλό κείμενο;» Τελικά … «Τις νύχτες οι διανοούμενοι αισθάνονται τραγικά ΜΟΝΟΙ»
