Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία η θεσμοθέτηση και η πολιτική προνομίων μόνο γέλια μπορεί να δημιουργήσει, όταν όλοι καταλαβαίνουν ότι η ανισότητα, η έλλειψη δικαιοσύνης και η τιμωρία έρχονται…
Με νομοθετική ρύθμιση θα θεσπιστούν οι διευκολύνσεις-προνόμια των εμβολιασμένων (προνόμιο τους, όπως ενημερωνόμαστε είναι να κινούνται χωρίς μάσκα σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους και να μην κάνουν self test) με την γνωμοδότηση της Επιτροπής Βιοηθικής, της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών και του Υπουργείου Υγείας. Στόχος της κυβέρνησης κατά τα λεγόμενα των εκπροσώπων της, να δημιουργήσει όσο το δυνατόν νωρίτερα το τείχος ανοσίας για αυτό προχωρά στην θέσπιση περισσότερων ελευθεριών για τους εμβολιασμένους.
H Επιτροπή Βιοηθικής και Τεχνοηθικής, συστάθηκε στις 15 Απριλίου του 2021 (Ν.4780/2021), υπάγεται στον Πρωθυπουργό και αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της πολιτείας ως προς τους τομείς των επιστημών της ζωής και των νέων τεχνολογιών εν γένει. Η επιτροπή συγκροτείται με απόφαση του πρωθυπουργού από 11 επιστήμονες κύρους.
Μεταξύ άλλων η επιτροπή, που έχει αποστολή τη διερεύνηση των ηθικών, κοινωνικών και νομικών διαστάσεων και συνεπειών στους τομείς, ιδίως της βιολογίας, της βιοτεχνολογίας και της γενετικής, συμμετέχει σε νομοπαρασκευαστικές Επιτροπές για θέματα σχετικά με την αποστολή της ή διατυπώνει γνώμη για σχετικές διατάξεις, προ την κατάθεσης τους.
Επίσης εξετάζει την προσαρμογή της εθνικής έννομης τάξης προς το διεθνές και ενωσιακό δίκαιο και εισηγείται ρυθμίσεις για θέματα με την αποστολή της.
Bέβαια κατά τον Αριστοτέλη πατέρα της συστηματικής ηθικής μόνο χονδρικά και σχηματικά θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για την ηθική και την αλήθεια της που δεν αποσκοπεί στην γνώση αλλά στην διαμόρφωση ηθικού χαρακτήρα.
Αρκεί να δούμε αν θα λειτουργήσει, η κριτική στάση της Βιοηθικής Επιτροπής απέναντι σε αθέμιτες εφαρμογές τεχνο-επιστημονικών επιτευγμάτων καθώς και σε τυχόν οικονομική και πολιτική εκμετάλλευση.
Η Φρανσουάζ Μπεΐλίς (καθηγήτρια φιλοσοφίας και Βιοηθικής στο Καναδικό Πανεπιστήμιο Νταλουζί) και η Νάταλι Κόφλερ (ιδρύτρια της πρωτοβουλίας Editing Nature και συνεργάτιδα της Ιατρικής Σχολής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ) υποστηρίζουν ότι « κάθε έγγραφο που περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες στη βάση της βιολογίας κινδυνεύει να γίνει πλατφόρμα περιορισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυξανόμενων διακρίσεων και απειλής-παρά προστασίας- της δημόσιας υγείας».
Το πρόβλημα που τίθεται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην ανθρωπότητα, δεν είναι απλός πια «βιοηθικά» όπως τόνιζε στο βιβλίο του ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, αλλά «βιοπολιτικά» και «βιοκοινωνικά». «Οι αφετηρίες των θεμελιωδών δικαιωμάτων θα εμφανιστούν αίφνης ως ανεπαρκή κατοχυρωμένα».
Η ηθική είναι κατά πρώτο λόγο εσωτερική συνειδησιακή θωράκιση και αυτοπεριορισμός, «έχει γίνει συνειδητό, ότι χρειάζεται οριοθέτηση του πεδίου της βιοηθικής για την δικαίωση της παρέμβασης της σε επιστημονικά-τεχνολογικά επιτεύγματα που αφορούν τον άνθρωπο και την επιβίωση του, που περιφρονούν την μοναδικότητα, την αυτονομία, την προσωπική του ταυτότητα, την ηθική ισότητα, την αξιοπρέπεια και την ποιότητα ζωής του και κατοχυρώνουν τον σεβασμό που του οφείλεται ως φορέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων»(από συζήτηση της Δελφικής εταιρίας)
Το «μετά ανθρώπινο» μέλλον μας ανακαλεί στην μνήμη τα αρκετά προφητικά βιβλία των Orwell και Huxley που εξηγούν, αν δεν δικαιώνουν, την διάχυτη αγωνία για την ενδεχόμενη αλλαγή της ανθρώπινης φύσης, εξαφάνισης των παραδοσιακών αξιών και την περιθωριοποίηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων από την βιοτεχνολογική επανάσταση που τείνει να οδηγήσει σε μια «μετά ανθρώπινη φάση της ιστορίας.
Η δήθεν απειλή των ανεμβολίαστων
«Η ελευθερία της άρνησης γίνεται άρνηση της ελευθερίας»
Εγώ θα πρότεινα σε κυβερνητικούς ή μη να μελετήσουν στον κλάδο της κοινωνιολογίας και τον όρο Κοινωνιολογία του κοινωνικού αποκλεισμού, ίσως βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα.
Μάρτυρες ενός υποτιθέμενου κράτους πρόνοιας, το οποίο δεν παρέχει καμία κοινωνική προστασία, όταν προβάλει με μένος ότι οι( αν)εμβολίαστοι ξεφεύγουν από την «κοινωνική νόρμα» και αποτελούν «απειλή», δεν μπορεί να υπάρξει.
Διαχείριση ιδεών που διαμορφώνονται και ενισχύονται από «αποκλεισμένους» και «οστρακιστές» και μέσα από κοινωνικές διαφορές, απλά έρχονται να μας αποδείξουν τις αλληλεπιδράσεις στην κοινωνική παθολογία αιτιών και του ποσοστού ευθυνών της ως προς το αποτέλεσμα.
Εμβολιασμός ή μη εμβολιασμός. Καλή ή κακή πράξη, αρετή η αμαρτία; Tο οικοδόμημα της κοινωνίας ταράζεται συθέμελα. Ο οστρακισμός έχει ήδη ξεκινήσει ,φτάνει να ρίξετε μια ματιά στις προσωπικές αναρτήσεις των περισσοτέρων για να καταλάβετε, οι αιτίες και οι συνέπειες του φαινομένου θα έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός έρχεται με μια κατάσταση απουσίας ή αφαίρεσης κοινωνικών, πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων. Τα «προνόμια» των εμβολιασμένων προσπαθούν να γίνουν αυτόματα η έλλειψη ή η περιστολή της δυνατότητας για συμμετοχή στις διαμορφωμένες και αποδεκτές μορφές πράξης (πχ. Εργασία, συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες μετακίνηση, διασκέδαση) των μη εμβολιασμένων.
Ας εγκαταλείψουν λοιπόν κάποιοι τους ευφημισμούς και ας πουν ξεκάθαρα, ο (αν)εμβολίαστος πληθυσμός από πού αποκλείεται και ποιος τον αποκλείει; Τελικά, «η ελευθερία της άρνησης γίνεται άρνηση της ελευθερίας;»
Η έμμεση και άμεσα κοινωνική και ψυχολογική εξόντωση καλά κρατεί. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που μεταφορικά να θυμίσουμε ότι σημαίνει σκληρότητα, ωμότητα και απανθρωπιά θα φέρει την καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αν στο ζωικό βασίλειο ο κανιβαλισμός λειτουργεί ως μηχανισμός αποκατάστασης της ισορροπίας, στην ανθρώπινη κοινωνία, ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι απόρροια της πολιτισμικής κρίσης, αυτής που απαγορεύει να σκεφτόμαστε κριτικά και ελεύθερα-που ως προϋπόθεση θα μας βοηθήσει να βγούμε και από την κρίση.
Πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται. (Κάθε γνώση στερημένη από τη δικαιοσύνη και τη γενικότερη αρετή, δεν θεωρείται σοφία αλλά πανουργία)
Πλάτων, Μενέξενος, 347a
Σύμφωνα με τον Jordi Estivill, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι φαινόμενο του παρελθόντος και του παρόντος και αν τίποτα δε συμβεί θα αποτελεί και φαινόμενο του μέλλοντος.
