Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Σπουδαία φωνή, καλό παιδί, με ένα εντυπωσιακό επικοινωνιακό χάρισμα .Με το δικό του φανατικό κοινό να τον ακολουθεί παντού, δεν υπάρχει μουσικός χώρος να εμφανιστεί και να μην γεμίσει από τους φίλους και μουσικούς του συνοδοιπόρους. Ο Ανδρέας Λάφης αυτές τις δύσκολες ώρες δεν μένει απλά σπίτι, βγαίνει με την κιθάρα στο μπαλκόνι του και τραγουδά κάνοντας live, ενίοτε λόγο των ημερών και της Μεγάλης Εβδομάδας που έρχεται… απλά ψέλνει.
” Τη Υπερμάχω ” ( Ακάθιστος ύμνος )
Δ’ Χαιρετισμοί σήμερα…γι’αυτό κι αυτή η επιλογή!
Live πρίν από λίγο… στο μπαλκόνι μου!
οι γειτόνοι συμμετείχαν έστω και με τόσο κρύο!
Στιγμές…πρωτόγνωρες….δυνατές…συγκινητικές!!
Πόρος…Γαλατάς Τροιζηνίας.Ο Ανδρέας Λάφης μαθητής ακόμα με μια κιθάρα κρεμασμένη στον ώμο και με όνειρα που δεν χωράνε να μείνουν σε έναν τόπο, ξεκινά το μουσικό του ταξίδι. Στην αρχή στις σχολικές χορωδίες και λίγο πριν τελειώσει το σχολείο στα μαγαζιά του Πόρου. Σεμνά και ταπεινά αλλά με τον «Ήλιο» του Μάνου Λοΐζου να τον έχει στιγματίσει, ξέρει καλά πως η μουσική είναι η ζωή του, αυτή επιλέγει να ακολουθήσει και το κάνει εξαιρετικά καλά.
Από το νεανικό μουσικό του ταξίδι στην ορχήστρα του κρουαζιερόπλοιου «Στέλλα Ωκεανίς» μέχρι το «Περιβόλι του Ουρανού» και από το «τραγούδι αυτό» στις «Φωνές αυτής της πόλης», μια εξαιρετική δουλειά με 12 σύγχρονα λαϊκά τραγούδια που ερμήνευσαν κάτω από το άγρυπνο μάτι και την επιμέλεια του Γιώργου Νταλάρα ,σπουδαίοι νέοι ερμηνευτές μαζί και ο Ανδρέας Λάφης, στην «Συνοικία των Ασμάτων» του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, έχουν υπάρξει εμφανίσεις του σε εκατοντάδες στέκια. Πολλές μουσικές ώρες, πολλά ωραία τραγούδια, πολλές ωραίες εμφανίσεις του.
Εκείνος συνειδητά επιλέγει τον ανήφορο και όχι τον εύκολο δρόμο. Η μουσική είναι η ζωή του, η συντροφιά του, η λύτρωση του και η διαφυγή του .Το αποδεικνύει κάθε φορά, το αποδεικνύει σε κάθε εμφάνιση του .Ο Ανδρέας Λάφης έχει τον μοναδικό τρόπο να τους κάνει όλους παρέα του ,να τους μαγεύει με την φωνή του και την επιλογή των τραγουδιών του, να τους καθοδηγεί να γίνουν μια ατέλειωτη παρέα όταν και όπως πρέπει.
Από επιλογή με αργά και σταθερά βήματα κινείται στην μουσική σκηνή. Περιμένει και υπομένει, εκείνη ίσως την στιγμή που θα τον οδηγήσει ένα βήμα ποιο κάτω από τον μουσικό δρόμο που έχει ήδη διανύσει .Άλλωστε ο Ανδρέας στα «Τραγούδια λέει ναι» ,γιατί απλά είναι ο δικός του προσωπικός δρόμος για να δείξει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του, να δείξει αυτό που είναι και πρεσβεύει στην μουσική σκηνή.
