Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
«Η ελευθερία του τύπου δεν είναι απαραίτητο να επιτρέπει και την ελευθερία του λόγου». Η Τζούντιθ Λιχντενμπεργκ περιέγραψε καλύτερα από τον οποιονδήποτε τις συνθήκες όπου η ελευθερία του τύπου μπορεί να περιορίσει την ελευθερία του λόγου.
Το ζούμε πιο έντονα από ποτέ και δεν φταίει το καλυμμένο – φιμωμένο στόμα μας και η πνιχτή φωνή μας που δεν ακούγεται. Φταίει που τα ΜΜΕ καταστέλλουν πληροφορίες και καταπνίγουν την ποικιλομορφία των φωνών που θα έπρεπε να ακούγονται και να συνδέονται με την ελευθερία του λόγου.
Κουραστήκαμε από τον ανελέητο βομβαρδισμό ειδήσεων και το «βαθύ λήθαργο» της αποφασισμένης γνώμης κάποιων που προσπαθούν να μας περάσουν ότι καμιά άλλη γνώμη για αυτό που ζούμε ως κοινωνία, το φίμωμα, τις κοινωνικές αποστάσεις, το κλείσιμο επιχειρήσεων, τα νέα φορολογικά και εργασιακά μέτρα, δεν έχει ουσιαστική αξία να ακουστεί. Κάποιοι κυβερνητικοί νομίζουν ότι απέκτησαν το δικαίωμα να ελέγχουν τις σκέψεις και τις απόψεις μας, νομίζοντας ότι δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε και να αντιληφθούμε την όποια αλήθεια.
Όσοι δεν υπακούν στους δικούς τους κανόνες, γίνονται αυτόματα άτομα αμφιλεγόμενα και άτακτα. Ξαφνικά όλοι υποκινούνται από κάποιους .Οι μαθητές, οι καθηγητές ,οι απλήρωτοι γιατροί, οι υπάλληλοι των 200 ευρώ, οι απολυμένοι συμβασιούχοι.
Ποια κοινωνική αλληλεπίδραση και ποια ανάγκη επιτάσσει όλο αυτό που ζούμε ως κοινωνία; Ποιος ορίζει ότι πρέπει να υπάρξει ο απόλυτος έλεγχος των συναισθημάτων μας; Ξαφνικά πρέπει να δεχτούμε τον όρο «έκτακτη αυτοσυγκράτηση», την αλλαγή συναισθημάτων , την μη επαφή, μέχρι και το άγγιγμα θεωρείται ποινικά κολάσιμο.
Λίγη αξιοπρέπεια κύριοι σ’ αυτά που δηλώνετε δεν βλάπτει. Στην αξιοπρέπεια κυριαρχεί η ρεαλιστική αντικειμενικότητα, στην αυτοεκτίμηση η εσωτερική αρμονία και στο φιλότιμο η ηθική στάση. Αρνείστε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα των συνανθρώπων σας με την ίδια αξιοπρέπεια και ευαισθησία. Αντιμέτωποι με την λαθεμένη κουλτούρα σας, το μίγμα άκρατου ατομικισμού και προσωπικής ευδαιμονίας, σας συνιστά ένα είδος μηδενισμού, που καταλύει κάθε κοινωνικό δεσμό.
«Δώστε μου, πάνω απ’ όλες τις ελευθερίες, την ελευθερία να γνωρίζω, να εκφράζω και να επιχειρηματολογώ ελεύθερα κατά συνείδηση.»
Για τους κυβερνώντες η ανοχή μας είναι τελικά μια επιθυμητή αξία που κρίνεται αναγκαία; Το βέβαιο είναι ότι η ελευθερία της συνείδησης, των ιδεών και της σκέψης δεν μπορεί να αφήσει κανέναν με μάσκα φιμωμένο.
