ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΣΗ ΔΕΝΤΡΩΝ… ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ???
Κανείς υπεύθυνος για την καρατόμηση δέντρων;
Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Μπορεί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνάντηση του με εκπροσώπους 18 περιβαλλοντικών οργανώσεων να τόνισε πως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κινηθεί δυναμικά στο μέτωπο της περιβαλλοντικής πολιτικής, ώστε να κάνει πράξη τολμηρές πρωτοβουλίες, προκειμένου να προωθήσει ατζέντα που συνδυάζει την προστασία του περιβάλλοντος και την «πράσινη» οικονομία ,η αλήθεια όμως των πραγμάτων σήμερα δυστυχώς τον διαψεύδει.
Πληθαίνουν και πάλι τα μηνύματα διαμαρτυρίας από οικολογικές οργανώσεις για την κατακρεούργηση ολόκληρων κύριων κλάδων, ενώ μετά το κόψιμο δεν μπαίνει ούτε καν υλικό προστασίας αφήνοντας τα δέντρα εκτεθειμένα στους μύκητες. Η καρατόμηση των δέντρων, προκαλεί την οργή τους.
« Σε καμία περίπτωση το ότι φυτεύονται δέντρα, δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τον σφαγιασμό που γίνεται. Σε καμία περίπτωση. Γίνονται έργα κηποτεχνίας εκτός εποχής, ξεριζωμός και κόψιμο φυλλωμάτων όταν δεν χρειάζεται. Κλαδεύονται όλα τα δέντρα. Αυτή την περίοδο έχουν καρατομήσει όλα τα δέντρα στις νησίδες της παραλιακής και όχι μόνο. Ακατάλληλο κλάδεμα, σε λάθος εποχή από εργάτες που έχουν μεσάνυχτα από δενδροκομία. Δεν έχουν καμία εξειδίκευση και εμπειρία, «τραυματίζουν» δέντρα με τέτοιο τρόπο ώστε η ανθοφορία και η καρποφορία τους να μειωθεί. Οι κακόμοιροι ευκάλυπτοι δεινοπάθησαν και καρατομήθηκαν με απίστευτη ακαλαισθησία. Καταγγέλλουμε ότι είναι απαράδεκτη αισθητικά, επιστημονικά και περιβαλλοντικά η πρακτική του δραστικού κλαδέματος δέντρων. Πολλά από αυτά τα δέντρα θα πάψουν να ζουν μετά από τόσους ακατάλληλους χειρισμούς.
Στην πραγματικότητα αυτό που έχει γίνει είναι η κατακρεούργηση ολόκληρων κύριων κλάδων, ακόμα και του κεντρικού κορμού. Συνεχίζουν να μας παραπέμπουν από τους Δήμους στην Περιφέρεια και από την Περιφέρεια στον Δήμο. Υπάρχει ανάγκη να προστατευθεί το πράσινο αλλά και να γίνει η διαχείριση του, όπλο βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ανθρώπων».
Στον Κανονισμό Πρασίνου που δεν υπάρχει και αφορά τους δημοτικούς κοινόχρηστους χώρους αστικού και περιαστικού πρασίνου, που περιλαμβάνει τις προδιαγραφές για την προστασία του πρασίνου, κανόνες αλλά και δεσμευτικές αρχές ως προς τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν για την ανάδειξη του αστικού πρασίνου, ίσως τελικά βρίσκεται η απάντηση.
Η ευθύνη που έχει ο κάθε πολίτης για την διαφύλαξη του περιβάλλοντος είναι τεράστια και ο ρόλος του καθενός ξεκάθαρος.
Τo γαϊτανάκι των ευθυνών
Διεύθυνση Πρασίνου και Αστικής Πανίδας της Περιφέρειας, 7 δημοτικές Κοινότητες, κάθε κοινότητα με τον δικό της Υπεύθυνο Τμηματάρχη. Μεταξύ όλων των αρμοδιοτήτων της, έχει την ευθύνη των φυτεύσεων, δέντρων, θάμνων και εποχιακών, την ευθύνη κλάδευσης όλων των δέντρων και δεντροστοιχιών με επιστημονικό προσωπικό, την ευθύνη σύνταξης των εκθέσεων για τον καταλογισμό των προστίμων σε όσους προκαλούν ζημιές σε στοιχεία πρασίνου και εισηγούνται όλα τα ένδικα μέσα για την δίωξη των δραστών προς τις αρμόδιες διευθύνσεις του Δήμου, την οικονομική επιτροπή ποιότητας Ζωής. Για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχει Κανονισμός Πρασίνου, για να μην μπορεί κανείς να αποφεύγει τις ευθύνες του αλλά κυρίως για να τηρούνται τα άρθρα του συγκεκριμένου κανονισμού.
Επιστήμονες που αναγνωρίζονται διεθνώς για τη γνώση τους στη Δασοκομία Πόλεων, όπως ο καθηγητής της Σχολής Δασολογίας του ΑΠΘ ,ο αείμνηστος Σπύρος Ντάφης, που διαμόρφωσε τον σύγχρονο τρόπο άσκησης της δασοπονίας στην Ελλάδα και καθοδήγησε επιστημονικά την ίδρυση του Δικτύου Narura 2000, έχουν διατυπώσει τις απόψεις τους εδώ και χρόνια και είναι συντριπτικές:
«Όσο υγιέστερο είναι ένα δένδρο τόσο πληρέστερη είναι η κόμη του και αντιστρόφως. Η κόμη με το φύλλωμά της είναι το «εργοστάσιο» του δένδρου και πηγή όλων των ευεργετικών επιδράσεων στον άνθρωπο. Συνεπώς οποιαδήποτε κλάδευση της κόμης είναι σφάλμα. Μειώνει τη ζωτικότητα του δένδρου ως συνόλου διότι απομακρύνεται ένα σημαντικό μέρος των αφομοιωτικών οργάνων. Όσο πιο συχνές είναι οι κλαδεύσεις και όσο πιο έντονες γίνονται τόσο περισσότερες πληγές δημιουργούνται με αποτέλεσμα να δίνεται ευκαιρία σε χιλιάδες μύκητες και βακτήρια να προσβάλλουν τα δέντρα. Όσο κατά το δυνατόν υπόκεινται σε λιγότερο κλάδεμα τόσο περισσότερο και για μακρύτερο χρόνο διατηρούνται τα δένδρα υγιή.»
Την ίδια άποψη έχει και ο δασολόγος κ.Γραμματικόπουλος « Βλέποντας τις κακότεχνες ολικές κλαδεύσεις δέντρων, αποκομίζει κάποιος την εντύπωση ότι κατά την εγκατάσταση και διαχείριση του πρασίνου των πόλεων γενικά δεν τηρούνται οι αρχές και οι κανόνες που πρέπει»
«Η κλάδευση των δέντρων δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά την εξαίρεση στο πλαίσιο της επιστημονικής βασισμένης διαχείρισης του αστικού πρασίνου. Διαφορετικά αυτή αποτελεί εγκληματική πράξη επί «πληρωμή» κατά των δέντρων και ως εκ τούτου κατασπατάληση πόρων…η απαράδεκτη αισθητικά, περιβαλλοντικά και επιστημονική πρακτική του κλαδέματος των δέντρων και των δεντροστοιχίων καταδεικνύει την έλλειψη γνώσης και βασικής εκπαίδευσης στο αντικείμενο»
Εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες
Μετά τους ευκάλυπτους, πάνε οι λεύκες, εξοντώθηκαν και αυτές μια και η λεύκα κλαδεύεται μόνο μια φορά στην αρχή της ανάπτυξης της, όταν έχει ύψος 1.80, μετά δεν ξανακλαδεύεται ποτέ. Εξαίρεση αποτελούν μόνο οι λεύκες που προορίζονται για υλοτόμηση, στις οποίες κλαδεύουν τα κλαδιά, για να μεγαλώσει σε διάμετρο ο κορμός τους και έτσι να αποδώσουν περισσότερα ξύλα.
Ενώ κάποιοι δασοπόνοι, δηλώνουν ότι η κοπή των δέντρων έγινε μετά από εντολή της Πολιτικής Προστασίας προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφαλής κυκλοφορία των οχημάτων, δηλώνοντας μάλιστα ότι πρέπει να αποφεύγονται τέτοια δέντρα, φυτεύτηκαν για άγνωστους λόγους πριν από χρόνια» και από ότι φαίνεται κόβονται και για άγνωστους λόγους, υποστηρίζουν ότι «, όλο αυτή η κίνηση οφείλεται στην μελέτη των περιβαλλοντικών επιπτώσεων επί των οποίων γνωμοδοτεί και το δασαρχείο».
Εμείς πάλι γνωρίζουμε ότι η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων είναι μια τεχνική και επιστημονική μελέτη που έχει ως στόχο την αποτροπή της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και την λήψη των αναγκαίων μέτρων για την διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας των φυσικών οικοσυστημάτων, την προστασία της φύσης και του τόπου. Αν όλα αυτά επιτυγχάνονται με την κατακρεούργηση των δέντρων και το κόψιμο τους σίγουρα είναι μια τακτική που χρίζει πραγματικά ειδικότερης ανάλυσης.
Τελικά «Αυτό που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσουν όλοι, δημοτικές αρχές και Πολιτεία, πως το πράσινο δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αναπόσπαστο στοιχείο της ποιότητας ζωής στις πόλεις.»(wwf Greenspaces)
