Γλέντι « α λα παλαιά» με πολύ μουσική και κέφι
Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Το άναμμα του Φανού, η Διονυσιακή αυτή γιορτή που έγινε θεσμός, συνεχίστηκε και φέτος στον Άλιμο. Η αναπαράσταση του εθίμου αυτού της Κοζάνης που πέρσι, ξεκίνησε με πορεία από τους μουσικούς, τους χορευτές και τους κατοίκους σε δρόμους του Αλίμου, καταλήγοντας στον Θέατρο Μαίρη Αρώνη είχε την ίδια κατάληξη και φέτος με τον Δήμαρχος Ανδρέα Κονδύλη να ανάβει το Φανό.
Ο Χορευτικός και Λαογραφικός Όμιλος «Στησίχορος» κατάφερε για άλλη μια φορά να δείξει πόσο εύκολο είναι να εκτιμήσεις την καθημερινή ζωή που αναδεικνύεται στο χωριό αλλά τελικά δεν χάνεται στην πόλη. Η συνεργασία, η φιλία , η αλληλεγγύη και η αγάπη είναι το βασικό χαρακτηριστικό του Συλλόγου και μοιράζεται με όλους. Εκεί και ο Σύλλογος Οικισμού Εκτελωνιστών της πόλης που συνεργάστηκαν στην αναπαράσταση του εθίμου αυτού, πρωτοστατώντας στις αναπαραστάσεις των αποκριάτικων εθίμων.
Σε ένα γλέντι «α λα παλαιά» ταξίδεψαν μουσικά με την ορχήστρα του Νίκου Φιλιππίδη και τραγούδια από διάφορες περιοχές της Ελλάδας οι κάτοικοι.
Το κρασί, τα «κιχιά», τα κεράσματα για όλους, αλλά κυρίως το ιδιαίτερα “καυτό” περιεχόμενο των τραγουδιών που λέγονται… “ξιανέντροπα” ή “νοικουκυρίσια”, αποτέλεσαν εγγύηση άμυνας στο τσουχτερό κρύο που επικρατούσε.
ΟΙ ΦΑΝΟΙ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
« Προέρχεται από τη λέξη φαίνω, που σημαίνει φαίνομαι από μακριά. Παιδί πανάρχαιων εθίμων με λατρευτικό και μαγικό χαρακτήρα που κατόρθωσε να επιβιώσει μέσα στο χρόνο αλλάζοντας το περίβλημά του και κρατώντας την ουσία του.
Είναι γιορτή και ξεφάντωμα γύρω από το βωμό της αποκριάτικης εορταστικής πυρράς με φαγοπότι, τραγούδι, χορό κι αθυροστομία χωρίς όρια.
Ο Φανός είναι κάτι τελείως πρωτότυπο και ιδιότυπο. Απαιτεί προετοιμασία και οργάνωση, που συσπειρώνει τη γειτονιά και οδηγεί σε σχέσεις ζεστές και πολύτιμες. Είναι ανοιχτός σε όλους και στηρίζεται στη συμμετοχή.
Η ιδιομορφία του και η αίγλη του κορυφώνεται την Κυριακή της Μεγάλης Αποκριάς, όταν ανάβουν οι Φανοί στις γειτονιές και τριγύρω τραγουδούν και χορεύουν οι χορευτές.
Το κέφι αρχίζει ν’ ανεβαίνει σιγά – σιγά και καμιά ώρα αργότερα, καθώς κρασί και τα κιχιά κυκλοφορούν και ζεσταίνουν πνεύμα και πόδια, οι κύκλοι γύρω από το βωμό μεγαλώνουν και πληθαίνουν.
Κάθε γειτονιά πασχίζει να παρουσιάσει τον καλύτερο και πιο φανταχτερό Φανό, με τους πιο καλλίφωνους τραγουδιστάδες και τους πιο νόστιμους μεζέδες. Εκεί ο αρχηγός τραβάει με ιδιαίτερο ζήλο στο χορό τον κόσμο που παρευρίσκεται.
Τα τραγούδια, διαδέχονται το ένα το άλλο, άλλοτε γρήγορα και πολυφωνικά και άλλοτε βαριά και μονότονα σε χρόνο αργό και συρτό. Το γλέντι κρατάει μέχρι τις πρωινές ώρες.
Όταν σβήνουν το φανό πολλοί μαζεύουν στάχτη και την σκορπούν στο βιό τους (χωράφια, αμπέλια, καλλιέργειες) για να αυγατίσει η σοδειά.»
