Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Καλή χρονιά ευχήθηκε ο Πρωθυπουργός μας , αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι αυτή η κυβέρνηση όπως έχει αποδείξει, ξέρει να διαπραγματεύεται και να κατακτά τους στόχους της.
Ξεκινάμε λοιπόν ως κράτος που σέβεται τον εαυτό του με την μακρόχρονη εξαγωγή αρχαιοτήτων από τα μουσεία της χώρας μας, με μια διάταξη που εντάχθηκε στο νομοσχέδιο, προκειμένου να διευκολύνει το Μουσείο Μπενάκη, όπως υποστηρίζεται, να ιδρύσει παράρτημα στη Μελβούρνη. Ο χρόνος δανεισμού περιορίστηκε από τα 50 χρόνια με δικαίωμα ανανέωσης άλλα 50, σε μόλις 25 χρόνια!!
«Με τον νέο νόμο, ο οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ), όπως μετονομάστηκε το ΤΑΠ, δίνεται η δυνατότητα σύστασης χωριστού νομικού προσώπου, και μάλιστα ιδιωτικού δικαίου, με αποκλειστικό αντικείμενο τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας».
Η ρύθμιση θα έχει καθολική ισχύ ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους για την διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς και των κινητών μνημείων της χώρας.
Με την συγκεκριμένη διάταξη όπως υποστηρίζεται από επίσημα κυβερνητικά χείλη, η ελλάδα ξανασυστήνεται στον κόσμο και μάλιστα με στρατηγικό σχεδιασμό… Για να ξεκαθαρίζουμε βέβαια τα πράγματα, η ρύθμιση του ΥΠΠΟΑ για τον μακροχρόνιο δανεισμό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον δανεισμό μεταξύ μουσείων, με την ευκαιρία ειδικών εκθέσεων.
Η κ. Όλγα Γκρίτζιου, ομότιμη καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην μέλος του ΚΑΣ, τονίζει στην εφημερίδα Αυγή, ότι «δανεισμός διάρκειας μισού αιώνα δεν είναι δανεισμός, είναι εκχώρηση, χάρισμα, είναι ξεπούλημα. Δεν θέλω να ξέρω ποια ανταλλάγματα σκέφτηκαν οι εμπνευστές της πρότασης».
Εμείς πάλι έχουμε μια υποψία, που καταγράφεται στην «Διαχείριση και Ανάδειξη Χώρων και Μνημείων»
«…Κατά δεύτερο λόγο, στα ιδιόμορφα αισθήματα που οι νεοέλληνες τρέφουν για την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου τους, αισθήματα συνήθως αδιαφορίας, συχνά και δυσφορίας -ιδιαίτερα όταν τα μνημεία έρχονται σε αντιπαράθεση με ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα και με απορρέουσες δυνατότητες οικονομικής εκμετάλλευσης της περιουσίας τους- αλλά ταυτόχρονα και αποστασιοποιημένου δέους, που φθάνει στα όρια του θρησκευτικού σεβασμού και λατρείας προς λείψανα του παρελθόντος, που θεωρούνται οι γενεσιουργές αιτίες και τα διηνεκή στηρίγματα του εθνικού παρόντος. Στο πλαίσιο αυτό κάθε ανάμειξη τρίτου -και ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα- δαιμονοποιείται, ενώ κάθε απόπειρα αντιμετώπισης της μνημειακής κληρονομιάς ως μιας εν δυνάμει πηγής βιώσιμης κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης εκλαμβάνεται ως ιεροσυλία και βεβήλωση των εθνικών ιερών και οσίων. Είναι ιδιαίτερα λυπηρό που η σκληρά δοκιμαζόμενη στις αρχές του νέου αιώνα Ελλάδα στερείται έτσι εν δυνάμει πλουτοπαραγωγικούς πόρους, κυρίως όμως παιδευτικούς και κοινωνικούς, που θα μπορούσαν να συμβάλλουν καθοριστικά στη διαμόρφωση προτύπων και στην ανάκτηση αξιών, που τόσο έχει ανάγκη η κλυδωνιζόμενη κοινωνία»
Το γεγονός ότι εκποιεί το ίδιο το ΥΠΠΟΑ δια νόμου πολιτιστικά αγαθά, δείχνει πολιτισμική φτώχεια. Τελικά πόσο οκνηροί έχουμε γίνει στο πνεύμα; Ποιος έχει κληρονομήσει και σε ποιόν ανήκει η πολιτιστική κληρονομιά στην ελλάδα; Σε κανέναν δεν ανήκει ως ιδιοκτησία. Ανήκουν σε όσους τα επισκέπτονται, τα θαυμάζουν, τα φροντίζουν, τα μελετούν, ανήκουν σε όλους εμάς, γιατί απλά είναι το αληθινό τμήμα της ιστορίας μας και οι φερόμενοι κρατικοί συνιδιοκτήτες οφείλουν να τα σέβονται και να μας σέβονται!
Πολιτισμός, τέχνη, γράμματα…κατάντησαν αθέατο μήνυμα που ποτέ δεν φτάνει στον παραλήπτη. Που είναι η προώθηση του πολισμού και της εκπαίδευσης που θα φέρουν την πνευματική ανάπτυξη; Ποιο σύστημα αξιών και ποιες παραδόσεις οδηγούν να «ξανασυστηθούμε»;
Η πολιτιστική φτώχεια δίνεται σε ισχυρές δόσεις μια και το προεδρικό διάταγμα έρχεται να υποβαθμίσει και τα πτυχία των καλλιτεχνών. «επικοινωνιακή τακτική παραπληροφόρησης, συναντήσεις για εμάς χωρίς εμάς και καμία δέσμευση για τίποτα» καταγγέλλει ο Πρόεδρος του ΣΕΗ , Σπύρος Μπιμπίλας με την Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως να αρνείται να κλείσει οποιοδήποτε ραντεβού με τους εκπροσώπους των καλλιτεχνών.
«Η επικοινωνιακή ομοβροντία από εκπροσώπους της Κυβέρνησης δεν μας πτοεί και δεν μας μπερδεύει. Είναι προφανές, πως το θεσμικό κενό που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις δημιούργησαν, από εδώ και πέρα καλύπτεται βίαια και με κρατική εντολή υποβαθμίζοντας εργασιακά και ηθικά όλους τους καλλιτέχνες»
Δηλώντας ότι δεν θα μετακινηθούν από τις διεκδικήσεις τους, κάνουν σαφές ότι απαιτούν:
- Άμεση απόσυρση του ΠΔ/2022, τουλάχιστον για τις καλλιτεχνικές ειδικότητες
- (έως την ίδρυση ανώτατης βαθμίδας) Εξομοίωση λόγω αντικειμενικής ιδιαιτερότητας με ΤΕ καθολικά για θέσεις στο δημόσιο και κλάδος ΤΕ για ΟΛΟΥΣ τους αποφοίτους καλλιτεχνικών σχολείων και ωδείων
- Ίδρυση ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
- Οριστική λύση στο ζήτημα των διπλωμάτων από το 2003 έως και την ίδρυση του Πανεπιστημίου
Όσο λοιπόν τα καλλιτεχνικά σωματεία θα διαμαρτύρονται, η ομοσπονδία θεάματος Ακροάματος, οι σπουδαστές των Ανώτερων Καλλιτεχνικών Σχολών, οι μαθητές και οι καθηγητές των καλλιτεχνικών σχολείων θα συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις, ας αφουγκραστούμε την αγανάκτηση των καλλιτεχνών μέσα από τα λόγια του ηθοποιού Γιώργου Τσορτέκη .« Οι ηθοποιοί δεν τυγχάνουν της αξιοπρέπειας και του σεβασμού του έργου που παράγουν…Αυτό δεν είναι άδικο μόνο προς εμάς, είναι άδικο για τον ίδιο τον πολιτισμό, ο οποίος καταρρέει, μη έχοντας την παραμικρή φροντίδα».
