«Το «ΖΕΥΣ» έγραψε ιστορία, έγινε ήδη σύμβολο»
Της Ζέτας Φλισκανοπούλου
Ατίθασος, ιδεολόγος, επαναστάτης αλλά ταυτόχρονα ρομαντικός και αθεράπευτα ονειροπόλος. Ο Αλέξης Κοντηβέης, ο σχεδιαστής του ελληνικού F-16 ZEΥΣ και του Τα-6Α Τexan «Δαίδαλος» της Πολεμικής Αεροπορίας, μας μιλά για την ιστορία δημιουργίας του διάκοσμου που έγινε viral και βραβεύθηκε, για την επιτυχημένη επαγγελματική του πορεία, την ιδιαίτερη σχέση του με τον ανθυποσμηναγό Δημήτρη Παλάσση στέλεχος της Πολεμικής Αεροπορίας ,αλλά και για την πορεία ζωής του που καθόρισε αυτό που είναι.
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας από επιλογή, με άφησε να περιμένω ένα χρόνο για την συνέντευξη μας. Αυτός όμως ο ισχυρός δεσμός ανάμεσα μας, μου επέτρεψε να ανακατέψω την τράπουλα της ζωής του, να κόψει και να μοιράσω… για να πω για μια ακόμα φορά με βεβαιότητα ότι η ηθική του και η δύναμη του, ποτέ δεν τον άφησαν να χάσει επαφή με το βαθύτερο είναι του.
Παθιασμένος, ταλαντούχος, επαγγελματίας αλλά πάνω απ’ όλα πατέρας δυο υπέροχων γιών, διδάσκει φιλότιμο και αξιοπρέπεια με την στάση ζωής του.
-Αναδρομή στο παρελθόν… πολλά χρόνια πίσω, φοιτητής στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών ΤΕ της Πάτρας, τότε που οι καθηγητές σου είχαν πολλά όνειρα για σένα. Θεωρείς ότι με τα επαγγελματικά σου βήματα, εκπλήρωσες τα δικά τους μεγαλεπήβολα σχέδια ή έστω τα δικά σου θέλω;
Αν θες να μιλήσουμε ειλικρινά, τότε η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ. Όχι δεν εκπλήρωσα το όνειρο μου ειδικά στα επαγγελματικά μου σχέδια. Και δεν ήταν τίποτα άλλο από το να ασχοληθώ με την αεροπορική ιδέα εξαρχής. Όμως μπορεί να μην ακολούθησα το επάγγελμα του Μηχανολόγου, αλλά εκείνο της διαφήμισης και των γραφικών τεχνών, πιστεύω ότι τα κατάφερα σε πολύ καλό βαθμό όπως έδειξε η πορεία μου μετά από τόσα χρόνια. Και ναι σίγουρα κάποιοι καθηγητές που είχαν πιστέψει σε μένα θα ήταν τώρα αρκετά περήφανοι.
-Άφηνες πάντα την ζωή να σε οδηγεί και ταξίδευες χωρίς όρια. Όταν αποφάσισες σε τόσο νεαρή ηλικία να δημιουργήσεις την δική σου διαφημιστική εταιρεία στην Πάτρα, που δημιούργησε σπουδαία brand names,ήσουν έτοιμος για αυτή την αλλαγή στην ζωή σου;
Με πας πολύ πίσω. Προσπαθώ να θυμηθώ. Θυμάμαι λοιπόν, πόσο ξαφνικά ανακάλυψα ένα κρυμμένο ταλέντο. Όχι μόνο στο να δημιουργώ εικόνες αλλά και να δίνω ιδέες. Βέβαια υπήρξε στιγμή στην αρχή, που ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Αλλά λίγο η επιμονή λίγο ο ερχομός κάποιων σημαντικών προσώπων και φίλων στη ζωή, έδωσαν το κατάλληλο boost θα έλεγα να εκτοξευτώ. Οι αλλαγές ήταν σίγουρα θεαματικές σίγουρα κανείς δεν έλεγε όχι σε αυτό το φανταχτερό κόσμο της διαφήμισης. Όπως όλα όμως…υπήρξε και το ανάλογο τίμημα και αποτέλεσε και την αιτία να ρίξω την αυλαία σε αυτή την φρενήρη κούρσα εξέλιξης.
–Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο πιο έντονα;
Τη λάμψη. Εκείνη τη λάμψη που σε έκανε να πετάς με αστείρευτη ενέργεια και ρυθμούς. Λειτουργούσε θα έλεγα ως ναρκωτικό και όσο ανέβαινες τόσο γινόταν και πιο έντονη.
-Το 2004 σηματοδότησε ριζικές αλλαγές στην ζωή σου. Μια σοβαρή ασθένεια, άλλαξε όλη την κοσμοθεωρία σου. Σε οδήγησε να επιστρέψεις στην Μυτιλήνη, τον τόπο καταγωγής σου. Πόσο πόνεσε, τον αυτοδημιούργητο Αλέξη ,αυτή η αλλαγή;
Πολύ. Πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο να υποχρεώνεσαι να αφήσεις πίσω ό,τι έχτισες με πολύ κόπο, ρίσκο και χρήμα. Από την άλλη έπρεπε να μη δείξεις αχαριστία και να ευχαριστείς το Θεό που σε άφησε να συνεχίσεις να ζεις. Δύσκολο ,πολύ δύσκολο και λίγοι είναι σε θέση να καταλάβουν. Η μόνη λύση ήταν να αποδεχθείς την νέα τάξη συνθηκών στη ζωή σου και να βρεις τρόπο να αρέσεις στον εαυτό σου με νέα πράγματα, νέες προκλήσεις και σχέδια… λιγότερα μεγαλεπήβολα βέβαια!!!
-Είχαν μεγαλύτερη σημασία τα θέλω σου ή ο αγώνας σου για ζωή; Μήπως τελικά η ζωή έγινε το θέλω σου;
Σε πρώτη φάση ΝΑΙ. Σαν τη ζωή δεν υπάρχει κάτι σπουδαιότερο και σημαντικότερο. Και σίγουρα, σε αυτό το σταυροδρόμι συνειδητοποιείς ότι δεν αξίζει να στεναχωριέσαι για τίποτα διότι όλα στη ζωή είναι απλά…μια στιγμή και μόνο. Αρκετή να κλείσει η να ανοίξει την ύπαρξη μας.
-Αναγεννήθηκες από τις στάχτες σου. Η ΤΑΧΥΤΥΠΟΣ Ο.Ε ήταν το νέο επιχειρηματικό σου βήμα, ταυτόχρονα όμως δεν ξέχασες ποτέ τις μεγάλες σου αγάπες…Μήπως τότε συνειδητοποίησες ότι όσα αγαπάς έπρεπε να δώσουν φως στη ζωή σου;
Έπρεπε να συνεχίσω με κάτι κοντά στις γνώσεις μου και εμπειρία ,έστω και με λιγότερες προσδοκίες. Βλέπεις ,υπήρχε και το θέμα της επιβίωσης πλέον σε ένα κλειστό μέρος, νησί, χωρίς ιδιαίτερες ευκαιρίες για μεγάλα σχέδια και ανάπτυξη. Στο δεύτερο σκέλος ,θα απαντήσω όχι. Το ζητούμενο ήταν η δημιουργία οικογένειας, και η συντήρηση.
-Φανατικός λάτρης της αεροπορικής ιδέας και του στατικού μοντελισμού …σχεδίασες το ελληνικό F16-ZEYS και ΤΑ-6 Α Texan «ΔΑΙΔΑΛΟΣ». Έφερες τον μοντελισμό στην οργάνωση «Ηλιαχτίδα» προσφέροντας χαρά, χαμόγελο κα δίνοντας νόημα στις ζωές των προσφυγόπουλων. Τελικά τα κατάφερες καλά;
Πιστεύω πως ναι. Ναι τα κατάφερα όπως έδειξε η πορεία και η αγάπη, τα χαμόγελα και η αναγνώριση που ακολούθησαν μετέπειτα. Τόσο τα project του Ζευς και Δαίδαλου ,όσο και η ενασχόλησή μου με τα παιδιά, ήταν καταλυτικά.
–F-16 Ζευς. Ποιό Πυθαγόρειο θεώρημα έλυσες ώστε με μικρό κόστος και μια γρήγορη παράδοση να δημιουργήσεις και να κάνεις την ιδέα σου εφαρμόσιμη;
Όντως Πυθαγόρειο τελικά!!! Βέβαια στην αρχή δεν ήξερες αν θα πετύχει η συνταγή ,γιατί έπρεπε να σκεφτώ «λαϊκά» και όχι καλλιτεχνικά! Το σύστημα των εξισώσεων συμπεριλάμβανε πολλές παραμέτρους χωρίς συνάφεια μεταξύ τους. Από το πώς θα πρέπει να αγγίξει το λαϊκό αίσθημα ενός απλού θεατή ,ακόμα και μη λάτρη της αεροπορίας ,μέχρι και το πώς θα γράψει το βίντεο κατά την διάρκεια της επίδειξης. Συν επιπλέον οι περιορισμοί από τεχνικής άποψης, ασφάλεια κτλ.
-Πόσα « Athens Flying week» παρακολούθησες για να μπορέσεις να βρεις, πώς πρέπει να σχεδιάσεις το F-16;
1 ζωντανό και δεκάδες βίντεο. Και φυσικά ώρες ατελείωτης μελέτης.
-Ξέρω ότι αυτό που ήθελες ήταν το σχέδιο σου πάνω στο F-16 να είναι ορατό στον κόσμο, στα ύψη που εκτελεί, να «γράφει» κατά την διάρκεια της εκτέλεσης του προγράμματος και να αφυπνίζει το λαϊκό αίσθημα εκ του αποτελέσματος, τα κατάφερες;
Μετά από 7 χρόνια, και κρίνοντας ότι έχει κατακτήσει να αποτελεί Σύμβολο πλέον….ΝΑΙ. Τα κατάφερα (και εδώ πρέπει να πω τα καταφέραμε ,διότι η συμβολή του συνεργάτη μου Δημήτρη Παλάσση ήταν και θα ναι πάντα καταλυτική.)
-Πώς ένιωσες όταν είδες το σχέδιο σου να παίρνει «φτερά» και να ταξιδεύει στους αιθέρες ;
Σαν νέα μαμά που πρωτοαντικρίζει το παιδί που κυοφορούσε μέσα της επί 9 μήνες!!!
-Πόσο δύσκολο ήταν η δυναμική διαδικασία υλοποίησης σχεδίου να έχει την ικανότητα προσαρμογής στο πραγματικό αεροσκάφος;
Με 25 χρόνια εμπειρίας στη σχεδίαση και εφαρμοσμένες γραφικές τέχνες…ήταν δύσκολη ,όχι σε βαθμό που να με τρομάξει. Είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου αλλά και σε όλους τους συνεργάτες που πλαισίωσαν το Team.
-Η πιο μεγάλη σου αγωνία ήταν μέχρι την παρουσίαση του αεροσκάφους στην ηγεσία, τους πιλότους ή το κοινό που αγαπά την Πολεμική Αεροπορία;
H ηγεσία και οι Ιπτάμενοι, ήδη είχαν εικόνα κατά την διάρκεια των δειγμάτων και σχεδιασμού. Και η στήριξή τους απίστευτά θερμή. Η αγωνία ήταν πλέον μόνο για το κοινό. Υπήρξαν πολλά παραδείγματα από το παρελθόν που ανάλογες προσπάθειες καρατομήθηκαν από την άποψη του ευρύ κοινού.
-Πιστεύεις ότι προσθέτουν «πόντους» στην διεθνή εικόνα τα αεροσκάφη επίδειξης της Πολεμικής Αεροπορίας;
Αυτή τη στιγμή η ΠΑ είναι στις πρώτες θέσεις των καλύτερων στο κόσμο. Ναι ,σίγουρα προσθέτουν πόντους…διότι ο ανταγωνισμός πλέον στα DEMO SHOW είναι μεγάλος και πλέον θεσμός.
-Πως ήταν όλο αυτό το διάστημα η σχέση και η συνεργασία σου με τον ανθυποσμηναγό Δημήτρη Παλάσση, στέλεχος της Πολεμικής Αεροπορίας;
Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με τον Δημήτρη. Στο ZEYS ήταν βέβαια η πιο σημαντική στιγμή μας ,όσο και πέρυσι με τον ΔΑΙΔΑΛΟ. Όταν όμως συνεργάζονται δύο άνθρωποι σαν ένας μηχανισμός ,ο καθένας παθιασμένος με τον τομέα του, επαγγελματίες και ταλαντούχοι, τότε οι πιθανότητες είναι πάντα υπέρ του σωστού αποτελέσματος. Χωρίς συνεργασία τίποτα δεν υλοποιείται ,τίποτα δεν σχεδιάζεται.
-Γνωρίζοντας σε, ξέρω ότι καμιά διάκριση δεν θα αντικαθιστούσε όσα έζησες με τα παιδιά του 340 και τους πιλότους. Κάνω λάθος;
Όχι δεν κάνεις λάθος. Η εμπειρία με αυτούς τους Ανθρώπους (με Α κεφαλαίο) ήταν κάτι που δεν φτάνει ολόκληρος τόμος να γράψεις!!!
-Η Πολεμική μας Αεροπορία δίνει το παρόν ,όχι μόνο βάση ικανοτήτων αλλά και ήθους. Το διαπίστωσες αυτό, σε αυτή την βαθιά και ουσιαστική σχέση μαζί τους;
Ναι. Ισχύει.
-Η απονομή του βραβείου «Best Livery” στο Air Tattoo της Αγγλίας το 2015 με την ομάδα ΖΕΥΣ ήταν μια δικαίωση του κόπου σας;
Το Zeus, ειδικά μετά την πρωτιά της χώρας μας στο RIAT 2015, ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά. Ήδη έγραψε ιστορία ,ήδη έγινε σύμβολο. Και αυτό δεν μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα. Επομένως, ήταν μεγάλη δικαίωση αλλά και τιμή.
-Νιώθεις ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται με το «Δαίδαλο» μετά το βραβείο «Spitfide Award 2019» στη διεθνή στρατιωτική έκθεση « Royal International Air Tattoo 2019» στο FairFord;
Θα δείξει…και το εύχομαι!!!
-Όσο υπάρχουν οι ομάδες Αεροπορικών Επιδείξεων αλλά και οι μεγάλες εκδηλώσεις αεροπορικού ενδιαφέροντος ,όπως τα διάσημα « Tiger Meet» events των Πολεμικών Αεροποριών, τόσο θα υπάρχουν ιδέες και σχέδια;
Προτάσεις υπάρχουν. Νέο έτοιμο σχέδιο για τον επόμενο ZEYS υπάρχει, όλα θέλουν όμως την απαραίτητη κινητοποίηση. Για τα υπόλοιπα αποφάσισα να μην συμμετάσχω.
Τι δίνει έμπνευση για ένα σχέδιο; Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από το νέο σχέδιο του Τ-6?
H έμπνευση δεν είναι κάτι που το που επιθυμείς, το παραγγέλνεις και σου έρχεται όποτε και όταν θέλουμε. Όμως, αν προσθέσεις την αγάπη, το πάθος, γνώση και την εμπειρία ,σαφώς διευκολύνεται η δημιουργία. Το κύριο συστατικό είναι πάντα να σε εξιτάρει η πρόκληση. Η έμπνευση τώρα για τον «Δαίδαλο» προήλθε με μια ιδέα για κάτι πιο λιτό συγκριτικά με τον ZEYS, λιγότερα χρώματα, αλλά εξίσου εντυπωσιακό ,τόσο σε στάση ,όσο και εν πτήση πάντα με γνώμονα την Ιστορία (δλδ Κρήτη, Δαίδαλος) αλλά και την Οπτική κατά την διάρκεια εκτέλεσης του προγράμματος του. Όπως έγινε και με τον Ζευς, μελετήθηκαν πολλές φορές τα παλαιότερα βίντεο του demo του, εντοπίσαμε τις γωνίες που πρέπει να είναι περισσότερο ορατές και τι πρέπει να κυριαρχεί και τι όχι. Πάντα λαμβάνοντας υπόψη το εφικτό ,από πλευράς υλοποίησης και παραγωγής. Και σίγουρα δεν είναι εύκολο ,αν δεν έχεις εμπειρία και γνώσεις. Λίγο να ξεφύγεις, τα φτερά της δημιουργίας κόβονται
-Τελικά μήπως η αλήθεια είναι ότι θα ήθελες να ήσουν πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας;
Νομίζω ότι ήδη απάντησα στην πρώτη σου ερώτηση!!! Χαχαχα
–Πάμε και σε κάτι άλλο…σε αυτό που δεν ξεκόλλησες ποτέ, τον στατικό μοντελισμό. Τελικά είναι ακριβό χόμπι ή ποιοτική ψυχαγωγία;
Δεν είναι ακριβό χόμπι. Το ψάρεμα και το κυνήγι είναι πολύ ακριβότερα. Όπως όλα τα χόμπι ,έτσι κι αυτό σε γεμίζει με ενέργεια, γνώσεις και ικανοποίηση. Κι αν το επιζητήσεις, σου προσφέρει και αναγνώριση… Όπως και να έχει πάντως είναι χόμπυ δεξιοτήτων και θέλει πολύ διάβασμα!!
-Αεροπλάνα, τανκς, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, πλοία… ποια μοντέλα είναι πρώτα στην καρδιά σου;
Τι ερώτηση είναι αυτή; Χαχα. Βρες το μόνη σου!!! Δεν είναι δύσκολο!!!
-Πιστεύεις ότι τα παιδιά της «Ηλιαχτίδας» ,αυτά τα πονεμένα προσφυγόπουλα ,βρήκαν την αφοσίωση που έπρεπε για να απομονωθούν από το πρόβλημα τους και να βρουν χαρά μέσα από τα μαθήματα μοντελισμού που τους προσφέρεις;
Όταν έριξα την ιδέα..δεν ήξερα καν αν θα βρει ανταπόκριση, ενδιαφέρον ή αποδοχή. Δεν είναι κάτι που στις χώρες τους είναι συνηθισμένο η γνώριμο. Όμως με την πρώτη επαφή και γνωριμία που έκαναν μαζί τα παιδιά, αντίκρισα κάτι που δεν το βλέπεις σε αυτά τα μικρά προσωπάκια!! ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΨΥΧΗΣ.
Και ναι…αυτό με έκανε να ασχοληθώ, να δημιουργήσω και να βοηθήσω ακόμα πιο πολύ!
– Έχεις σκεφτεί να πραγματοποιήσεις μια μικρής κλίμακας έκθεση με τα έργα τους;
Ήδη το συζητάμε με την ηγεσία της Ηλιαχτίδας που το στηρίζει κιόλας το θέμα υπέροχα και σοβαρά μαζί! Θα γίνει πιστεύω!
-Έχοντας δυο υπέροχους γιούς που τους έχεις αφιερωθεί απόλυτα και έχοντας μια υπέροχη σχέση μαζί τους, σ’ αυτό το ταξίδι σου μέχρι σήμερα επαγγελματικό και προσωπικό, τι θα ήθελες να τους πεις να κρατήσουν;
Φιλότιμο και αξιοπρέπεια!
-Νιώθεις ότι τους έχεις κάνει υπερήφανους με την στάση ζωής σου;
Αυτό μόνο εκείνοι μπορούν να το απαντήσουν και σίγουρα όχι τώρα. Μεγαλώνοντας κι άλλο θα είναι σε θέση να κρίνουν, να ζυγίσουν και συμπεράνουν αντικειμενικά την πορεία του μπαμπά τους. Προσωπικά πιστεύω σε μεγάλο βαθμό όχι απόλυτα βέβαια..θα με θυμούνται με όμορφες σκέψεις!
-Με ποια «φτερά» πέταξες ως εδώ, για να μας κάνεις να κοιτάξουμε ψηλά και να αναγνωρίσουμε αυτό που είσαι και την προσφορά σου στην ζωή;
Της επιμονής και υπομονής με αρκετή δόση ονείρου!
-Και τώρα οι δυό μας, σε μια «συνωμοσία» διαρκείας… «Γλάρος Ιωνάθαν» Richard Bach , επιμονή στο όνειρο, δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα ότι ο λόγος για να μάθει να πετά, είναι απλά να βρίσκει φαγητό, όπως τον προέτρεπαν οι υπόλοιποι γλάροι του σμήνους. Συνεχίζεις να «πετάς» για την χαρά του πετάγματος;
Αθεράπευτα και το ξέρεις!
-Ένιωσες ποτέ ότι έχασες τον δρόμο σου, ακολουθώντας τυφλά αυτό που σου έλεγαν;
Πολλές. Και πολλές φορές το μετάνιωσα και κατηγόρησα τον εαυτό μου για αδυναμία.!
-Και τώρα… μετά από τόσες ώρες «πτήσης», επιμένεις στο όνειρο της ελευθερίας;
Στην κατάκτηση της θες να πεις… αν ήταν όνειρο δεν θα ήμουν ελεύθερος!!
-Τίτλοι τέλους ή αρχής; Πόσοι μπορούμε να είμαστε εν δυνάμει σαν τον γλάρο Ιωνάθαν; Το φινάλε δικό σου…
Απόσπασμα του βιβλίου
… Ο Ιωνάθαν Γλάρος πέρασε τις υπόλοιπες του μέρες μόνος, αλλά πέταξε μακριά, πιο μακριά από τους Πέρα Βράχους. Ήταν θλιμμένος ,όχι από μοναξιά, αλλά γιατί οι γλάροι αρνήθηκαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε αρνήθηκαν ν ‘ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν. Κάθε μέρα μάθαινε περισσότερα. Έμαθε πως μια βουτιά μπορούσε να τον βοηθήσει να ανακαλύψει τα σπάνια και νόστιμα ψάρια που κολυμπούσαν κοπαδιαστά δέκα πόδια κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού: δε χρειαζόταν πια ψαρόβαρκες και μπαγιάτικο ψωμί για να επιζήσει. Έμαθε να κοιμάται στον αέρα, ακολουθώντας νυχτερινή πορεία πάνω στο θαλασσινό αγέρι και καλύπτοντας εκατό μίλια απ το ηλιοβασίλεμα ως τα ξημερώματα. Με τον ίδιο εσωτερικό του έλεγχο, πετούσε μες από βαριά θαλασσινή ομίχλη κι ανέβαινε ακόμα πιο ψηλά στον αστραφτερό καθαρό ουρανό… ενώ την ίδια ώρα όλοι οι άλλοι γλάροι στέκονταν στη στεριά μέσα στην καταχνιά και τη βροχή. Έμαθε να πετάει με τους αψηλούς ανέμους βαθιά πάνω απ τη στεριά, να βρίσκει εκεί για να τραφεί νόστιμα έντομα. Ό,τι είχε κάποτε ελπίσει να προσφέρει στο Σμήνος το κέρδιζε τώρα μόνο για τον εαυτό του έμαθε να πετάει, και δε μετάνιωσε για το τίμημα που χρειάστηκε να πληρώσει. Ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος ανακάλυψε πως η πλήξη κι ο φόβος κι ο θυμός είναι η αιτία που η ζωή ενός γλάρου είναι τόσο σύντομη, κι όταν αυτά χάθηκαν από τη σκέψη του, έζησε μια πραγματικά μακριά κι ευχάριστη ζωή.”
