Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Η Φιλοζωία απαιτεί θυσίες και ξεβόλεμα, θέλει ανθρώπους με καλή θέληση και όρεξη. Η «φιλοζωική» δεν είναι μια φανταστική υπηρεσία που πιθανόν έχει λύσεις για τα πάντα. Είναι οι άνθρωποι που την απαρτίζουν, οι άνθρωποι που μοιράζονται ουσιαστικά τον χρόνο τους μεταξύ δουλειάς, αδέσποτων-δεσποζόμενων ζώων και φίλων.
Η Ελισάβετ Μιμικέλλη είναι ένας από αυτούς τους συνειδητοποιημένα «φιλόζωους ανθρώπους» γύρω μας που δεν σπαταλά απλά πολύτιμο χρόνο αλλά αφιερώνει ψυχή , χωρίς να έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Η καθαρή της σκέψη, η ντομπροσύνη της και ο σεβασμός της στα ζώα είναι αρκετοί λόγοι για να μας πείσει για ότι πρεσβεύει.
Μέλος του φιλοζωικού Συλλόγου ΣΠΑΖ και της ομάδας εθελοντών για τα αδέσποτα ζώα του Δήμου Αλίμου μας μιλά για τα κακώς κείμενα ενός νόμου που απλά δεν εφαρμόζεται, για το παράνομο εκτροφείο ζώων του Μαραθώνα όπου ο ιδιοκτήτης τιμωρήθηκε με 16 μήνες φυλάκιση και 6.000 χρηματικό πρόστιμο, για τον σημαντικό ρόλο των τοπικών εθελοντών κάθε Δήμου και την διαφωνία της για τις πολυδιαφημισμένες ΜΚΟ που εμπλέκονται σε διάφορους Δήμους και αμείβονται για να προσφέρουν υπηρεσία, για τα συγκινητικά περιστατικά υιοθεσίας και τις πολύτιμες και σημαντικές «Ημέρες Υιοθεσίας Σκύλων».
Μας μιλά για το υγιές φιλοζωικό κίνημα, που βοηθάει πάντα και παντού, αποδεικνύοντας ότι ο ρόλος του δεν είναι να είναι μόνο φιλοζωικός όπως πολλοί πιστεύουν αλλά και φιλανθρωπικός. Αγκαλιά με την Φίμπη, τον Φοίβο, τις δυο τεμπελόγατες της και τον φιλοξενούμενο προς υιοθεσία Άλφι απλά μας χαμογελά και μας εκμυστηρεύεται: «Η φιλοζωία μου δίνει προσωπική ώθηση σε μια δύσκολη εποχή»
-Υπάρχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές και νοοτροπίες ανθρώπων που δεν συνάδουν με την έννοια της φιλοζωίας και την γνησιότητα της. Η συνειδητή επιλογή κατοικίδιου ράτσας αντί για αδέσποτου, η κατάχρηση εξουσίας με βίαιη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα από ιδιοκτήτες που δίνουν εντολές και εξουσιάζουν ένα ζώο, είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που δείχνουν ότι κάποιοι αντιλαμβάνονται την φιλοζωία με λάθος τρόπο;
Νομίζω ότι η φιλοζωία είναι η πιο χρησιμοποιημένη λέξη. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται και εντελώς λάθος. Έχει καταντήσει κάτι σαν το ψεύτικο συγγνώμη.
Φιλόζωο πχ θεωρεί τον εαυτό του κάποιος που μαζεύει ένα σωρό σκύλους ή γάτες και τους κλείνει σε ένα διαμέρισμα ή σε ένα χωράφι ή σε ένα “καταφύγιο”.
Φιλόζωο θεωρεί τον εαυτό του κάποιος που βγαίνει στο δρόμο και σκορπάει φασολάκια και πατάτες στα αδέσποτα.
Φιλόζωος θεωρείται και εκείνος που απέκτησε ένα ζώο και επειδή πλέον δεν έχει χρόνο το έχει μόνιμα στο μπαλκόνι, φιλόζωο θεωρεί τον εαυτό και αυτός που ζευγάρωσε την σκύλα του διότι ήθελε να νοιώσει το αίσθημα της μητρότητας και τώρα ψάχνει τι θα κάνει τα 9 κουτάβια που έκανε.
Όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους φιλόζωους.
Σε ότι αφορά την συνειδητή επιλογή ράτσας αντί για αδέσποτου θα σου πω ότι δεν είμαι αντίθετη. Εάν κάποιος θέλει μία συγκεκριμένη φυλή διότι έχει διαβάσει για αυτήν και έχει επισκεφθεί κάποιον νόμιμο εκτροφέα της και έχει σκεφτεί και αποφασίσει ότι αυτή η φυλή με τα χαρακτηριστικά της του κάνει και μπορεί να της προσφέρει όλα όσα χρειάζεται δεν θα τον κατηγορήσω. Αυτά όμως τα πληρώνεις πολλά λεφτά.
Θα τον κατηγορήσω όταν θα την αγοράσει τελικά από αγγελία στο internet ή θα την παραγγείλει από κάποια από τα γνωστά pet shop. Αυτά τα ζώα είναι προϊόν βασανιστηρίων και φυλακισμένων μανάδων. Είναι άρρωστα και όταν εκδηλώσουν τις αρρώστιες καταλήγουν στο δρόμο καθώς δίνονται χωρίς χαρτιά και χωρίς ηλεκτρονική σήμανση.
Αν θα μπορούσα να δώσω έναν σύντομο ορισμό στη φιλοζωία θα έλεγα ότι φιλόζωος είναι αυτός που σέβεται τα ζώα. Αυτό.
Φιλόζωος είναι αυτός που σέβεται τα ζώα
-H διακήρυξη των Δικαιωμάτων των ζώων που υπογράφτηκε στο Παρίσι το 1978 αναφέρει στα άρθρα της μεταξύ άλλων ότι «όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στην ζωή και στην δυνατότητα ύπαρξης», «κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του» και πως η «η εγκατάλειψη του θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική». Τα δικαιώματα των ζώων πρέπει να κατοχυρώνονται από νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα των ανθρώπων. Γιατί ως χώρα μας πήρε τόσο χρόνια να το καταλάβουμε;
Έχουμε μόλις αλλάξει δεκαετία, προσωπικά μπήκα στην 4η της ζωής μου και πραγματικά δεν βλέπω να έχει καταλάβει κανείς τίποτα. Στην Ελλάδα υπάρχει νομοθεσία όμως στην πράξη είναι πολύ δύσκολη η εφαρμογή της και ουσιαστικά δεν εφαρμόζεται.
Το κακό νομίζω ότι ξεκινάει από την παιδική ηλικία, “φάε το φαγητό σου, θα έρθει ο σκύλος, ο λύκος κ.ο.κ.” Παίρνουμε κουτάβι, το κουτάβι κάνει ζημιές, ο μπαμπάς το πάει στο χωριό, στον παππού κ.ο.κ. Δεν κάθεται να ασχοληθεί κανείς, δεν κάθεται κανείς να μάθει τι ανάγκες έχει ένας σκύλος ή/και μία γάτα διότι είναι πάρα πολύ εύκολο να εγκαταλείψεις το ζώο σου και δεν θα τιμωρηθείς ποτέ.
-Kάποια στιγμή υπήρξε ανάρτηση σου που έλεγε: «Με σαρκαστική διάθεση-το ανέκδοτο της ημέρας» και είχε ανακοίνωση «Κάθε πολίτης που αντιλαμβάνεται κακοποίηση, βασανισμό, βάναυση μεταχείριση και οποιαδήποτε πράξη βίας σε βάρος ζώου, έχει την δυνατότητα να καταγγείλει το περιστατικό στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής, τις Κτηνιατρικές υπηρεσίες της αρμόδιας Νομαρχίας και στην οικεία Εισαγγελία». Κατά την γνώμη σου πρόκειται για ένα σποτ- ανέκδοτο της Ελληνικής Αστυνομίας;
Η αστυνομία πρέπει να πει τι πρέπει να πει. Προσωπικά δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο σύστημα, από την αστυνομία μέχρι τα δικαστήρια, σε ότι αφορά την κακοποίηση των ζώων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που με στοιχειώνει (και παράλληλα μου δίνει κάθε μέρα δύναμη) είναι το παράνομο εκτροφείο στον Μαραθώνα απ’ όπου πήρα τη δική μου σκύλα. Κατασχέθηκαν 41 σκυλιά σε άθλια κατάσταση, πολλά νωρίτερα είχαν βρεθεί νεκρά, αποκεφαλισμένα, ο ίδιος παραδέχτηκε στο δικαστήριο ότι δηλητηρίασε άλλα 200 και τιμωρήθηκε με 16 μήνες φυλάκιση με αναστολή και 6000 ευρώ χρηματικό πρόστιμο. Αυτά τα 41 σκυλιά στοίχισαν στο σωματείο της Ηλιούπολης στο οποίο ήμουν εθελόντρια τότε από τουλάχιστον 150 ευρώ το ένα (εξετάσεις αίματος, αποπαρασιτώσεις, στειρώσεις, κάποια ήθελαν μέχρι και χειρουργεία) οπότε αυτά μόνο είναι περίπου 6000 ευρώ.
Ο τύπος, διότι δεν μιλάμε για άνθρωπο, έβγαζε τουλάχιστον 400-500 ευρώ από το κάθε κουτάβι, από 4 κουτάβια επί 2 φορές το χρόνο επί πολλά χρόνια. Μιλάμε για πάρα πολλά λεφτά μαύρα.
Ξέρω επίσης από πρώτο χέρι καθώς καθημερινά γίνομαι αποδεκτής πολλών τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων ότι όταν κάποιος θα πάρει την αστυνομία για να καταγγείλει κάποιο περιστατικό η αστυνομία θα τον παραπέμψει στη “φιλοζωική“. Η “φιλοζωική” είναι μια ευρεία και γενική έννοια που καλύπτει μια φανταστική υπηρεσία που όλοι νομίζουν ότι υπάρχει. Δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο οι εθελοντές. Δεν κόβονται, παρά μόνο ελαχίστων εξαιρέσεων, τα πρόστιμα, δεν γίνονται έλεγχοι για μικροτσίπ. Καταλαβαίνω και κατανοώ ότι η αστυνομία έχει πολλά προβλήματα αλλά είναι η δουλειά της και στη δουλειά του ο καθένας οφείλει να είναι συνεπής διότι για αυτό πληρώνεται. Οι συγκεκριμένοι πληρώνονται από μένα κιόλας. Αν δεν τα κάνουν ας μην τα διαφημίζουν.
-Από την δράση σου σε φιλοζωικές οργανώσεις ποια είναι τα πιο ακραία περιστατικά που έχετε αντιμετωπίσει;
Δύσκολη ερώτηση. Έχω μονολογήσει πολλές φορές θεωρώντας ότι αυτό που βλέπω τη συγκεκριμένη στιγμή είναι τραγικό για να έρθει ένα νέο περιστατικό έναν ή δύο μήνες αργότερα να μου αποδείξει ότι δεν έχει τέλος αυτό το κακό.
Σίγουρα η φρικτή κακοποίηση και ο εγκλεισμός και θάνατος πολλών ζώων στο παράνομο εκτροφείο του Μαραθώνα ήταν κάτι ακραίο.
Ακραίο ήταν ένα περιστατικό στο οποίο πήγα να δω έναν σκύλο που ζητούσαν να τους βοηθήσουμε να τον στειρώσουν και έπεσα σε ένα πολύ δύσκολο περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας. Η μητέρα μου ζήτησε βοήθεια για την κόρη της την οποία 6 μηνών έγκυος την έδερνε πολύ άσχημα ο άντρας της. Της είπα με αρκετά απότομο τρόπο “τι περιμένεις; να στην σκοτώσει;” και τα πράγματα έμειναν εκεί. Αρκετούς μήνες αργότερα με πήρε τηλέφωνο να με ευχαριστήσει καθώς ο “ωμός” τρόπος με τον οποίον της το είπα την αφύπνισε και έπεισε την κόρη της να τον αφήσει και να πάει στην αστυνομία να ζητήσει βοήθεια.
Τελευταίο ακραίο ήταν η εύρεση μίας δεσποζόμενης σκυλίτσας στη Γλυφάδα 17 ετών σε κατάσταση απίσχνασης, ζυγίζοντας μόλις 10 κιλά αντί για τουλάχιστον 18. “Έτρωγε”, είπαν οι “δικοί” της. Η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης, η σκυλίτσα προφανώς και δεν θα ζει σε 4-5 χρόνια που θα γίνει το δικαστήριο.
-Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που έρχεστε αντιμέτωποι;
Οι λάθος υιοθεσίες, οι υιοθεσίες χωρίς σκέψη, τα δεκάδες χαμένα δεσποζόμενα ζώα κάθε μέρα που δεν έχουν μικροτσίπ και μας τρώνε πολύ ενέργεια και χρόνο. Η έλλειψη εθελοντών και η αδιαφορία μεγάλης μερίδας ανθρώπων για την κατάσταση των αδέσποτων και των δεσποζόμενων γύρω μας.
-Πόσο ικανοποιημένοι νιώθετε όταν βλέπετε ένα ζώο να υιοθετείτε;
Μπορεί να είναι χιλιοειπωμένο και κοινό αλλά πραγματικά δεν περιγράφεται. Ειδικά για αυτά τα οποία έχεις βρει ρημαγμένα, άρρωστα, φοβικά με καμία εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Όσο πιο «χαλασμένο» τόσο πιο μεγάλη η συγκίνηση.
-Υπάρχει κάποιο περιστατικό υιοθεσίας που σας έχει συγκινήσει;
Το καθένα έχει το δικό του βαθμό συγκίνησης. Σίγουρα κάποια που έχω φιλοξενήσει με συγκινούν περισσότερα διότι τα έζησα από λίγο πιο κοντά. Επέλεξα ζώα με μεγάλα θέματα/προβλήματα, αυτά είχαν ανάγκη. Κάποια από αυτά ήταν μια σκυλίτσα με δυο σπασμένα πόδια η οποία έκανε πολλά χειρουργεία αποκατάστασης και μια καταπληκτική τσοπάνα που βρέθηκε πολύ άρρωστη και σχεδόν ετοιμοθάνατη και έφτασε να λάμψει και να γίνει ένα πανέμορφο πλάσμα.
– H φιλοζωία εκτός από το γεγονός ότι απαιτεί χρόνο και αφοσίωση είναι ένα ακριβό «σπορ»;
Το να βοηθάς, εξήγησα νωρίτερα περί “φιλοζωίας” απαιτεί θυσίες και ξεβόλεμα, όπως συνηθίζω να το λέω. Σίγουρα δεν είναι φτηνό σπορ αλλά ο καθένας μπορεί να προσφέρει μέχρι εκεί που αντέχει η τσέπη του. Υπάρχει δουλειά που πρέπει να γίνει έξω στο δρόμο, δουλειά από υπολογιστή όπως προώθηση αγγελιών, δουλειά που αφορά τηλέφωνα, δουλειά που αφορά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο. Καλή θέληση και όρεξη να υπάρχει και όλα γίνονται.
-O φιλοζωικός Σύλλογος ΣΠΑΖ (Σύλλογος προστασίας αδέσποτων ζώων) ,δίνει το στίγμα του όταν λέει «Σε αυτό το Σωματείο, είμαστε αληθινοί/ κάνουμε λάθη, ζητάμε συγνώμη/δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες, περνάμε καλά/ δίνουμε αγκαλιές, συγχωρούμε/είμαστε υπομονετικοί, είμαστε ζωντανοί, αγαπάμε.»
Αυτό ήταν το «κλείσιμο» του 2019, ένα κείμενο που ήταν γραμμένο πίσω από την πόρτα του σπιτιού της τελευταίας υιοθεσίας του 2019. Η Άννα, μια καταπληκτική μαμά η οποία μεγαλώνει σχεδόν μόνη της δυο καταπληκτικά αγόρια υιοθέτησε έναν σκυλάκο 6 χρόνων που είχε επιστραφεί δύο φορές από υιοθεσία επειδή πολύ απλά δεν τον ήθελαν άλλο. Ήταν κάτι το οποίο μου έδωσε προσωπικά πολύ μεγάλη ώθηση σε μία αρκετά δύσκολη εποχή.
-Βλέπουμε συνεχώς από τους Δήμους εξαγγελίες και κονδύλια. Οι Δήμοι Αλίμου και Γλυφάδας είναι κοντά στα φιλοζωικά σωματεία ουσιαστικά; O Δήμος Αλίμου στο πρόγραμμα του μιλούσε για 35.000 ευρώ που έχει δαπανήσει για σίτιση αδέσποτων και 70.000 για να λειτουργήσει πρόγραμμα μέριμνας και ιατρικής φροντίδας για τα αδέσποτα. Μιλούσε για ηλεκτρονική σήμανση σε αδέσποτα, τα τέσσερα πάρκα σκύλων κλπ. Αυτές είναι ουσιαστικές κινήσεις και τελικά βοηθούν τα Σωματεία;
Και οι δύο δήμοι είναι πολύ κοντά στα σωματεία, ναι. Δεν ξέρω τι κάνει ο δήμος Αλίμου, δεν θέλω να ανακατεύομαι διότι διαφωνώ κάθετα και το εκφράσει και πολλές φορές δημόσια με την ενασχόληση/εμπλοκή κάποιων νεοφερμένων ΜΚΟ. Θεωρώ ότι τα αδέσποτα διαχειρίζονται ιδανικά όταν υπάρχει άμεση συνεργασία του δήμου με τους τοπικούς εθελοντές οι οποίοι είναι και κάτοικοι και γνωρίζουν από πρώτο χέρι την κατάσταση και όχι από πολυδιαφημισμένες ΜΚΟ που εμπλέκονται σε διάφορους δήμους και αμείβονται για να προσφέρουν υπηρεσίες.
Δεν ξέρω τι έχει δαπανήσει, ξέρω ότι το μεγαλύτερο βάρος το φέρει η κυρία Μουτσάτσου, μια γυναίκα ένα φιλοζωικό σωματείο μόνη της. Έχουμε διαφωνήσει πολλές φορές και έχουμε συνεργαστεί πολλές περισσότερες και είναι ένας άνθρωπος για τον οποίο τρέφω μεγάλο σεβασμό διότι προσφέρει έργο χωρίς φανφάρες και διαφημίσεις. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ένας σκύλος γύρω στα 20 κιλά χρειάζεται περίπου 250-300γρ τροφής την ημέρα. Αυτό, για μία καλή τροφή σημαίνει 0,60 ευρώ την ημέρα επι 365 ημέρες μας κάνει 220 ευρώ περίπου το χρόνο. Περισσότερα για έναν σκύλο πιο μεγάλο, σε αυτά μετά προσθέτουμε αποπαρασιτώσεις, εμβόλια, θεραπείες. Τα νούμερα βγαίνουν.
Το πρόβλημα των αδέσποτων ξεκινάει από τα δεσποζόμενα. Όποιος άνθρωπος γνωρίζει δύο πράγματα για την κατάσταση στην Ελλάδα δεν γίνεται να μην το καταλαβαίνει αυτό. Το σημερινό δεσποζόμενο το οποίο δεν φέρει ηλεκτρονική σήμανση (μικροτσίπ) είναι αυριανό αδέσποτο. Η ηλεκτρονική σήμανση πρέπει να κυνηγηθεί στα δεσποζόμενα. Ο κάθε ιδιοκτήτης πρέπει να έχει μικροτσίπ στο ζώο του και πρέπει το ζώο να είναι καταχωρημένο σε βάση δεδομένων που πρέπει να έχει ο κάθε δήμος Αυτό δεν το έχει σχεδόν κανένας δήμος διότι κανένας δήμος δεν θέλει να γίνει κακός μάλλον. Κακός = χάνω ψηφοφόρους. Όλα μεγάλο σεβασμό διότι προσφέρει έργο χωρίς φανφάρες και διαφημίσεις. Αυτό που μπορώ αυτά τα αδήλωτα λοιπόν δεσποζόμενα είναι αυριανά αδέσποτα. Ναι, να τοποθετούνται μικροτσίπ και στα αδέσποτα, καθώς γίνεται και η γνωστή μετακίνηση αδέσποτων όταν ενοχλούν κάποιους αλλά το πιο σημαντικό είναι η υποχρέωση του μικροτσίπ στα δεσποζόμενα με τον έλεγχο και την επιβολή προστίμων όπου δεν υπάρχουν.
Είμαι εντελώς αντίθετη στα σκυλοπάρκα. Τα ζώα αποκτούν ή/και υιοθετούν άσχημες συμπεριφορές, γίνονται τσακωμοί και φυσικά είναι το νέο μέρος όπου μπορείς να εγκαταλείψεις ένα ζώο. Δεν ζούμε στην Νέα Υόρκη, υπάρχουν χώροι παντού για βόλτα με τον σκύλο μας, δεν μπορείς να περιμένεις, ακόμα και αν το δεις εκπαιδευτικά, ότι θα αφήνεις τον σκύλο σου σε ένα πάρκο να κάνει ότι θέλει αλλά όταν θέλεις εσύ θα σε ακούει και θα συνεργάζεται μαζί σου. Μιλάμε για σκύλο και όχι ρομπότ. Το να τρέχει αλλόφρων γύρω γύρω κυνηγώντας πχ κάποιο άλλο δεν βλέπω τι μπορεί να προσφέρει μπροστά σε έναν μισάωρο περίπατο μαζί μας κατά τη διάρκεια του οποίου χτίζεται μια σχέση και μία συνεργασία.
– Σε όσους υποστηρίζουν το χιλιοειπωμένο, ότι η φιλοζωία έγινε μόδα και σπαταλούνται χρήματα για ζωάκια ενώ κάποια παιδιά πεινάνε, τι θα απαντούσες;
Μίας και το ανέφερα νωρίτερα, θα πω ότι ο δικός μου ο χρόνος που σπαταλήθηκε για τα ζώα άλλαξε τη ζωή μιας γυναίκας που έτρωγε χρόνια ξύλο. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Έχει τύχει πολλές φορές να βοηθήσουμε ζώα και να βοηθήσουμε και τους ανθρώπους τους. Άνθρωποι έχουν βρει δουλειές, έχουν μαζευτεί χιλιάδες φορές πράγματα για άπορους και άστεγους. Το υγιές φιλοζωικό κίνημα είναι πολύ δυνατό και βοηθάει πάντα και παντού. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι συμβαίνει και το αντίστροφο καθώς υπάρχει μία αρκετά μεγάλη απαξίωση για τα ζώα από ανθρώπους που ονομάζονται “φιλάνθρωποι“.
-Αυτή την περίοδο πολύς λόγος έχει γίνει και για τις ανακοινώσεις της vegan κοινότητας που υποστηρίζει ότι φιλοζωία και κρεατοφαγία δεν πάνε μαζί. Μήπως τελικά ως κοινωνία είμαστε μπερδεμένη;
Σε όλη την κοινωνία μας, σε όλον τον πλανήτη μας υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Έτσι προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί vegan. Οι καλοί για μένα είναι αυτοί που σου δείχνουν ότι υπάρχει και αυτός ο τρόπος ζωής και αυτός ο τρόπος διατροφής ας πούμε. Οι κακοί είναι οι φανατισμένοι που γίνονται μισάνθρωποι, μιλάνε και αναφέρονται στους υπόλοιπους που τρώνε κρέας ως «πτωματοφάγους». Θεωρώ ότι τέτοιες ακρότητες δεν οδηγούν πουθενά και ότι αν κάνουν κάτι αυτό είναι το να οδηγούν στην απομόνωση τέτοια άτομα. Όταν έχουμε μεγαλώσει όλοι από παιδιά με το κρέας βασικό μέρος της διατροφής μας είναι δύσκολο και θέλει γενιές να αλλάξει αυτό. Και όλα τα υπόλοιπα ζωικά. Ο κόσμος αλλάζει με ενημέρωση όχι με φανατισμό. Αν είναι κάτι απλό που μπορώ να πω πάνω σε αυτό είναι ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, όπως εγώ, που βοηθούν σκύλους και γάτες. Αντίστοιχα υπάρχουν κάποιοι vegan που βοηθούν ή δεν σκοτώνουν κανένα ζώο αλλά ουσιαστικά και πρακτικά δεν βοηθούν σκύλους και γάτες. Είναι πολύπλοκο.
-Tα τελευταία χρόνια διοργανώνονται και «Γιορτές Υιοθεσίας Σκύλου» αυτή είναι μια δράση που έχει απήχηση;
Ναι, ναι, ναι και το στηρίζω και θέλω να το κάνω όσο πιο συχνά γίνεται και έχουμε δώσει για υιοθεσία σε καταπληκτικές οικογένειες ζώα μετά από γνωριμία σε τέτοιες εκδηλώσεις. Ένας σκύλος έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες υιοθεσίας όταν θα τον δει κάποιος από κοντά σε ένα ήρεμο περιβάλλον και όχι στον χαμό μιας πανσιόν ή ενός καταφύγιου ή σε μια φωτογραφία στην οθόνη ενός υπολογιστή ή κινητού. Στον ΣΠΑΖ τις ονομάζουμε “Ημέρες Υιοθεσίας”, προσωπικά το “γιορτή” δεν μου αρέσει, πρέπει ο κόσμος να το αντιμετωπίζει ως κάτι σοβαρό.
–Αν ρωτούσα πόσους τετράποδους φίλους έχετε σπίτι σας ,τι απάντηση θα έπαιρνα.
Έχω τη Φίμπη, τη μούσα μου και την πηγή έμπνευσής μου (την σκυλίτσα μου από το παράνομο εκτροφείο) ετών 13-14 περίπου (δεν γνωρίζουμε ακριβώς)
και τον Φοίβο, ένα ρατσάτο αγορασμένο από κάποιον που δεν είχε συνειδητοποιήσει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός σκύλου πριν 16 χρόνια ( έκλεισε τα 16 τα Χριστούγεννα που μόλις πέρασαν). Αυτά είναι τα παππούδια μου.
Έχω και δυο τεμπελόγατες δικές μου και έναν φιλοξενούμενο προς υιοθεσία τον Άλφι, που είχε βρεθεί με διαλυμένο πόδι στη Γλυφάδα, χειρουργήθηκε αρκετές φορές και πλέον είναι μια χαρά!
-Γιατί θα συμβουλεύατε κάποιον να μπει στην διαδικασία να υιοθετήσει ένα αδέσποτο από το να αγοράσει;
Γιατί πολύ απλά υπάρχει τερααααστια έτοιμη ποικιλία. Στην Ελλάδα υπάρχουν αυτήν την στιγμή περίπου 3.000.000 αδέσποτα. Υπάρχουν κάποιοι που μιλούν για 2.000.000 υπάρχουν κάποιοι που μιλούν για κοντά στα 4.000.000. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν πάρα πάρα πολλά σχεδόν καθαρόαιμα, δεν μπορούμε να μιλάμε για καθαροαιμία όταν δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα πιστοποιητικά, οπότε υπάρχουν πολλά σκυλιά αλλά και γάτες με χαρακτηριστικά που φέρνουν πολύ στα χαρακτηριστικά των καθαρόαιμων φυλών.
-Τι είναι το «Discover Dogs», εικονική υιοθεσία μέσω δωρεάς ή κάτι άλλο;
Το Discover Dogs είναι μια έκθεση που γίνεται κάθε 2 χρόνια περίπου και καλύπτει τα πάντα γύρω από τον σκύλο. Τη διοργανώνει ο κ. Βασίλης Γουλιέλμος, ένας άνθρωπος που προσωπικά γνωρίζω πολλά χρόνια, ένας άνθρωπος που δίνει πάντα δωρεάν συμμετοχή στα φιλοζωικά σωματεία. Μπορεί ο επισκέπτης να βρει από πετ σοπ μέχρι σχολές εκπαίδευσης και από σκύλους ράτσας μέχρι “φάτσας”. Επίσης μπορεί να ακούσει πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες από όλους τους κλάδους που αφορούν τα σκύλους, από κτηνιάτρους μέχρι απλούς εθελοντές.
Η εικονική υιοθεσία είναι η υιοθεσία των εξόδων ή μέρος των εξόδων ενός αδέσποτου που φροντίζεται από κάποιο σωματείο .Άνθρωποι που δεν μπορούν να υιοθετήσουν για τον οποιοδήποτε λόγο, δεν έχουν πχ χρόνο για βόλτες καθώς δουλεύουν πολλές ώρες ή ταξιδεύουν πολύ, προσφέρουν κάθε μήνα ένα ποσό σαν να το είχαν εκείνοι το ζώο. Δυστυχώς ενώ στο εξωτερικό αυτό είναι πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα όσο και αν το προωθήσαμε δεν είδαμε ανταπόκριση.
-Είστε υπέρ η κατά στην ανάρτηση βίντεο και φωτογραφιών κακοποίησης ζώων από φιλόζωους. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτή είναι μια εντελώς λάθος τακτική;
Κατά, κατά, κατά χωρίς καμία αμφιβολία. Πιστεύω ξεκάθαρα ότι η βία φέρνει βία και πολλές φορές δίνει και ιδέες σε διεστραμμένους ανθρώπους. Προσωπικά, καλώς ή κακώς δεν ξέρω, έχω επιλέξει όσοι κοινοποιούν τέτοιες εικόνες και βίντεο να μην εμφανίζονται στο χρονολόγιο μου.
-Μεγάλος ντόρος έγινε τελευταία με μια παίκτρια του παιχνιδιού «Μy style Rocks», που αποφάσισε στα πλαίσια του concept που είχε επιλέξει, να βγει με ένα μπεζ κορμάκι για να διαμαρτυρηθεί για την κακοποίηση των ζώων, κάποιοι θεώρησαν ότι χρησιμοποίησε την φιλοζωία προκειμένου να βγει «γυμνή» στις κάμερες και έτσι αποδυναμώθηκε η πραγματική ανάγκη του να καταδικάζονται τέτοια φαινόμενα. ¨Έχεις άποψη για αυτό:;
Ειλικρινά δεν έχω άποψη διότι ειλικρινά δεν το βλέπω. Ο χρόνος μου είναι η δουλειά μου, τα ζώα μου, το fb για τις αγγελίες και τις προωθήσεις και μετά η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Ειλικρινά δεν βλέπω τηλεόραση, δεν έχω καν στο δωμάτιο μου και όταν είμαι σπίτι κάνω άλλα πράγματα .Θα πω ότι είπα και για τους vegan, δεν νομίζω ότι οι ακρότητες οδηγούν πουθενά. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τη δική μας κοινωνία.
