Ντροπή σας! Ξεχάσατε να « μεγαλώσετε» τον άνθρωπο μέσα σας.

Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου

Με το φιλότιμο και το αίσθημα του δικαίου οργανώσαμε τη ζωή μας. Με την αλληλεγγύη, τη σωφροσύνη και τη δικαιοσύνη. Την αγάπη για τον άνθρωπο μας δίδαξαν οι γονείς μας.

Τέρατα, αδίστακτα και σκληρά, πεθαίνουν άνθρωποι δίπλα μας. Έχει σημασία αν είναι εμβολιασμένοι ή ανεμβολίαστοι; Τελικά η αρετή να είσαι άνθρωπος είναι κληρονομική, χάρισμα θεού ή κάποιοι την έχουν στο αίμα τους; Ελάτε διχαστείτε, συγκρουστείτε και άλλο, μπορείτε… Από πότε αποφασίσατε να συγκρουστεί το άψογο δικό σας « καλό» με το απόλυτο δικό τους «κακό»; Ψυχολογικά προκατειλημμένοι, εμπαθείς στρατευμένοι και εξαναγκασμένοι βάλτε τέλος στην ανθρώπινη κατρακύλα.

O υποκινούμενος δημοσιογραφικός λόγος των αντιφάσεων δημιούργησε τον διχασμό και εσείς, τηλεθεατές- θύματα του, τον ενισχύετε. Ένα λαϊκό τηλεοπτικό δικαστήριο κάθε μέρα στις οθόνες μας. Δημοσιογράφοι, παρουσιαστές, πανελίστες, με το μαστίγιο στο χέρι να «χτυπάνε» τον τηλεοπτικό αέρα και να έχουν άποψη για όλα. Ξεχάσατε να αγαπάτε. Η αγάπη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, είναι σεβασμός, ενσυναίσθηση, είναι αναγνώριση, θετικότητα, να εμπιστεύεσαι.

Αυτή η υγειονομική κρίση αντί να μας ενώσει και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε περισσότερα κοινά απ΄ όσα διαφέρουμε, έκανε το ακριβώς αντίθετο.” Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της εκλαΐκευσης της ψυχολογίας, οφείλουμε να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας και πως συνδέεται με τον άλλο άνθρωπο.”

Ατομισμός, έλλειψη εμπιστοσύνης και σύνδεσης με τον συνάνθρωπο. Συνεχίστε να το παίζετε ότι όλα είναι καλά αλλά στο τέλος της ημέρας όταν μένετε μόνοι, όταν το βράδυ το κενό σας χτυπάει την πόρτα, θυμηθείτε ότι μόνο η αγάπη για τον συνάνθρωπο σας, μπορεί να γεμίσει την άδεια σας ζωή.