Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου που βρίσκεται στο μέσο του νομού Έβρου σε έκταση 428.000 στρ, από τα οποία τα 72.900 στρ. είναι αυστηρά προστατευόμενη ζώνη, φιλοξενούσε 360-400 είδη φυτών, από τα οποία 25 είδη ήταν ορχιδέες , 29 είδη φυτών τελούσαν υπό καθεστώς προστασίας, καθώς και ένα σπάνιο είδος Αγριομηλιάς με πολύ περιορισμένη εξάπλωση,104 είδη πεταλούδων, 13 είδη αμφιβίων, 29 είδη ερπετών,65 είδη θηλαστικών, εκ των οποίων 24 νυχτερίδες.
Τώρα πια καμένα τα 44.356 στρέμματα, καμένο το 80% του Εθνικού Πάρκου.
Το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς ήταν μια από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. ΄Ηταν μια από τις πρώτες περιοχές στην Ελλάδα που τέθηκαν σε καθεστώς προστασίας, καθώς συμβίωναν και ευδοκιμούσαν πολλά είδη της χλωρίδας και της πανίδας της Βαλκανικής χερσονήσου, της Ευρώπης και της Ασίας. Ήταν ένα από τα λίγα καταφύγια σπάνιων αρπακτικών πουλιών σε όλη την Ευρώπη. Ήταν το Πάρκο που βρισκόταν ο μοναδικός αναπαραγόμενος πληθυσμός Μαυρογύπα στα Βαλκάνια.
Ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου κοινωφελούς χαρακτήρα και τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής με κύριο σκοπό την προστασία, διαχείριση και ανάδειξη του Εθνικού Πάρκου-Δάσους, επιτελώντας συντονιστικό ρόλο στις δραστηριότητες των τοπικών αρμόδιων φορέων που σχετίζονται με την προστασία, διαχείριση και τουριστική του ανάδειξη.
Όταν έχει καεί το 80% του Εθνικού Πάρκου Δαδιά και διαβάζουμε την δήλωση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργου Αμυρά, ότι : «Η αποκατάσταση της βιοποικιλότητας και του φυσικού κεφαλαίου στο Δάσος της Δαδιάς αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για το ΥΠΕΝ και γι’ αυτό άλλωστε συνεργαζόμαστε στενά με τις τοπικές αρχές και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Οι περιοχές του Εθνικού Πάρκου που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές οριοθετούνται, χαρτογραφούνται και μελετώνται εξονυχιστικά ώστε να εφαρμοστούν άμεσα τα απαραίτητα διαχειριστικά μέτρα αποκατάστασης», μόνο θλίψη μπορούμε να νιώσουμε για αυτούς που δεν έκαναν τίποτα να το προστατεύσουν και τώρα θα κάνουν τα πάντα για την αποκατάσταση της καμένης γης.
«Του άξιζε κάτι παραπάνω αυτού του πάρκου και όλων των υπόλοιπων Εθνικών Πάρκων μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας».(Δώρα Σκαρτσή υπεύθυνη του τοπικού γραφείου Θράκης του WWF Ελλάς και μέλος της Εταιρίας Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης)
Το μαγευτικό Δάσος Δαδιά και μαζί τα φυσικά περιβάλλοντα που αποτελούν την ιστορία της Ελλάδας πέθαναν και κανείς δεν έχει ζητήσει ακόμα μια συγνώμη. Η μελλοντική ζωή μας καταστράφηκε μια και εξαρτάται πλήρως από το γεγονός ότι δεν ήμασταν σε θέση να προστατεύσουμε το δάσος, τα φυτά και τα ζώα που είναι πια υπό εξαφάνιση.
Δεν θα φορέσουμε μαύρα, δεν θα μνημονεύσουμε τα δέντρα που πέθαναν, γιατί απλά αν έπρεπε να θρηνήσουμε τα δέντρα που πέθαναν μια ζωή δεν θα μας έφτανε.
Μαύρη και τραχεία πεύκη, διάφορα είδη βελανιδιάς, σφενδάμια και κατά μήκος των ρεμάτων και των ποταμών ιτιές, λεύκες και πλατάνια. Πλούσιοι θαμνότοποι, αγριολούλουδα, φουντουκιές κά. Τα δέντρα βουβά, πέθαναν όρθια γιατί κανείς δεν τα προστάτευσε. Ποιος θα κλάψει για τα οικοσυστήματα που πέθαναν;
Στη φυτική νευροβιολογία οι επιστήμονες τονίζουν ότι τα δέντρα αισθάνονται και είναι φορές που είναι χαρούμενα και άλλες κραυγάζουν από πόνο.
Μοιράζονται μια εξελιγμένη σιωπηλή γλώσσα:
επικοινωνούν σύνθετες πληροφορίες μέσω οσμών,
γεύσεων και ηλεκτρικών ερεθισμάτων
μέσα από τεράστιο μυκηλιακό, νευρολογικό δίκτυο
που ενώνει τα δέντρα μέσα από τις ρίζες τους.
και άλλες φορές κραυγάζουν από πόνο.
Το επιτελικό κράτος και οι άριστοι αυτού προσέλαβαν αστυνομικούς και όχι πυροσβέστες, πριμοδότησαν τα ΜΜΕ και όχι τα δασαρχεία και έριξαν απλά το ανάθεμα στην κλιματική αλλαγή. Καμιά ευθύνη, καμιά συγνώμη, καμιά ευθιξία, καθόλου τσίπα.
Δεν θρηνήσαμε ανθρώπους, τους 19 μετανάστες τους ξεπετάξαμε με μια απλή αναφορά λες και δεν ήταν άνθρωποι, θα θρηνήσουμε για τα δέντρα και τα ζώα;
Ποιος θα κλάψει για τα οικοσυστήματα που πέθαναν;
Ζώα πέθαναν,
Τέσσερα είδη γυπών της Ευρώπης, ο μαυρόγυπας, το όρνιο, ο γυπαετός και ο ασπροπάρης – κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού, έχασαν το σπίτι τους.
Βασιλαετοί και θαλασσαετοί είναι δύο ακόμα από τα είδη προς εξαφάνιση που έχουν καταγραφεί στο Δάσος της Δαδιάς.
Γεράκια, φιδαετοί, αετογερακίνες, χρυσαετοί, σταυραετοί αλλά και χαλκοκουρούνες, μεσοτσικλιτάρες, λιοστριτσίδες, δρυομυγοχάφτες και ο παρδαλοκεφαλάς, είναι μερικά από τα 219 συνολικά είδη πτηνών του δάσους.
Λύκοι, τσακάλια, ζαρκάδια, καφέ αρκούδες, βίδρες, σκίουροι, αγριογούρουνα, αλεπούδες, ασβοί, είναι μερικά από τα 48 είδη θηλαστικών που ζούσαν εκεί.
Ας κοιταχτούμε, ας ξαναγνωριστούμε και όλοι μαζί ας καταλάβουμε επιτέλους ότι , η ευημερία μας εξαρτάται από τις προσπάθειες προστασίας και ανάπτυξης της βιοποικιλότητας.
Η ικανότητα των οικοσυστημάτων να διατηρούν τη διαδικασία υποστήριξης της ζωής είναι απαραίτητη για ένα υγιές περιβάλλον.
Όσοι λοιπόν μας στέρησαν αυτή την δυνατότητα οφείλουν απλά να λογοδοτήσουν.
