Στην φανταστική Δημοκρατία της Αγκουρίας είμαστε Μπανανία
Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου
Ξυπνάω και καλωσορίζω τη νέα εβδομάδα, αφού πρώτα κοιτάω στο λεξικό την ετυμολογία της λέξης «εχθρός». Διαβάζω λοιπόν ότι εχθρός μεταξύ άλλων είναι ο αντίπαλος, δηλαδή αυτός που επιχειρεί με πολεμικά μέσα να πετύχει στόχο που δεν είναι επιθυμητός από άλλους. Εχθρός είναι αυτός που προσπαθεί να βλάψει άλλους ή να τους εμποδίσει από το να επιτύχουν κάποιο σκοπό, αυτός που ενεργεί από μίσος για άλλον, που κάνει κινήσεις που θα έχουν αρνητικές συνέπειες για το υποκείμενο του μίσους του.
Μια πρωινή βόλτα στο σούπερ μάρκετ, με κάνει να αρχίσω να ψάχνω λοιπόν αγωνιωδώς να βρω ποιός είναι ο νούμερο ένας εχθρός των καταναλωτών και δεν αργώ να τον ανακαλύψω. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ η ακρίβεια παραμένει ο βασικός εχθρός όλων μας. Την τελευταία τριετία η αύξηση των τιμών των τροφίμων ανήλθε σε 28,5%. Από τον Μάρτη στον Απρίλη καταγράφηκαν αυξήσεις τιμών στο αρνί και κατσίκι ύψους 6,4%, στα νωπά λαχανικά 2,1%, στο ψωμί 1,2%, στο χοιρινό 1,7%, στον καφέ 3,4%.
Εντελώς αιφνιδιαστικά, μου έρχονται στο μυαλό το έργο του Χένρικ Ίψεν «Ο εχθρός του λαού» και τα εκ νέου θεμελιώδη ερωτήματα γύρω από την ηθική, τη δικαιοσύνη, την πολιτική βούληση, τα όρια ανοχής και αντοχής μας και τη στάση μας όταν η αλήθεια χειραγωγείται. Σκέφτομαι την επιρροή των ισχυρών συμφερόντων, την ισχύ της παραπληροφόρησης και της πολιτικής σκοπιμότητας.
Νιώθω την ανάγκη, όχι μόνο να ανατρέξω σε παλαιότερη δήλωση του Πρωθυπουργού μας Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και να σταθώ σε στάση προσοχής.
Γιατί τί μας είπε και δεν το εμπεδώσαμε;
«Η Ελλάδα δεν είναι Μπανανία και ο πληθωρισμός της απληστίας δεν μπορεί να είναι ανεκτός». Σαφέστατα μια βαρύγδουπη Πρωθυπουργική δήλωση, που ακολουθήθηκε από την έμμεση παραδοχή ότι οι ανατιμήσεις σε βασικά προϊόντα δεν είναι αποτέλεσμα του «εισαγόμενου πληθωρισμού», που εδώ και δυο χρόνια τουλάχιστον επικαλείται για τις τιμές στα ράφια.
«Απαράδεκτο φαινόμενο αντίστοιχα προϊόντα πολυεθνικών να πωλούνται πολύ ακριβότερα στην Ελλάδα απ’ ότι σε άλλες χώρες της Ευρώπης» άλλη μια διαπίστωση από Πρωθυπουργό της μη Μπανανίας, που προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτό που δεν κατάφερε δυο χρόνια τώρα με το επιτελείο του, θα το καταφέρει τώρα με νέα κυβερνητικά μέτρα για την ακρίβεια, δηλώνοντας «έτοιμοι για τις συνθήκες καθαρότερων τιμών», που θα αντιμετωπίσουν μάλιστα και χρόνιες στρεβλώσεις.
Κάπου εδώ να θυμίσουμε ότι είμαστε Μπανανία για πολλούς και ουσιαστικούς λόγους. Δεν λειτουργούν σωστά ούτε οι θεσμοί, ούτε οι κρατικοί μηχανισμοί. Έχουμε μια οικονομία κρατικού καπιταλισμού, όπου η χώρα λειτουργεί ως εμπορική επιχείρηση για αποκλειστικό όφελος της κυβέρνησης και οι συμπαιγνίες μεταξύ κράτους και ευνοημένων οικονομικών μονοπωλίων καλά κρατούν. Η αυστηρά παγιωμένη κοινωνική διαστρωμάτωση, εργατική τάξη ενάντια στην κυβερνώσα πλουτοκρατία μόνο Μπανανία αποδεικνύει ότι είμαστε. Όποιος έχει διαβάσει το πρώτο έργο του Ο. Χένρι που αποτελεί μια σατιρική απεικόνιση της ζωής σε μια φανταστική μπανανία της Κεντρικής Αμερικής, ένα ψηφιδωτό αποτελούμενο από αποικιακές κατεργαριές, τροπικά τερτίπια και κάλπικα ανδραγαθήματα θα καταλάβει ότι στη φανταστική Δημοκρατία της Αγκουρίας που ζούμε, μόνο Δημοκρατία της Μπανανίας μπορούμε να έχουμε.
