600true dots bottomright 100true false 800none
  • 6000 fade false 60 bottom 30 https://www.alimoslive.gr/odigos-polis/di-athens-clinic
    Slide3 
  • 5000 fade false 60 bottom 30 https://www.alimoslive.gr/probalete-thn-epixeirhsh-sas-sto-alimoslivegr
    Slide3 
  • 1000 random false 60 bottom 30
    Slide2

Γράφει η Ζέτα Φλισκανοπούλου

«Όλοι είμαστε «επιβάτες» στην ίδια ταχεία ενός εκτροχιασμένου και τυχοδιωκτικού κράτους που δεν διστάζει να ξεπουλάει ακόμη και ζωές για εισιτήρια. Σε αυτή την χώρα εμείς πασχίζουμε, να ζήσουμε, να εργαστούμε, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και τι παίρνουμε πίσω; Ένα κλειστό φέρετρο και ένα χαρτί που απλώς γράφει: βίαιος θάνατος. Πλήρης απανθράκωση. Ούτε μια τελευταία αγκαλιά και ένα φιλί αποχωρισμού δεν καταφέραμε να δώσουμε.»

Ο Παύλος Ασλανίδης ο πατέρας του 27χρονου Δημήτρη μαζί με την Μαρία Καρυστιανού μητέρα της 20χρονης Μάρθης ,έχοντας στην τεράστια  αγκαλιά  τους άλλους 55 γονείς, έφτασαν στο  Στρασβούργο,      ύψωσαν το ανάστημα τους και τα λόγια τους αντήχησαν στις αίθουσες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Δικαιοσύνη για τις 57 ψυχές των Τεμπών αναζητούν ένα χρόνο τώρα. Δικαιοσύνη που δεν μπόρεσαν να βρουν σ΄ένα κράτος που δεν σέβεται τους πολίτες του, τους περιγελά και τους μειώνει. Έπρεπε να φτάσουν στην αίθουσα της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για να ζητήσουν το αυτονόητο, να λάμψει η αλήθεια για το έγκλημα των Τεμπών και η δικαστική εξουσία να επιτελέσει ανεμπόδιστα το χρέος της .

Έπρεπε να φτάσουν στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να  ζητήσουν να βρεθούν και να δικαστούν οι υπαίτιοι για αυτό το κρατικό έγκλημα, όπου κανένα σύστημα ασφαλείας δεν λειτουργούσε στο κύριο μέσο μαζικής μετακίνησης της χώρας και το Υπ. Μεταφορών απλά επέτρεπε τη λειτουργία του.

Απόκρυψη, συγκάλυψη, εξαπάτηση, εμπαιγμός, αυτή ήταν η κυβερνητική στάση. «Παραβιάζοντας όλα τα διεθνή πρωτόκολλα, παραγκώνισαν τους δικαστικούς λειτουργούς και προχώρησαν σε πλήρη αλλοίωση του χώρου. Απέκρυψαν και συγκάλυψαν κάθε στοιχείο που θα οδηγούσε εμάς και τους Έλληνες πολίτες στην αλήθεια και τους ένοχους στη Δικαιοσύνη…το μπάζωμα πρέπει να είναι η ταχύτερη κρατική δράση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Τολμήστε για λίγο να νιώσετε το μέγεθος του εμπαιγμού και της εξαπάτησης» λέει προς όλους η Μαρία Καρυστιανού.

Δυο γονείς θυμάτων, δυο ενεργοί πολίτες που φωνάζουν για το αυτονόητο και σηκώνουν την Ελλάδα στις πλάτες τους. Ενεργοί πολίτες που ζητούν να τιμωρηθούν οι ένοχοι «που σκότωσαν με τη διαφθορά και την απραξία τους» τα παιδιά τους, τα παιδιά  και το μέλλον της Ελλάδας.

Μέχρι την στιγμή που γραφόταν το άρθρο, 641.237 συνάνθρωποι μας είχαν υποστηρίξει με την ψήφο τους την πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού,  απαιτώντας  από την βουλή, την έναρξη των διαδικασιών, για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, όταν προκύπτει πολιτική ευθύνη πολιτικών προσώπων.

Πολιτική ευθύνη και δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη, αυτή η δικαστική λειτουργία η οποία είναι τμήμα της κρατικής δράσης. Αδικία και ανομία, δομικό στοιχείο του πολιτικού και  κοινωνικού συστήματος, εντός του οποίου το αίσθημα έλλειψης δικαιοσύνης είναι πια διάχυτο.

Δεν μπορεί λοιπόν ο χρόνος απονομής Δικαιοσύνης να θεωρείται μια αυθαίρετη απαίτηση., όπως τονίζει και η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα «Αποτελεί αναγκαίο στοιχείο του δικαιώματος της δίκαιης δίκης, όπως απαιτεί η ΕΣΔΑ και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα είναι ένα υπαρκτό σοβαρό πρόβλημα και η αλήθεια αυτή έχει ειπωθεί επανειλημμένα».

Η δικαιοσύνη είναι αρετή, η αρετή ορίζεται ως η δεξιότητα της ψυχής για σοφία και δικαιοσύνη, είναι η ενότητα εσωτερικής υπεροχής και εξωτερικής αποδοχής. Η Δικαιοσύνη, όπως γράφει στο βιβλίο της «Το ευάλωτο σώμα της δικαιοσύνης» η  δικαστικός, συγγραφέας και πολιτικός Ρούλα Κακλαμανάκη, «αποτελεί θεμελιακή έννοια της φιλοσοφίας και της πολιτικής, αλλά είναι και μια ηθική αξία η οποία καλύπτει όλες σχεδόν τις πλευρές της ατομικής και κοινωνικής ζωής… «Το …ευάλωτο σύμπαν της Δικαιοσύνης με την τόση δύναμη κα τις ακόμα μεγαλύτερες αδυναμίες εφόσον το αποτελούν άνθρωποι που ακόμα και ενδεδυμένοι τη θεσμική τήβεννο δεν  παύουν να ισορροπούν, ή και το αντίθετο, πάνω στις προσωπικές τους αδυναμίες.»

Για την Ρούλα Κακλαμανάκη η κοινωνική δικαιοσύνη  αποτελούσε μια από τις βασικότερες εκφάνσεις του ηθικού μεγέθους της δικαιοσύνης  την οποία πρέσβευε. Προσπαθούσε να αποδείξει στα δύσπιστα μαύρα κοστούμια, όπως είχε γράψει η  φίλη της δημοσιογράφος και συγγραφέας Ελένη Χουζούρη, ένα χρόνο μετά τον θάνατο της  «ότι εκείνο που μετράει είναι η αξιοσύνη, η αγάπη και συνέπεια σ’ αυτό που επιλέγεις να κάνεις, η ικανότητα αμεροληψίας και ευθυκρισίας και προπαντός η πίστη στο αγαθό της δικαιοσύνης.»

Δικαιοσύνη λοιπόν  για αυτά τα παιδιά, γιατί όπως είπε και ο μπαμπάς του 23χρονου Δημήτρη, «Αγαπημένα μας παιδιά, θα ξεπλύνουμε αυτή την ντροπή, να το θυμάστε σαν ανταμώσουμε ξανά…Ως τότε, να ξέρετε ότι ζείτε μέσα μας. Είμαστε η ψυχή, η καρδιά και η φωνή σας.»

Bolivar

Διαφημίσεις
Διαφημίσεις